Μετά την Ανάσταση, τι;

Η αναπαράσταση του Θείου Δράματος ολοκληρώθηκε με την Ανάσταση, η οποία σε αντίθεση με την διακριτική και αναίμακτη έγερση του Χριστού – σύμφωνα με τα ιερά κείμενα – τελέστηκε μέσα σ’ ένα καταιγισμό από βεγγαλικά, βαρελότα και τρακατρούκες με τις γνωστές παράπλευρες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Μετά απ’ αυτό το χαρμόσυνο κι ελπιδοφόρο γεγονός, τι άλλο μας απομένει, πέρα από το να περιμένουμε τους Hairstylists με τις γραβάτες – αλήθεια, γιατί η εμφάνιση τους μου θυμίζουν τον «Θάνατο του Εμποράκου» του Arthur Miller – να ολοκληρώσουν το «κούρεμα» μας και να μας τραβήξουν κι ένα «κόντρα ξύρισμα», αν το κρίνουν αναγκαίο οι νέοι μας «κηδεμόνες»;
Ανοίγει παρένθεση. Τι μανία κι αυτή όλων των κατά καιρούς «εθνοσωτήρων» να μας οριζοντιώνουν, άλλοτε σε χειρουργικό κρεβάτι, (χούντα) κι άλλοτε σε πολυθρόνα κομμωτηρίου, (σοσιαλιστές) – συνεπικουρούμενοι από τους φίλους και συμμάχους μας – προκειμένου να σώσουν την πάντοτε ευρισκομένη σε κρίση φιλτάτη πατρίδα; Μα καλά, είναι δυνατό να μην έχουν καταλάβει ακόμα ότι, στην ουσία δεν εκδηλώνονται κάθε τρεις και λίγο κρίσεις, αλλά ότι η Ελλάδα η ίδια είναι μία κρίση; Κλείνει η παρένθεση.
Και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς το σασπένς των αναπαραστάσεων του Θείου Δράματος;
Χωρίς τα παρηγορητικά μηνύματα των προκαθημένων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
Χωρίς τις αισιόδοξες δηλώσεις της ευλαβούς πολιτικής ηγεσίας;
Χωρίς τις ιταλικές και χολιγουντιανές προσεγγίσεις των Παθών;
Χωρίς τις περιγραφές των μεγαλο-βδομαδιάτικων θρησκευτικών εκδηλώσεων με τις all time classic κλισαρισμένες φράσεις και το γνωστό περίλυπο ύφος των δημοσιογράφων των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων;
Χωρίς την πλημμυρίδα των έργων κλασικής μουσικής, που προς στιγμήν νομίζεις πως έγινε το μεγάλο θαύμα και οι Έλληνες από κολλημένοι στον Dirty FM έγιναν φανατικοί ακροατές του Τρίτου Προγράμματος;
Χωρίς το θέαμα της μεταφοράς των «ιερών σφαγίων» επί των ώμων των ευσεβών πιστών κατά τη τέλεση της Αποκαθήλωσης στους ιερούς ναούς της επικράτειας;
Στ’ αλήθεια τι θα απογίνουμε τώρα που μας τέλειωσαν όλα αυτά που συνθέτουν το Δρόμο των πικρών Δακρύων, ο οποίος – κατά παράδοση – καταλήγει στη λιπαρή Πλατεία Μαγειρίτσας, με την ίδια αίσθηση της διάψευσης της όποιας ελπίδας;
Η επιμήκυνση της Σταύρωσης του Ιησού ίσως να ήταν μια … κάποια λύση.

