Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

2010: Έτος δακτυλικής ψηλάφησης του ορθού των Ελλήνων

Την επιμέλεια των εξετάσεων αυτών, έχουν αναλάβει διεθνείς ειδικοί οίκοι και προσωπικότητες, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται:
Οι κ. ΑΛΜΟΥΝΙΑ, ΤΡΙΣΕ, ΓΙΟΥΝΚΕΡ και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών WOLFGANG SCHAEUBLE – ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω και με το συμπάθιο μέρα που είναι, “ μας τα έχει κάνει…τσουρέκια!” . Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, STANDARD & POORS, FITCH και MOODYS καθώς και το ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ.
Άντε βρε, Καλή Επίκυψη και Καλή Χρονιά!
Και πάντα με το τραγούδι να κρέμεται από τα χείλια μας.!


Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

"ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ" 2009


Gummy bear: Το πρόσωπο της χρονιάς.

Προς μεγάλη ανακούφιση των φιλήσυχων πολιτών και των καλών νοικοκυραίων και προς μεγίστη απογοήτευση της κομματικής σπέκουλας και των τζαμάδων, φέτος τον Δεκέμβριο δεν προκλήθηκε τυχαία εκπυρσοκρότηση και εξοστρακισμός σφαίρας από κάποιο περίστροφο ένστολου ανδρός, επιφορτισμένου με την προστασία του πολίτη, με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα που σημάδεψαν τον περσινό Δεκέμβρη. Έτσι, το οικολογικό χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης γλύτωσε τον εμπρησμό. Ανοίγει παρένθεση. Τη θεάρεστη τούτη πράξη θα την αναλάβουν μετά τη δεντροφύτευση, των επιμέρους μικρών κωνοφόρων που το απαρτίζουν, στις καμένες περιοχές, οι γνωστές «φυσιολατρικές ομάδες» καταπατητών δασικών εκτάσεων.» Κλείνει η παρένθεση. Όπως, και ή απουσία κατηγορούμενου, έδωσε την ευκαιρία στον πολύ γνωστό μας ποινικολόγο, να ξεκουραστεί στην ελληνική Courchevel του Παρνασσού.
Υπήρξαν άλλα θέματα, όχι κατ΄ανάγκη ήσσονος σημασίας όπως του περασμένου Δεκέμβρη , που απασχόλησαν – λέμε τώρα – την κοινή γνώμη. Ας δούμε κάποια από αυτά.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑ…ΨΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ: Στο ίδιο κωμικοτραγικό έργο θεατές που παίζεται εδώ και σαράντα χρόνια, με τεράστια επιτυχία ως προς το ανέβασμα του σε διάφορες χώρες του πλανήτη και ως προ τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων πρωταγωνιστών και μη από διάφορες χώρες. Ο λόγος, φυσικά, για την τελευταία συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης, που το αποτέλεσμα της ήταν μια τρύπα μεγαλύτερη και από αυτή του όζοντος.
Η αρνητική στάση των Η.Π.Α. και της Κίνας - των δύο μεγαλύτερων ρυπαντών του πλανήτη - είχε σαν αποτέλεσμα την απομάκρυνση του οράματος του κ. Daniel Cohn-Bendit, για “green deal” και τη διάψευση της αισιοδοξίας της κ. Τίνας Μπιρμπίλη για μια δεσμευτική συμφωνία. (Κόσμος του Επενδυτή, 5-6 Δεκεμβρίου 2009)
Δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσει στο μέλλον η μαρξιστική Κίνα πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Είμαι, όμως, απόλυτα βέβαιος ότι, ο νομπελίστας κ. Barack Obama όταν θα πάψει πλέον να είναι ένοικος του Λευκού Οίκου, θα αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για τη σωτηρία του πλανήτη – όπως και ο συμπατριώτης του κ. Al Gore – δίνοντας τις ακτιβιστικές του μάχες, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, έναντι αδροτάτης αμοιβής, για την εξασφάλιση της αειφορίας των προσωπικών του συμφερόντων.

