Η Μαντάμ Φουκαρώ μπλεγμένη στο δίχτυ "ασφαλείας" του Δ.Ν.Τ.

-Για δες καιρό που διάλεξε η φτώχια να μ’ αρπάξει, τώρα που ο κώλος μ΄φόρεσε κυλότα από μετάξι!

Ξέσπασε θρηνούσα κατά την προσφιλή της συνήθεια η Μαντάμ Φουκαρώ, κατά κόσμον Παλαιοκώσταινα, μόλις διάβασε το σημείωμα με το διάγγελμα, που είχε αποσταλεί μέσα σε μπουκάλι, από τον ναυαγήσαντα πρωθυπουργό κάπου στην άκρη του Νοτιοανατολικού Αιγαίου. Αναφέρομαι στην προσφιλή της συνήθεια – αυτή του θρήνου - για να υπογραμμίσω ότι, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες της να κόψει κάποιες αδυναμίες της - κατάλοιπα του ταπεινού παρελθόντος της – που δεν συνάδουν με το χαζοχαρούμενο πνεύμα της εποχής μας - δεν το κατόρθωσε, λόγω του ό,τι παραμένει ακόμη δέσμια των λαϊκών της γονιδίων.

Ούτε η τραγικότητα, ούτε το καβαφικό ύφος του πρωθυπουργικού διαγγέλματος, στάθηκαν ικανά να κατευνάσουν το θρήνο της, μετά και την παραδοχή, από τα πλέον επίσημα χείλη, ότι έμεινε ταπί και ψύχραιμη – που λέει ο λόγος ψύχραιμη. Εξάλλου γνώριζε πάρα πολύ καλά, από το πολύ πρόσφατο παρελθόν, ότι την Ιθάκη δεν επρόκειτο να τη δει, ούτε με κουπόνια του κοινωνικού τουρισμού. Και, ακόμη, ότι θα φορτωθεί στην καμπούρα της, για πάρα πολλά χρόνια, τους Λαιστρυγόνες (ΕΚΤ) και τον Κύκλωπα (ΔΝΤ). Οπότε, ποιος ο λόγος επίδειξης ψυχραιμίας κι εφησυχασμού;

Άνοιξε την τηλεόραση, για να έχει μια πιο σφαιρική κι επί πλέον πιο αντικειμενική πληροφόρηση – μέχρις εκεί της κόβει της καημενούλας – κι εκεί της ήρθε ο δεύτερος ντουβρουτζάς, με τις δηλώσεις των εξίσου ναυαγισμένων 4 πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης, οι οποίες - δηλώσεις - έμοιαζαν με τις μπουρμπουλήθρες των πνιγμένων ναυαγών, λίγο πριν χαθούν στα βάθη της θάλασσας.

Με τα νεύρα της κρόσσια και το χρώμα του προσώπου της σε μία απόχρωση του μπορντο-ροδο-κόκκινου από την οργή, αισθανόταν σαν χαλί Ταμπρίζ, που το προορίζουν για πλειστηριασμό.

Αυτός ο περίεργος συνειρμός – αποτέλεσμα, προφανώς, μιας υπολανθάνουσας μορφής στερητικού συνδρόμου, που σίγουρα θα επιδεινωνόταν στο εγγύς μέλλον, λόγω αδυναμίας εφαρμογής του “shopping therapy” – της προκάλεσε πανικό.

Μαύρες σκέψεις την κατέκλεισαν. Από τη μία σκεφτόταν πως θα τα έβγαζε πέρα με όλη αυτήν την καταχρεωμένη πλαστικούρα που είχε στριμωχθεί μέσα στο πορτοφόλι της, κάνοντας το να μοιάζει σαν γκαστρωμένο, δίνοντας έτσι τη ψεύτικη εντύπωση ότι ήταν παραγεμισμένο με ευρώπουλα.

Από την άλλη αρνιόταν να συμβιβαστεί με την ιδέα, ότι δεν θα μπορούσε πια να περάσει τα κατώφλια των πολυτελών καταστημάτων για να κάνει κτήμα της τα επώνυμα προϊόντα τους, αποστερώντας έτσι από τον εαυτό της την κοινωνική του καταξίωση.Κάτι έπρεπε να κάνει, το ταχύτερο δυνατόν, για να αποτρέψει ή έστω να σταματήσει αυτήν την παρακμή της γκλαμουριάς.

