Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Η Μαντάμ Φουκαρώ θυμάται ...



«Καλέ, πως μου διέφυγε εμένα, το γεγονός ότι σήμερα κλείνουν 38 ολόκληρα χρόνια από την αποκατάσταση  της Δημοκρατίας», μονολογούσε  η γνωστή μας από παλιά Μαντάμ Φουκαρώ (το πάλαι ποτέ Ψωροκώσταινα).
«Και όχι τίποτ’ άλλο, αλλά όλο αυτόν τον καιρό είχα στο νου μου, την μεγάλη τούτη μέρα να κάνω κέϊκ καρότου, για να είμαι στο πνεύμα της εποχής που συνδυάζεται με το μαστίγιο».
«Χριστέ μου τι μέρα κι εκείνη» συνέχισε μονολογώντας  η Μαντάμ Φουκαρώ, με ανασηκωμένα τα μάτια στο ταβάνι, λες και παρακολουθούσε επετειακό ντοκιμαντέρ από την κρατική τηλεόραση. «Τα συλλογίζομαι και τσουτσουριάζει η τρίχα μου!»
«Θυμάμαι, σαν τώρα, που ήμουν  φρακαρισμένη στην Πλατεία Συντάγματος
ανάμεσα σε ξαναμμένους εφαψίες διαδηλωτές, με μία λαμπάδα στο χέρι και να κραυγάζω μαζί τους το σύνθημα: Δώστε την Χούντα στον Λαό!Αυτό ήταν το αίτημα του Λαού για την πεσμένη Χούντα, σε αντίθεση με αυτό  των αφανών αγωνιστών πατριωτών, που ήθελαν η Χούντα να παραδοθεί στην Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω. Παλιά η ιστορία της μη σύγκλισης απόψεων των αγανακτισμένωντης κάθε εποχής. Φυσικά, όπως, όλοι ξέρουμε μετά την καταδίκη της από την Δικαιοσύνη το επταετές έγκλημα της χαρακτηρίστηκε στιγμιαίο,για να μας βγάζει, κάθε τρεις και λίγο, κοροϊδευτικά την γλώσσα του έξω  ο κ. Στυλιανός Παττακός από τα διάφορα ιδιωτικά κανάλια, ακόμη μέχρι και σήμερα».
«Ας είναι, εμείς ως λαός δεν κρατάμε κακίες μέσα μας. Απόδειξη, ότι σύσσωμο το ανώνυμο πλήθος – που μετά πήρε προαγωγή κι έγινε
κυρίαρχος Λαός” – τσουβαλιάστηκε στα σαραβαλάκια του και κατευθύνθηκε με σημαίες και κόρνες – και ουχί με σημαίες και με ταμπούρλα”,όπως έλεγε ο ποιητής σε άλλη περίπτωση – στο Ανατολικό τότε αεροδρόμιο για να παραλάβει τον γαμπρό που θα αποκαθιστούσετην κατ΄εξακολούθηση  βιασθείσα Δημοκρατία. Γνωστός και μη εξαιρετέος από την εποχή που την άφησε κι αυτός αμανάτι με την γνωστή μέθοδο του στρίβειν δια του αρραβώνος”,για μετεκπαίδευση στην κατάσταση αυτοεξορίας εις Παρισίους»
«Η εγγλέζικη εμφάνιση  αλά
Sir Anthony Eden και η έκφραση αλά Harry Truman: “Boys, pray for me” του πολύφερνου γαμπρού ,με προσγείωσαν σε μια νέα εποχή, που κανένας δεν τόλμησε να την πει με το όνομα της:  Γ΄Ελληνική Δημοκρατία, ίσως κι από ντροπή, και όλοι την φωνάζουμε μέχρι σήμερα με το χαϊδευτικό της: Μεταπολίτευση. Ή μήπως, Μεταλήστευση;»
«Αυτό, όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο, που θα πρέπει να με απασχολήσει ιδιαίτερα» σκέφτηκε η γνωστή μας Μαντάμ Φουκαρώ, μην κάνοντας καμία κίνηση για την παρασκευή του κέϊκ καρότου.