ΤΑ ΕΝ ΟΙΚΩ ΜΗ ΕΝ ΔΗΜΩ:Φέτος τα Χριστούγεννα η ανταπόκριση μας στα καταναλωτικά έθιμα ήταν αρκούντως συγκρατημένη. Όχι τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης, που όπως μας πληροφορούν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι γι΄αυτήν τη κατάσταση, μοιάζει με χαίνουσα μαύρη τρύπα έτοιμη να μας καταπιεί, αλλά για την αποφυγή, έτι περαιτέρω, προκλήσεων προς τους διεθνείς δανειολήπτες μας, με την αλόγιστη καταναλωτική συμπεριφορά μας.
Ξέρετε, αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς, που όταν παίρνουμε δανεικά τους ονομάζουμε οικονομικούς οίκους, και όταν μας τα ζητάνε πίσω , τους αποκαλούμε κερδοσκόπους. Για το λόγο αυτό κι εκείνοι, με τη σειρά τους, συμπεριφέρονται στη χώρα μας, σαν σε “οίκο ανοχής”.

ΠΑΡΤΙ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΜΕ ΛΗΓΜΕΝΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΚΟΝΣΕΡΒΕΣ: «Πενία τέχνας κατεργάζεται». Προφανώς, αυτό είχαν κατά νου οι διευθυντές προγράμματος του μεγάλου καναλιού, όταν σχεδίαζαν το πρόγραμμα του σταθμού για το τρέχον τηλεοπτικό έτος. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η “σηριαλοποίηση” του επετειακού προγράμματος, που έχει πάρει το χαρακτήρα μακριάς σαρακοστής, είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που έχει πλήξει και τα ΜΜΕ.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται ένα ξεχείλωμα στις διάφορες επετείους των ανθρώπων ή και αυτών ακόμη των μέσων του χώρου του θεάματος και του ακροάματος, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, είναι γνωστό ότι είμαστε η χώρα της υπερβολής. Ως πρόχειρο παράδειγμα αναφέρω την περίπτωση της κ. Στέλλας Μπεζαντάκου. Όπως δήλωσε, λοιπόν, η καλήπυγος αοιδός σε πολιτιστική εκπομπή της απογευματινής ζώνης – με μουσική γέφυρα τη μεγάλη της επιτυχία “Χωνάκι Παγωτό” – «την ονομαστική της εορτή την εορτάζει επί τριήμερο. Την παραμονή με τους φίλους της. Ανήμερα με την οικογένεια της και την επομένη με το φίλο της.»
Το γεγονός ότι δεν έχει εκδηλωθεί στον τηλεοπτικό πληθυσμό της χώρας επιδημία σκορβούτου ή σαλμονέλωσης, από τη συνεχή κατανάλωση ληγμένων τηλεοπτικών κονσερβών, οφείλεται καθαρά στο ό,τι έχει αναπτύξει αντισώματα, από τη συνεχή έκθεσή του στην τηλεοπτική αυτή λοίμωξη.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν πειραχθεί άλλα σημαντικά όργανα του σώματος του, όπως για παράδειγμα, ο εγκεφαλικός του ιστός.
Τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς ακούγοντας από τον παρουσιαστή των επετειακών εκπομπών – να μου το θυμηθείτε ότι μια μέρα ο εν λόγω παρουσιαστής θα είναι ο αντίστοιχος “Αλέξης Κωστάλας της ιδιωτικής τηλοψίας” – ότι σχεδόν 4 εκατομμύρια τηλεθεατών συμμετείχαν στην on line ψηφοφορία, για να απολαύσουν τηλεοπτικά προϊόντα, της τελευταίας 20ετίας, που δεν τα καταδέχονται πλέον ούτε οι σκόροι!


ΕΜΕΙΣ ΤΟΥ 60 ΟΙ ΑΦΕΛΕΙΣ: «Μου κάνει εντύπωση που ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν συμμετείχε στο Γούντστοκ… Πως πραγματοποιήθηκε το Γούντστοκ χωρίς το Διονύση, μου λέτε;» (ΣΥΝΠΛΗΝ, ΠΟΝΤΙΚΙ ART, Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009). Επιτυχής σχολιασμός για τον τραγουδοποιό του μέλλοντος μας, ο οποίος διαχειρίζεται την δεκαετία του 60 σαν να αποτελεί προσωπική του υπόθεση. Εγώ, πάντως, παρ΄όλα όσα γράφονται, είμαι αποφασισμένος να παρακολουθήσω την τελευταία εκδήλωση, αυτού του αφιερώματος. Όλο και κάποια τούρτα θα κάνει την εμφάνιση της, από την οποία ευελπιστώ τούτη τη φορά να εξέλθει πυροσβέστης και όχι καμιά σταρλετίτσα ριαλιτοπαίχνιδου.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Μια ασυνήθιστη αναγνώστρια*