Ξαφνικά,το βλέμμα της φωτίστηκε. Ναι ήταν πλέον καιρός να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Θα προχωρούσε, και χωρίς καθυστέρηση μάλιστα, στην κήρυξη της “Επανάστασης της κατσαρόλας”. Υeeeeeeeeees! Αυτό θα γίνει!

Σκατά, ψιθύρισε. Κάτι παλιά κατσαρολικά που είχε κληρονομήσει από τη συγχωρεμένη τη γιαγιά της, τη Ψωροκώσταινα, τα είχε χαρίσει στην Αλβανίδα παραδουλεύτρα της. Τα είχε αντικαταστήσει με μία χύτρα ταχύτητας, την οποία είχε τοποθετήσει για καθαρά διακοσμητικούς λόγους στην κεραμική εστία στην τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρική κουζίνα της. Αχρησιμοποίητα και τα δύο. Χύτρα και κουζίνα. Ας είναι καλά το catering. Είναι δυνατόν, σκέφτηκε, να κάνεις επανάσταση με τη χύτρα ταχύτητας ή το κουβούκλιο μεταφοράς τροφών των διανομέων των caterings; Αν είναι δυνατόν;

Μάζεψε όση υπερηφάνεια της είχε απομείνει, σήκωσε με αποφασιστικότητα το κεφάλι ψηλά, επανέφερε τη μύτη της στο σωστό ύψος που είχε υιοθετήσει στους χρόνους της χαρισάμενης εποχής της βλαχο-γκλαμουριάς και του βαλκανικού life style – που εδώ και καιρό πνέει τα λοίσθια, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει προβλήματα πρόωρης εμμηνόπαυσης στις εκπροσώπους της “ξανθιάς σκέψης” της ιδιωτικής τηλοψίας - , τίναξε τα ξανθά βαμμένα μαλλιά της, έσφιξε τις γροθιές της, κάρφωσε το βλέμμα της στον καθρέφτη και σαν άλλη Σκάρλετ Ο΄Χάρα φώναξε βυζαντινοπρεπώς: « Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μου θα είστε».

Αν και αθεράπευτα αμετανόητη, η παρούσα στήλη της εύχεται ολόψυχα: «Καλό κουράγιο»!

Πιστεύω ο αγαπητός μας φίλος Olli Rehn, να μην απαιτήσει πνευματικά δικαιώματα, για τη φράση που χρησιμοποίησα. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις όλων αυτών των ευρω-φονιάδων!

Για γέλια και για κλάματα

Όλες οι καταστάσεις – ακόμη και οι πιο δύσκολες – έχουν τις σοβαρές και τις ευτράπελες πλευρές τους.

Στο μικρό αυτό αφιέρωμα για την 43η μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος των επίορκων συνταγματαρχών, που θα απασχολήσει τα περισσότερα των ΜΜΕ, μεθαύριο 21η Απριλίου – πρώτη ημέρα επαφής του κλιμακίου του ΔΝΤ με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών – επέλεξα την ευτράπελη πλευρά, για ευνόητους λόγους

Βέβαια, σε αυτό με βοήθησε η Ανθολόγηση, από τον κ. Βασίλη Βασιλικό, των Υποθηκών Παπαδόπουλου-Πατακού (21.4.67 – 21.4.68), που εκδόθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο ΠΛΕΙΑΣ το 1974.