Ζητείται Ανάσταση

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της αναπαράστασης του Θείου Δράματος, με την ανάλογη ψυχολογική προετοιμασία των πιστών, για τη συμμετοχή τους στα Πάθη του Ιησού και στο λυτρωτικό μήνυμα της Ανάστασης.
Ήδη, οι τηλεοπτικές κάμερες των κρατικών και ιδιωτικών καναλιών έκαναν το καθιερωμένο τους ντεμπούτο στην Βαρβάκειο Αγορά, ζουμάροντας στα κρεμασμένα από τα τσιγκέλια «ιερά σφάγια», τις συκωταριές και τα έντερα – παρόμοια με τις συνθέσεις του Francis Bacon – δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα καρτελάκια με τις τιμές, παίρνοντας δε, ταυτοχρόνως, ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις από τους πωλητές τούτων, συμβάλλοντας έτσι στην ανύψωση της ευλάβειας των πιστών χριστιανών. Είναι γνωστόν, άλλωστε, ότι, κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Πάσχα, η ευλάβεια ακολουθεί πιστά την ανοδική πορεία των τιμών της χοληστερόλης.
Κάπου εδώ, βέβαια, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή παροιμία: «προς χάριν του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα, μιας και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ αποβλέπουν λιγάκι – όσο πατάει η γάτα – και στην προπαγάνδα υπέρ του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, που έχει να κάνει με την τυχούσα συγκράτηση των τιμών.
Τώρα ποια είναι η γλάστρα και ποιος ο βασιλικός, αυτό θα το κρίνουν οι πιστοί και οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος.
Φυσικά, δε είναι μόνον η θυσία των αμνών του ζωικού βασιλείου που προηγείται, κατά παράδοση, αυτής ταύτης της θυσίας του Αμνού του Θεού, που μας προετοιμάζει για το Θείον Δράμα.
Τα ειδικά καταστήματα γέμισαν από αναστάσιμες λαμπάδες διακοσμημένες σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής μας. Άλλες με την γνωστή πλατινομαλλούσα κούκλα που θυμίζει τις τηλεπερσόνες της ιδιωτικής τηλοψίας κι άλλες με διάφορα τέρατα που στοιχειώνουν τη φαντασία των σημερινών παιδιών. Το ωραίο στην περίπτωση αυτή είναι, ότι αυτές οι λαμπάδες με όλο αυτό το κιτσάτο μεγαλείο θα μεταφέρουν στα σπίτια το ανέσπερο φως. Αυτό το φως, που λίγες ώρες πριν την Ανάσταση, η Ελλάδα το υποδέχεται, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, με τιμές αρχηγού κράτους.
Ανοίγει παρένθεση. Στ’ αλήθεια δεν γνωρίζω πόσο επιτυχής είναι αυτή η ταύτιση του Αγίου Φωτός, με τους αρχηγούς των κρατών, οι περισσότεροι των οποίων είναι εγνωσμένης ανικανότητας έως κι εγκληματικότητας. Κλείνει η παρένθεση.
Αυξήθηκαν τα γυαλιστερά φυλλάδια – με αντίστοιχη μείωση της πρώτης ύλης: τα εναπομείναντα δέντρα – με τα μαυλιστικά κηρύγματα του marketing. Αυτής της σύγχρονης θρησκείας με τα εκατομμύρια των φανατικών πιστών. Φέτος κατά τι λιγότερα, βέβαια, λόγω του πρόσκαιρου Γολγοθά που περνάει ο ιδρυτής της: η ελεύθερη οικονομία, τον οποίον θα ξεπεράσει με απόλυτη επιτυχία– όπως συμβαίνει κάθε φορά – με τη γνωστή και δοκιμασμένη από χρόνια μέθοδο της υποχρεωτικής αφαίμαξης ή ακόμη και με τη θυσία των αμνών της σιωπής και της ανοχής.
«Πάχυναν» τα ένθετα ταξιδιωτικά περιοδικά των κυριακάτικων εφημερίδων-πραματευτάδων, προσθέτοντας σελίδες –όπως σε κάθε εορταστική περίοδο – οι οποίες υπόσχονται εορταστικές διακοπές στην ηπειρωτική και νησιωτική χώρα, γεμάτες ευλάβεια μέσα σε ένα ανεπιστρεπτί χαμένο παραδοσιακό κλίμα καθώς και «απόδραση» - έστω και για λίγο – από την «εθνική κατάθλιψη» μας.
Όπου να’ ναι θα ξαναβρούμε τους …(παραλείπεται μία λέξη για λόγους πολιτικής ορθότητας. Θα εισπράξω που θα εισπράξω τη μήνη των ευσεβών χριστιανών με τους μακριούς σταυρούς, τις ατέλειωτες γονικλισίες και τις απολιθωμένες συνειδήσεις, δεν είναι ανάγκη να πέσω και στα στόματα των ευαίσθητων ακτιβιστών), στα γνωστά τους πόστα να πουλάνε κάρβουνα για τα προχειροστημένα – για την περίσταση – σε αυλές και ακάλυπτους θυσιαστήρια και τις απαραίτητες σούβλες για τα «ιερά σφάγια», η σφαγή των οποίων κρίνεται ιδιαιτέρως απαραίτητη για το αναστάσιμο μήνυμα!
Όλα αυτά κι άλλα που μου ξεφεύγουν αυτή τη στιγμή αποτελούν τη «θεατρική εγκατάσταση» της Ανάστασης.
Το ζητούμενο είναι, πότε θα μας προκύψει η μία αληθινή και λυτρωτική Ανάσταση;
Η αλήθεια είναι πως η ανθρώπινη περιπέτεια δεν έχει τελειωμό.
Ευλογημένα τα πάθη και ακόμη πιο ευλογημένη η Ανάσταση του Ανθρώπου.