«… Έτσι η Βασίλισσα κατέληξε σύντομα στο συμπέρασμα ότι τους συγγραφείς ήταν καλύτερα να τους συναντάς στις σελίδες των μυθιστορημάτων τους, ότι ήταν και αυτοί πλάσματα της φαντασίας του αναγνώστη όπως ακριβώς και οι ήρωες των βιβλίων τους. Άσε το ότι δεν έδειχναν να αναγνωρίζουν πως τους έκανες χάρη που διάβασες τα γραπτά τους. Αυτοί σου έκαναν, αντίθετα χάρη που τα έγραφαν…»
Δεν συμφωνώ καθόλου με την Αυτής Μεγαλειότητα, ειδικά στην περίπτωση του Άλαν Μπένετ. Όχι μόνο μας έκανε τη χάρη, αλλά μας έδωσε και μεγάλη ικανοποίηση με το βιβλίο του “Το βασίλειο μου για ένα βιβλίο”(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
Δεν συνηθίζω να γράφω για τα βιβλία που διαβάζω, όχι μόνο γιατί στερούμαι κριτικών ικανοτήτων, αλλά και γιατί πιστεύω πως η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση, που προσβλέπει στην προσωπική ευχαρίστηση.
Κάτι, όμως, το συναρπαστικό αυτό “ παραμύθι” για μεγάλους, με το ανατρεπτικό του φινάλε κάτι το καταλυτικό βρετανικό φλέγμα – το οποίον ειρήσθω εν παρόδω διατηρείται σχεδόν ανέπαφο στην μετάφραση της κ. Τρισεύγενης Παπαϊωάννου – και η τολμηρή αυτοκριτική του συγγραφέα, στάθηκαν αφορμή να παραβώ τη συνήθεια μου.
Που μπορεί να οδηγήσει τη Βασίλισσα η αρχική φιλοπερίεργη διάθεση της για τον "καταραμένο" ποιητή Ζαν Ζενέ, όταν αυτή μετατρέπεται σε ένα αληθινό πάθος για τη φιλαναγνωσία;
Η απάντηση στη σελίδα 198 του βιβλίου.
*Alan Bennett: "The Uncommon Reader"

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Η αξία της σωστής πληροφόρησης

“Αγνώστου: Απόλλων κιθαρωδός και οδηγός των Μουσών. Μουσείο PIO-CLEMENTINO”
Μέχρι το πρωί της περασμένης Κυριακής, ήξερα ότι μόνον ο Απόλλωνας εθεωρείτο Μουσηγέτης – οδηγός των Μουσών – “ως θεός παντός του καλού και του ευγενούς εν τη διανοία”. Και με αυτήν την ιδιότητα κρατούσε στα χέρια του, αντί τόξου, τη λύρα της Ποιήσεως και της Μουσικής (Κιθαρωδός).
Όπως, όμως, πληροφορήθηκα από το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, η χώρα μας διαθέτει και δεύτερο Μουσηγέτη: τον Μουσ(ι)γέτη (φέροντα γενειάδα) κ. Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος – όπως πληροφορούμε από ένα καταιγισμό δημοσιευμάτων σε ολόκληρη σχεδόν την γκάμα των ημερήσιων και περιοδικών εκδόσεων – επιχειρεί την αναβίωση των sixties.
Γηράσκω αεί διδασκόμενος.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