«Αγωνίζομαι επί καιρόν να προσδιορίσω τι είναι ο άλφα και ενώ κατά την φάσιν των αναζητήσεων ουδέν παρουσιάζεται, από την στιγμήν που θα προβληθή εις το προσκήνιον έρχονται οι ρετσινιές, οι ανεύθυνες, η μία κοντά εις την άλλη. Και διερωτώμαι: «Να πηδήσω από το παράθυρον του γραφείου μου και να είπω αποθανέτω η ψυχή μου μου μετά των αλλοφύων; Ή να αγωνισθώ εις την τόσον ιεράν προσπάθειαν την οποίαν έχομεν αναλάβει;» Και δεν πηδώ. Όπως δεν πρέπει να πηδήση κανείς διότι ωρκίσθημεν και έχομεν υποχρέωσιν να φέρωμεν εις πέρας το οποίον έχομεν αναλάβει.
21.1.68 ΠΑΠ. Προς τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας.
(Ε/S: Και όντως δεν πήδηξε από το παράθυρο. Αντί αυτής της αγαθοεργούς πράξεως “πήδαγε” την Ελλάδα μέχρι της 24.11.1973. Από την επομένη τη χώρα άρχισε να την “πηδάει” – συμπεριλαμβανομένου και του τέως δικτάτορα– ο “αόρατος δικτάτορας” ή “ αρσακειάδα” κατά κόσμον Δημήτριος Ιωαννίδης, μέχρι και την 20.7.1974 οπότε στην “παρτούζα” πήραν μέρος Τούρκοι, Άγγλοι και κατά κύριο λόγο Αμερικανοί)

«Ήλθε μία κυρία η οποία μου είπε: «Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ βοηθήστε με». Τι να σας κάμω κυρία μου; Της είπον. «Έχω» μου λέγει, «25 χρόνια παντρεμένη και προ δύο μηνών έφυγε ο άνδρας μου. Θέλω να μου τον φέρετε πίσω». Ήκολούθησε μία άλλη κυρία. Τι θέλετε εσείς, κυρία μου; Της είπον. Μου λέγει: «Έχω χωρίσει από τον άνδρα μου προ τριών ετών» κτλ. κτλ. Αυτά τα άτομα είχον ακούσει τις επικλήσεις μου ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, εν τούτοις επέμειναν και επιμένουν δίχως να μεταβάλουν νοοτροπία»
27.6.67 ΠΑΠ. Πρες κόνφερενς
(Ε/S: Παράθεση σοβαροτάτων επιχειρημάτων για το στιγματισμό της παλαιοκομματικής νοοτροπίας. Άγνωστο αν οι εν λόγω κυρίες τιμωρήθηκαν παραδειγματικά με εξορία ή εκτόπιση)

«Διδάσκεσθε την υγιεινήν και σας διδάσκουν οι διδάσκαλοι σας πως ακόμη θα μπορούσε να αξιοποιηθή η κόπρος των κτηνών του του χωρίου, δια τον αγρότην ο οποίος τα έχει εις την αυλή του, κατά τρόπον που και το σχολείον χρήσιμον δια την προσπάθειαν του να είναι και αβλαβής εξ απόψεως υγείας. Και ερωτώ από τόσους φοιτητάς που εσπούδασαν την αντίστοιχον θέσιν εις την επιστήμη, πόσοι, όχι την μετέφεραν, την επέβαλαν εις τα χωρία των»
10. 2.68 ΠΑΠ. Στους φοιτητές.
(Ε/S: Λοιπόν, πάντοτε τα σκατά - κυριολεκτικά και μεταφορικά – έπαιζαν σπουδαίο ρόλο σε αυτήν τη χώρα. Πέραν τούτου, παρατηρούμε, πως η Παιδεία, η Υγεία και η Κοινωνική μέριμνα απασχολούσε όλες τις κυβερνήσεις. Συντηρητικές, Προοδευτικές, Δικτατορικές. Και πιο το αποτέλεσμα; Η κοινωνική αχαριστία. Γι’ αυτό και ο Θεός μας στέλνει τον προφήτη-τιμωρό Dominique Strauus-Kahn. Εδώ πάει η ευχή του “φίλου” μας Olli Rehn: «Καλό Κουράγιο». Μπαγάσα Θεούλη, αλλού κάνεις το “παπαγαλάκι”!)

«Και όπως κάποτε ήτο μεγαλυτέρα η τιμωρία δι’ οιονδήποτε αν τον απειλούσα εγώ ο βαθμοφόρος του εις τον στρατόν ότι θα στείλω χαρτί εις τον παπά της ενορίας του χωριού του να το διαβάση την Κυριακή εις το εκκλησίασμα ότι έκανε την άλφα ή βήτα πράξιν και έτρεμς περισσότερο ο Έλλην στρατιώτης από την 20ήμερον φυλάκισιν… Ας επανέλθωμε σήμερον εις την ιδίαν θέσιν.»
19.3.68 ΠΑΠ. Στους δημοσίους υπαλλήλους.
(Ε/S: Είναι βαθιές οι ρίζες, πατριώτες! «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Μόνον οι χώροι εφαρμογής των ίδιων πρακτικών ευτελισμού της ανθρώπινης αξίας έχουν αλλάξει. Από τον εκκλησιαστικό άμβωνα περάσαμε στα τηλεοπτικά περβάζια. Μετά κάνουμε όνειρα για διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Καιρός να αλλάξουμε πλευρό, γιατί θα πιαστούμε.)

