Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Η κλήση μας προωθείται! Η Κρίση μας πότε;


«Ο Έλληνας πολίτης, πιθανώς, έχει απενεργοποιημένη τη συναίσθηση της κατάστασης ή βρίσκεται εκτός πραγματικότητας.
Θα ειδοποιηθεί μόλις ανοίξει το μυαλό και τα μάτια του ή μόλις αντιληφθεί την πραγματικότητα».
Αυτό το διασκευασμένο για την περίπτωση μήνυμα φανταστικής κινητής τηλεφωνίας πέρασε από το μυαλό μου, μόλις διάβασα την παρακάτω είδηση που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 29ης Μαρτίου 2011.
Ομολογώ ότι δεν μου κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση η όποια συμπεριφορά αυτής της διαβρωμένης κοινωνίας.
Είναι το αποτέλεσμα της εικονικής πραγματικότητας που καλλιεργείται εδώ και 37 ολόκληρα χρόνια – η πιο διεφθαρμένη περίοδος της σύγχρονης πολιτικής Ιστορίας του τόπου – από τις διάφορες πολιτικές ηγεσίες, το οικονομικό κατεστημένο, τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τον έντυπο ημερήσιο και περιοδικό τύπο και προσφάτως από τα
free press.
Φυσικά και δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω την έκφραση-κλισέ «εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων», για τον απλούστατο λόγο, ότι αυτό δεν κάνει καλύτερα τα πράγματα, απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Δυστυχώς, αυτή η καλλιέργεια εικονικής πραγματικότητα έχει ενταθεί τους τελευταίους 18 μήνες, γεγονός που εξυπηρετεί στο έπακρον τη μεταμοντέρνα σοσιαλιστική κυβέρνηση μας.
Είναι γεγονός ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει αναπτύξει στενές φιλίες με μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η εικόνα που δίνει αυτή η στενή σχέση μερίδας των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, (δύο μαϊμούδων που σε κοινή θέα ξεψειρίζουν η μία την άλλη), αλλά πότε αυτός ο έρμος ο πολίτης θα ενεργοποιήσει την Κρίση του;


Eξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες το νέο iPad

Της Λινας Γιανναρου

Είναι λεπτότερο, ελαφρύτερο και -όπως προκύπτει- εξαφανίζεται πριν προλάβεις να πεις... «apple». Το περασμένο Σάββατο συνέβη το εξής «ελληνικό»: Στην αγορά όπου το τελευταίο διάστημα δεν κουνιέται φύλλο, εκεί όπου οι πωλήσεις έχουν πάρει την κατιούσα, με αποτέλεσμα όλοι να κάνουν λόγο για τα μαύρα φεγγάρια της λιανικής, οι καταναλωτές σχημάτισαν ουρές για την απόκτηση της νέας έκδοσης της συσκευής-φετίχ iPad, η τιμή της οποίας ξεκινά από 509 ευρώ και φτάνει έως και τα 839 ευρώ.

Το πολυαναμενόμενο iPad 2, που κυκλοφόρησε ένα μόλις χρόνο μετά την πρώτη ταμπλέτα της Αpple, εξαντλήθηκε και στην Ελλάδα μέσα σε ελάχιστες ώρες, αφού όπως συνέβη σε όλη την Ευρώπη, αλλά και τις ΗΠΑ, η ζήτηση ξεπέρασε κατά πολύ την προσφορά. Επίσημα στοιχεία δεν διατίθενται, ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη παρτίδα iPad 2 που έφτασε στην Ελλάδα αριθμούσε περί τις 250-300 συσκευές. Μολονότι πολλοί από τους καταναλωτές είχαν προνοήσει και είχαν προχωρήσει σε προπαραγγελία ούτως ώστε να μη βρεθούν προ εκπλήξεως, οι ουρές στα σημεία πώλησης είχαν σχηματιστεί από τα ξημερώματα του Σαββάτου. Τον δικό του μύθο έχει δημιουργήσει ήδη ο Αντρέας, ο οποίος όπως δήλωσε στο site digitallife, βρέθηκε έξω από το κατάστημα iStorm του Κολωνακίου στις 4 το πρωί, όταν «σχόλασε» το Villa Mercedes. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι πριν ακόμα ανοίξει τις πύλες του το κατάστημα, στις 9 π. μ., η ουρά αριθμούσε περί τα 90 άτομα.

Ανάλογες εικόνες και έξω από το Public Συντάγματος, το Πλαίσιο, το Golden-I και τα υπόλοιπα σημεία πώλησης της μηχανής που έχει ξελογιάσει τους απανταχού λάτρεις των gadgets. Χαρακτηριστικό της «φρενίτιδας» το γεγονός ότι προκειμένου να μη φύγουν με άδεια χέρια, πολλοί από τους καταναλωτές αγόραζαν το Smart Cover, το πρωτοποριακό μαγνητικό κάλυμμα του iPad 2 που το ενεργοποιεί όταν είναι ανοιχτό και το θέτει σε κατάσταση νάρκης όταν κλείνει. Η τιμή του ξεκινά από 45 ευρώ και φτάνει τα 75 ευρώ. «Πουλήσαμε περισσότερα καλύμματα απ’ ό, τι συσκευές», έλεγαν χαρακτηριστικά πωλητές στα Public.