To Πνεύμα των Χριστουγέννων



«Μάθανε πως τρώμε με χρυσές μασέλες, πλακώσανε και οι τρεις Μάγοι – Αλμούνια, Τρισέ και Γιούνκερ – από τις Βρυξέλλες!»
Εν μέσω μαύρης τρύπας, που απειλεί να καταπιεί τον δορυφόρο HELLAS, του πλανήτη EUROPEAN UNION, του περιπαικτικού “γούτσου-γούτσου” των χοίρων, προς τρομαγμένους πολίτες, διαφωνούντες γιατρούς και ανησυχούντες – για τα διαφυγόντα κέρδη – φαρμακοβιομήχανους, κάδων φορτωμένων με τα προϊόντα πολιτισμού των κατοίκων του κλεινού άστεως , έγχρωμους μετανάστες με άσπρους μπόγους στην πλάτη, σαν το Άϊ Βασίλη, να τρέχουν χαρούμενοι προς όλες τις κατευθύνσεις, του κέντρου της πόλης, “ειδικές ζαρντινιέρες” και άνδρες των σωμάτων ασφαλείας “έτοιμους για όλα”, που δίνουν ένα χρώμα “κατάστασης πολιορκίας” στην πόλη, κατέφτασε και το Πνεύμα των Χριστουγέννων.
Ήδη οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν ολοκληρώσει την εορταστική διακωμώδηση… ουπς τη διακόσμηση των πλατειών, των κολώνων του ηλεκτρικού και όσων δέντρων έχουν απομείνει στους δήμους και τις κοινότητες τους. Δεν σας κρύβω ότι, εκείνο που χαίρομαι περισσότερο από όλο αυτό το χριστουγεννιάτικο concept είναι όλη αυτή η “φωτεινή μελίγκρα”, που τυλίγει τα δέντρα. Ανοίγει παρένθεση. Για να πετάνε τα λεφτουδάκια των δημοτών τους, έτσι, από το παράθυρο, σε πρακτικές εντυπωσιασμού, θα έχουν κάνει τα κουμάντα τους, τουλάχιστον, για την προμήθεια μέσων πυρόσβεσης, για τις ανάγκες του καλοκαιριού, πιστεύω; Ή θα ακούσουμε τις ίδιες δικαιολογίες για έλλειψη πόρων, από τα παράθυρα των καναλιών, με φόντο το χορό της φωτιάς; Κλείνει η παρένθεση.
Οσονούπω ολοκληρώνεται και η φωτεινή διακόσμηση των μπαλκονιών των πολυκατοικιών - δείγματα εξαίρετης αρχιτεκτονικής αισθητικής και τεχνοτροπίας - με αστέρια πολύποδες που καταλαμβάνουν ολόκληρη την πρόσοψη των κτιρίων, φωτεινά σεντόνια που σέρνονται στις τέντες των διαμερισμάτων των κάτω ορόφων και φωτεινούς νεροσωλήνες περιπεπλεγμένους εν είδη κοκορετσιού στα κάγκελα, σε μία αγαστή συνύπαρξη με τις απλωμένες μπουγάδες, τις μεταλλικές ντουλάπες-αποθήκες και τα πεθαμένα φυτά.
Από ότι πήρε ο μάτης μου, ο δήμαρχος της πρωτεύουσας “παίζει” ανάμεσα στην πράσινη ανάπτυξη – το δέντρο αποτελείται από φυσικά κωνοφόρα – και το glamour – πολυέλαιοι στο κεφαλόσκαλο της πλατείας και ντιζαϊνάτα φωτιστικά δαπέδου επί της πλατείας. Φαίνεται, παιδί μου, ο ακτιβισμός και το εκλεπτισμένο γούστο στον άνθρωπο. Κραυγάζει από μακριά!
Μαζί, βέβαια, με το Πνεύμα των Χριστουγέννων πλάκωσαν και τα φιλανθρωπικά bazaar και οι απαραίτητοι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί τηλεμαραθώνιοι. Με ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια. Με την επίδειξη, δημωσίως, των φιλανθρωπικών συναισθημάτων μας και promotion των καλλιτεχνικών μας δραστηριοτήτων κάνουμε και φορολογικές απαλλαγές επιτυγχάνουμε.
Και καπάκι, σε όλο αυτό το κακοφορμισμένο, από την αρρώστια του καταναλωτισμού Πνεύματος, το ραμολί της αεριούχου ποτοποιίας από την Ατλάντα, που χρόνια τώρα προσπαθεί να αποτελειώσει την πρόταση – προτροπή : «Χώ-στε τα, χώ-στε τα, χώ-στε τα χοντρά στους εμπόρους» και έχει κολλήσει στο: «ΧΟ-ΧΟ-ΧΟ!». Ήμαρτον θεέ μου!
Τέλος πάντων, εγώ προσωπικά εύχομαι, η Παναγιά να γεννήσει με ένα πόνο, για να έχουμε όλοι μας MERRY CHRISTMAS and A HAPPY NEW YEAR.
Α, και μια τελευταία παραίνεση προς γονείς και κηδεμόνες.Δεν χρειάζονται μόνον τα παιδάκια σας τη φροντίδα και την αγάπη σας, αλλά και τα ταλαιπωρούμενα πόνυ, που ξεροσταλιάζουν κάθε χρόνο στην Πλατεία Συντάγματος. Προς τούτο, φροντίστε να μην τα αντιμετωπίζουν οι νεαροί βλαστοί σας, σαν να έιναι γκατζετάκια.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Από τη Σουηδική Ακαδημία στην... εθνική ακηδία