Ατέλειωτα τα φραστικά τούβλα του Τρίο Στούτζες, αλά ελληνικά, που παρ’ όλα αυτά κατάφερε να φέρει στα νερά του – για να χρησιμοποιήσω βελούδινη έκφραση - και αρκετές προσωπικότητες από τον πνευματικό και πανεπιστημιακό χώρο.

Τόσα πολλά - φραστικά τούβλα - που αν ήταν υλικά οικοδομών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το χτίσιμο του ναού του Χριστού του Σωτήρος, στα Τουρκοβούνια. Το περίφημο Τάμα του Έθνους. Άλλη μια μορφή εράνου. (Ανοίγει παρένθεση. Τι κακό βρε παιδί μου, να μην μπορεί αυτός ο τόπος να ζήσει χωρίς δανεικά κι εράνους. Κλείνει η παρένθεση)

Δεν θα σας κουράσω άλλο. Σας αφήνω να απολαύσετε τον μπριόζο Γιώργο Μαρίνο, σε ένα τραγούδι κατάλληλο για την περίσταση.

" WWW.BRINGTHEMONEYBACK.GR"

Ο έστι μεθερμηνευόμενο, “ ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΕΝΑ.”

Που στην ουσία σημαίνει, αφήστε κατά μέρος τα φραστικά πυροτεχνήματα – βαθιά λαρύγγια, γεμάτα περίστροφα, κλειδώματα, δίχτυα ασφαλείας κι άλλες τέτοιες εκφράσεις κενού περιεχομένου– και προχωρήστε στη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου, για την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Δεν μπορεί να τιμωρείται ένας ολόκληρος λαός, με σκληρότατα μέτρα και μάλιστα με αναδρομική ισχύ και να μην μπορεί να εφαρμοστεί αναδρομικά ο νόμος περί ευθύνης – επίορκων - πρωθυπουργών και υπουργών.(Ανοίγει παρένθεση. Καθόλου βαρύς δεν μπορεί να θεωρηθεί ο χαρακτηρισμός “επίορκος”, από τη στιγμή που βιώνουμε συνεχώς τα τελευταία 35 χρόνια κατάφορη καταπάτηση του όρκου των βουλευτών - από τους αμέσως εμπλεκόμενους -που προβλέπεται από το άρθρο 59 του Συντάγματος και λέει τα εξής: «Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντα μου». Κλείνει η παρένθεση)

Πολλοί θα κάνουν χρήση της γνωστής καραμέλας, περί ποινικοποιήσεως της πολιτικής ζωής του τόπου.

Ε! Λοιπόν, στην παρούσα φάση είναι προτιμότερη η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου, από την κοινωνική “μπαχαλοποίηση” του. Ο νοών νοείτο!

Ήρθε η ώρα, η πολιτική ηγεσία του τόπου να πάψει να παίζει το αποτυχημένο παιχνίδι της διαχείρισης της κοινής γνώμης. Όπως και να απεκδυθεί το ρόλο του φοροεισπράκτορα – το μόνο που παίζει εδώ κι αρκετά χρόνια - και να επιστρέψει σε αυτόν για τον οποίον έχει ορισθεί από τις δομές μιας ευνομούμενης πολιτείας.