Ακριβώς σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια (10 Δεκεμβρίου 1979), η Σουηδική Ακαδημία απένειμε το Βραβείο Νόμπελ Παγκόσμιας Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη.
Ε και τι έγινε, θα απαντήσει κάποιος. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, πέρα από τη διεθνή αναγνώριση του ποιητή μας. Πόσο επηρέασε τον πολιτισμό και την εθνική μας συνείδηση. Απλώς προστέθηκε στη λίστα των όσων μας κάνουν να κοκορευόμαστε για τα επιτεύγματα μας ως έθνος. Ανοίγει παρένθεση. Είναι κοινός τόπος ότι, οι επιτυχίες είναι πάντοτε συλλογικές, ενώ οι ευθύνες για τις αποτυχίες είναι προσωπικές και πάντοτε βαρύνουν τους άλλους. Κλείνει η παρένθεση.
Απόδειξη ότι, μέσα σε αυτά τα τριάντα χρόνια, οι αλόγιστες πράξεις όλων μας – εξουσιαζόντων και εξουσιαζομένων – γέμισαν χαρακιές και παραμόρφωσαν το πρόσωπο της Ελλάδας.
Οι προσπάθειες όλων αυτών των χρόνων των χαρισματικών δεινόσαυρων της πολιτικής, και των τεχνοκρατών διαχειριστών της κοινής γνώμης, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αποτυχημένη “Επιχείρηση Photoshopping” της σκληρής πραγματικότητας.
Όσο για το λαό. Παραμυθιασμένος από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», άναψε το τζάκι στο Living Room - του “πολυτελούς κατασκευής” – διαμερίσματός του, χρησιμοποιώντας για προσάναμμα τη σκυτάλη της παράδοσης και μέσα σε αυτή τη θαλπωρή, παραδόθηκε στον Μεγάλο Ύπνο, για να ζήσει το Αμερικάνικο Όνειρο του καταναλωτικού ευδαιμονισμού.
Είμαι σίγουρος ότι ο ποιητής στην ερώτηση: «Στον αιώνα σου ποιητή , πες μου τι βλέπεις;», θα απαντούσε χωρίς περιστροφές: «Βλέπω τον καμένο εγκέφαλό σας και το τυφλό σας βλέμμα!»

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ:ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ: ADAGIO
ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΥΠΟΛΟΥ

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Επιβεβαιώνοντας τον Μπρεχτ



Αλίμονο στους νέους που περιμένουν τον ξερό κρότο ενός πιστολιού, για να ξεκινήσουν τον αγώνα, που θα τους αλλάξει τη μοίρα τους.
Αλίμονο στις κοινωνίες που έχουν ανάγκη από εξιλαστήρια θύματα, για να δουν κατά πρόσωπο την αλήθεια.
Αλίμονο στις Πολιτείες εκείνες που δρουν σαν τον Μινώταυρο.
«Αλίμονο στη Χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες»*
Ας το πάρουν κάποια στιγμή απόφαση όλοι αυτοί οι «επαγγελματίες δημοκράτες» ότι, ο ΑΛΕΞΗΣ ανήκει μοναχά στους φίλους του, στην οικογένειά του και πάνω από όλα στη μητέρα του.
Οι κάθε είδους σκοπιμότητες αυτών που συστηματικά «υιοθετούν ήρωες», είναι πιο ένοχες και από τη σφαίρα του ένστολου ανθρωποφύλακα.
Aς τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη αυτού του έφηβου, αναλογιζόμενοι τη ζωή που δεν έζησε.

*Mπρεχτ: “Ο Βίος του Γαλιλαίου”

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Όσα φέρνει ο... Τύπος



(Κωνσταντίνος Καλλέργης. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 02/12/09):
«Στην κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να πτωχεύσει, προχώρησε χθες, αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης του Eurogroup, ο επικεφαλής του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Όπως διευκρίνισε, τέτοιο ενδεχόμενο δεν τέθηκε ποτέ» (Ε/S: Το ευρωπαϊκό χονδρεμπόριο φόβου κι ελπίδας συνεχίζεται με εξαιρετική επιτυχία)

(Μαρίνα Πετρούτσου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 02/12/09):
«Λεβέντες και λεβέντισσες των δύο στρατοπέδων της Ν.Δ., δεν ξέρω αν το καταλάβατε, την περασμένη Κυριακή ο κόσμος ψήφισε νέο αρχηγό με καθαρή διαφορά, τελειώσαμε.@ Τα΄ακούτε Άρη, Γεράσιμε, Θόδωρε, Φωτεινή, Κώστα, Σίμο, Κατερίνα, Αργύρη… Τελειώσαμε. Καιρός να ξεστήσετε τ΄αντίσκηνα από τα κανάλια και να μαζευτείτε στο κόμμα σας και στα σπίτια σας. Χριστούγεννα πλησιάζουν, να στολίσετε κάνα δέντρο…» (Ε/S: Μιντιακή διαταγή και τα σκυλιά δεμένα!)

(Γαλήνη Φούρα. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 02/12/09):
«Ερωτήματα εγείρει «λάθος» των αρμοδίων στο θέμα του εμβολιασμού κατά της νέας γρίπης. Στο δελτίο εμβολιαζόμενου που παραλαμβάνει όποιος εμβολιάζεται, αναγράφεται αριθμός τηλεφώνου αναφερόμενος ότι είναι του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) για επικοινωνία σε περίπτωση εμφάνισης ανεπιθύμητων παρενεργειών, ο οποίος στην πραγματικότητα ανήκει στη φαρμακευτική εταιρεία που διαθέτει το εμβόλιο» (Ε/S: Η πρώτη σοβαρή παρενέργεια του εμβολίου κατά της νέας γρίπης.)

(Φωτεινή Μπάρκα. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 02/12/09):
«…Οι “Εκπομπείς σήμερα” ευθύνονται για το “συμβολικό”, όπως το χαρακτηρίζουν, σαμποτάζ στα εγκαίνια της έκθεσης “Δωματια” του Γεράσιμου Καππάτου στο ξενοδοχείο “St George Lycabettus” την περασμένη Πέμπτη το βράδυ. Κρυμμένοι στο πλήθος, που γέμισε ασφυκτικά τον πέμπτο όροφο του ξενοδοχείου, πέταξαν τις αμπούλες βρώμας και αποχώρησαν…» «Είναι τόσο εύκολο να στηλιτεύεις σήμερα συμπεριφορές και πρόσωπα. Δεν κοστίζει τίποτα. Τσάμπα μάγκες. Πετάνε αβγά ή γιαούρτια, διακόπτουν συζητήσεις στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και νομίζουν ότι έτσι θα αλλάξουν τον κόσμο. Τρομοκρατώντας τον…» (Ε/S: Πάντα πρωτοπόρα η χώρα μας. Ακόμα και στο θέμα της τρομοκρατίας. Αυγά, γιαούρτια και αμπούλες βρώμας, τα νέα όπλα της τελευταίας γενιάς των terrorists! Νομίζω, πως πρέπει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να εκσυγχρονιστεί και προς αυτή τη κατεύθυνση.)

(Βαγγέλης Βαγγελάτος. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 02/12/09)
Ο Ρούπερτ Έβερετ σε συνέντευξη του – “OBSERVER” – τα λέει έξω από τα δόντια. «Μετανιώνω που δήλωσα γκέι.» «… δεν γίνεται να είσαι γκέι αστέρας του σινεμά, σε αφήνουν για λίγο να παίξεις και στην πρώτη αναποδιά πέφτεις σε τοίχο. Μετά μπορείς να παίζεις μόνο ρόλους ντραγκ. Πόσους διάσημους γκέι αστέρες ξέρετε; Υπάρχουν αρκετοί “στην ντουλάπα” αλλά έξω κανείς. Τελευταία αυξάνονται οι γκέι ρόλοι – π.χ. “Brokeback Mountain” – αλλά τους παίζουν μόνο στρέιτ! Και οι ανοιχτά γκέι δεν παίρνουν ούτε στρέιτ ρόλους, οπότε δεν συστήνω σε κάποιον να το δηλώσει…» «…Το Χόλιγουντ είναι σαν τη Χριστιανική Δεξιά. Κάνουν τους δημοκρατικούς και τους υποστηρικτές του Ομπάμα, αλλά κανείς δεν είναι κατά του πολέμου στο Ιράκ…» «…Λες και οι Αμερικανοί δεν μπορούν να επεξεργαστούν τίποτα πέρα από την κινηματογραφική πραγματικότητα του κώλου της Τζέι Λο. Δεν μπορούν να προσεγγίσουν το Ιράκ γιατί είναι εθισμένοι στην υπέροχη βερσιόν της ζωής που φτιάχνουν για εταιρείες όπως η Viacom. Όπου οι καλοί νικάνε στο τέλος, ο κακός καπνίζει και χάνει, τα ζευγάρια δεν κάνουν έρωτα και όλα είναι πολιτικά ορθά σε βαθμό δαιμονικό» (Ε/S: Υπάρχουν και χειρότερα. Ευτυχώς, στη χώρα μας: “ o ήλιος καίει και για μας τους γκέι!”