Με λίγα λόγια: «Κυβερνήστε, ρε, τι σας ζητάνε;»

Η Νέμεσις στη χώρα των " στιγμιαίων" αδικημάτων

ΚΕΦΑΛΗ ΝΕΜΕΣΙΣ
«Κληρονόμοι μιας διεστραμμένης ιστορίας, όπου ανακατεύονται προδομένες επαναστάσεις, τρελαμένες τεχνολογίες, πεθαμένοι θεοί και ξοφλημένες ιδεολογίες, όπου μέτριες ηγεσίες μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα αλλά δεν μπορούν να πείσουν κανέναν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώνεται, αυτή η γενιά οφείλει, ξεκινώντας από τις αρνήσεις της, να αποκαταστήσει έστω και κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου» ALBERT CAMUS*

Στο χθεσινοβραδινό ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ της ΝΕΤ, ο κ. Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ξεκαθάρισε ότι, δεν πρόκειται να υπάρξει τιμωρία των υπευθύνων για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και την απώλεια ακόμη και στοιχειωδών κεκτημένων των Ελλήνων εργαζομένων, διότι «η αναδρομική εφαρμογή των νόμων θα δημιουργήσει αιματοχυσία και ότι οι Κύριοι του κυβερνώντος κόμματος δεν είναι φασίστες»¨!

Αυτό στην πολιτική γλώσσα σημαίνει: «ότι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν». Στη δημοσιογραφική χαρακτηρίζεται «ως πολιτικός πολιτισμός και δημοκρατική ευαισθησία» και στη γλώσσα του απλού λαού, που δεν χαμπαριάζει από ξύλινη γλώσσα και παράπλευρες έννοιες, εκφράζεται με την παροιμία: «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει».

Ως εκ τούτου, λοιπόν, όσοι Έλληνες δεν έχουν καταθέσει ακόμη τον οβολό τους στο ανεξάρτητο Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας, πρέπει να στέρξουν να το πράξουν, επικυρώνοντας με αυτό τον τρόπο το συγχωροχάρτι που παραχωρεί η παρούσα κυβέρνηση – γνωστή τακτική από εκείνους «που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους - , σε όσους δημιούργησαν off shore εταιρείες, για να εξασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους και στους αμειφθέντες πλουσιοπάροχα από τον Ύψιστο, για τη βαθιά τους πίστη και τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους προς τους αντιπροσώπους Του.

Επιπροσθέτως, και σε όλους εκείνους που μνημονεύθηκαν από τον εν ευωχία στομαχική ευρισκόμενο τέως “κουρασμένο” πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της πρώτης – και τελευταίας – συνεδριάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου του, με αντικείμενο το Μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα – το οποίον απεδείχθη καθαρά απορρυθμιστικό - , στο Μέγαρον Μπαϊρακτάρη.

Η στήλη εύχεται περαστικά και εις άλλα με υγεία, σε όλους τους αιθεροβάμονες που πίστεψαν ότι, μπορεί ο πολίτης αυτής της χώρας να είναι η πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα των πολιτικών.

*Απόσπασμα από τον λόγο του, κατά την παραλαβή του Βραβείου Νόμπελ για τη λογοτεχνία, το 1975.

" Όπου λαλούν πολλές "γραβάτες" αργεί να ξημερώσει"

Και όταν αναφέρομαι στις “γραβάτες” δεν περιορίζομαι αποκλειστικά στις πολιτικές τοιαύτες.

Αναφέρομαι και στις τεχνοκρατικές, τις οικονομικές και τις δημοσιογραφικές.

Δεν πρόκειται να παρελθοντολογήσω για να τεκμηριώσω την άποψη μου.

Ο κάθε εχέφρων και ψύχραιμος πολίτης, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα των τελευταίων έξη μηνών.

Μία ολόκληρη κοινωνία εγκλωβισμένη σε ένα θρίλερ- παρωδία, παρακολουθεί μουδιασμένη – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – τις ελίτ της πολιτικής, της οικονομίας και της δημοσιογραφίας να καταφεύγουν σε μία ακατάσχετη και ανούσια πολυλογία, προκειμένου να καλύψουν την ανεπάρκεια, την έλλειψη ικανοτήτων και, κυρίως, για να συγκαλύψουν τη συνενοχή τους, που οδήγησε τη χώρα στον έσχατο εξευτελισμό.

Δημιουργοί μιας τραγωδίας, στην οποία – όπως δείχνουν τα μέχρι σήμερα γεγονότα – δεν θα υπάρξει κάθαρση.

Κάτι που πρέπει να απαιτήσει η κοινωνία, πριν και από τον αγώνα της, για την προάσπιση των οικονομικών και κοινωνικών της συμφερόντων.

Είναι καθαρά θέμα αξιοπρέπειας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