Παρά τη γενική ευφορία, ωστόσο, δεν αποφεύχθηκαν οι εντάσεις. Από νωρίς το πρωί, έξω από το Golden-i στο Golden Hall -περιγράφει καταναλωτής στην πύλη myphone- υπήρχε ουρά περίπου 80 ατόμων, αριθμός πολλαπλάσιος των διαθέσιμων συσκευών (περίπου 25). Στις 9.20, οι υπάλληλοι είχαν γράψει σε χαρτί τα ονόματα των 48 «πρώτων», ενημερώνοντας ότι η λίστα θα λειτουργούσε ως λίστα προεγγραφών για την επόμενη παρτίδα. «Κάποιος από τους παριστάμενους, που έφερε μαζί του τη γυναίκα και τα παιδιά του, φώναζε και ωρυόταν προς τον υπάλληλο για το χαρτί των εγγραφών, που, όπως έλεγε, δεν έπρεπε να βγει έξω πριν από τις 10 που θα άνοιγε το κατάστημα. Φώναζε μάλιστα τόσο δυνατά, που το καημένο το κοριτσάκι του έβαλε τα κλάματα βλέποντας τον μπαμπά της να βγαίνει εκτός εαυτού!»

Σιγή ιχθύος για τον αριθμό των τεμαχίων

Σημειώνεται πάντως ότι η Apple τηρεί σιγήν ιχθύος σχετικά με τους ακριβείς αριθμούς των τεμαχίων που διαθέτει προς πώληση। Σε κάθε περίπτωση, τα καταστήματα καλούν τους ενδιαφερόμενους να κάνουν την παραγγελία τους ηλεκτρονικά ούτως ώστε να μπουν σε σειρά προτεραιότητας για το δεύτερο τσουνάμι iPad που θα κατακλύσει την ελληνική αγορά - άγνωστο φυσικά πότε.


Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Ορφάνεψε το Παραμύθι

Παραμύθι, παραμύθι, «Το κουκί και το ρεβύθι» …
Μια φορά κι έναν καιρό, όχι και τόσο μακρινό, ζήσαμε πράματα και θάματα πάνω στη Θεατρική Σκηνή με τη συγγραφική φαντασία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που χθες το μεσημέρι ξεκίνησε να συναντήσει το Δημιουργό της «Έβδομης μέρας της δημιουργίας», σε μια εποχή του έτους που η Περσεφόνη στήνει έναν ατέλειωτο «Χορό πάνω στα στάχυα» από τη χαρά της που επιστρέφει και πάλι στο φως και στην αγκαλιά της Μάνας Γης, μετά από την αρπαγή της από τον Πλούτωνα και την κάθοδό της στα ατέλειωτα σκοτάδια του Άδη.
Σε αυτό το «Παραμύθι χωρίς όνομα» που διαδραματίζεται «Στο μεγάλο μας τσίρκο» - που δεν είναι άλλο από την Ελάδα – «Ο δρόμος περνά από μέσα» από την «Γειτονιά των Αγγέλων».
Σε αυτήν την γειτονιά που υπάρχει ακόμη και σήμερα στις ψυχές μας, βρίσκεται «Η αυλή των θαυμάτων», που έχει την «Ηλικία της νύχτας»
Μέσα σ’ αυτή την αυλή ζήσαμε τα καλύτερα μας χρόνια.
Τις καλοκαιριάτικες νύχτες στρωματσάδα κάτω από τ’ αστέρια ακούγαμε τον κυρ Ιορδάνη να μας διηγείται το πώς και γιατί ο Θεός έκανε τη νύχτα. Λέω να πω και σε σας – με την άδεια σας βέβαια – αυτή την απλοϊκή ιστορία, όπως την άκουσα από τον κυρ. Ιορδάνη της αυλής μας.
Τα ήσυχα βράδια ακούγαμε τα διακριτικά βήματα του Μάνου Χατζηδάκι, που έρχονταν για να κλέψει τα όνειρα μας και να τα κάνει τραγούδια για όλους.
Πόσες φορές δεν πιάσαμε τον Γιάννη Ρίτσο να κρυφοκοιτάζει από τα παραθύρια των ταπεινών κτισμάτων της αυλής μας, την εποχή που έψαχνε την έμπνευση μέσα από τη λαϊκές γειτονιές, για να εικονογραφήσει τους «Ανώνυμους Αγίους» του συγγραφικού του «Εικονοστασίου».
Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα αληθινά παραμύθια δεν έχουν μόνον «Αόρατους θιάσους» και «Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα».
Έτσι και σε τούτο το παραμύθι κάποια στιγμή βρόντηξε «το κανόνι» του «Μπαμπά του πόλεμου» και σώπασε «τ’ αηδόνι».
Βέβαια, το παραμύθι δεν τελειώνει εδώ, αλλά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που στήνουν «Χορό πάνω στα στάχυα», όπως η Περσεφόνη.


Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ*
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

ΙΟΡΔΑΝΗΣ: Άκου σου πω εγώ … Θεός λέει … Πρέπει γίνει νύχτα … Κακόμοιροι άνθρωποι πλαγιάσουνε, ξεκουραστούνε, κλείσουνε μάτια τους … Διώχνει ήλιο, παίρνει μαύρη κόλλα χαρτί κουκουλώνει ουρανό … Κοιτάζει από κάτω … Όχι, καλό λέει … πίσσα σκοτάδι … Παίρνει καρφίτσα, τσούκου, τσούκου, τρυπάει εδώ, εκεί, χιλιάδες τρυπάει … Ήλιος φεγγίζει από μέσα, άστρα βγαίνουνε … Άνθρωπος βλέπει, χαίρεται. Θεός απάνω λέει … Πλαγιάζει ξεκουράζεται, κλείνει μάτια του, μέσα μυαλό του άστρα όνειρα καλά γίνονται … Γιάννης, πατέρα σου άκου … Αυτό είναι άστρα …

*ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ: Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Σκηνοθεσία: ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
Σκηνικό: ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ
Μουσική: ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ
ΙΟΡΔΑΝΗΣ: Γιώργος Λαζάνης

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ένα "Δελτίο Καιρού" σύγχρονων ακραίων επι-καιρικών φαινομένων




Η αλήθεια είναι πως δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στις κάθε είδους παγκόσμιες ημέρες.
Πιστεύω πως τις χρησιμοποιούμε περισσότερο σαν άλλοθι, παρά για να εκφράσουμε το πραγματικό μας ενδιαφέρον.
Κάποιες, όμως, από αυτές πυροδοτούν τη σκέψη μας με διάφορους συνειρμούς που σχετίζονται με γεγονότα που παίζουν καταλυτικό ρόλο στην ανθρωπότητα.
Να, όπως ακριβώς η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας, η οποία ανέσυρε, κυριολεκτικά, από τα βάθη της μνήμης μου το «Δελτίο Καιρού», του πολύ γνωστού συγγραφέα και ποιητή κ. Μήτσου Κασόλα, (Ο Πρίγκηπας, Αγγελίνα, Το Σάπιο Νερό, Η Άλλη Αμερική κ.α.).
Σε αυτό, βέβαια, βοήθησαν και τα τελευταία διεθνή γεγονότα που δίνουν την εικόνα της βίαιης διάρρηξης του πολιτικο-οικονομικού αποστήματος, που χρόνια τώρα κατατρώει το αρρωστημένο κορμί του πλανήτη μας.
- Ο παραμερισμός της ιστορικής μνήμης από τους Ιάπωνες για το πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με μοναδικό στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με κάθε κόστος.
- Η δίψα του νομπελίστα Ειρήνης πλανητάρχη, (που είσαι νιότη που’ δειχνες πως θα γινόμουν άλλος), για τα πετρέλαια και το αέριο της Λιβύης.
- Η παραδοσιακή υπακοή της Βρετανικής οικιακής βοηθού, στον Λευκό Οίκο.
- Ο αστείος «βοναπαρτισμός» του «μικρούλη» Νικολά.
-Το «βουλιμικό σύνδρομο» των υπολοίπων ηγετών – τρομάρα τους και τρομάρα μας – της «πολιτισμένης» Δύσης.
Ήταν μερικά από τα ερεθίσματα που μου έφεραν στο νου τους προφητικούς κι επίκαιρους στίχους του κ. Μήτσου Κασόλα, που μελοποίησε ο γνωστός συνθέτης κ. Γιάννης Μαρκόπουλος κι ερμήνευσε με την επική φωνή της η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Εικόνες "ντυμένες" με λόγια

Παρακολουθώ το πέταγμα των πουλιών με ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά. Δεν ζηλεύω τόσο την ικανότητά τους αυτή, όσο την αρχέγονη σοφία τους να κρατούν ίση απόσταση από τους ανθρώπους και τους θεούς.


Η νύχτα κομψή όπως πάντα, στάθηκε για μια στιγμή αναποφάσιστη ανάμεσα στο αχολόγημα της φύσης και τις φλυαρίες του πλήθους. Μετά ο καθένας πήρε το δικό του δρόμο, όπως γίνεται χρόνια τώρα. Η νύχτα ακολούθησε την κεχριμπαρένια σελήνη. Το πλήθος χάθηκε στο σκοτάδι.


Μάταια ο άνεμος και η αγριεμένη θάλασσα προσπαθούν να ξυπνήσουν τις μνήμες στο προδομένο από το χρόνο και τον κάματο σκαρί. Όση ψυχή του έχει απομείνει, δεμένη σαν άλλος Οδυσσέας στο γερμένο κατάρτι, περιμένει το τέλος του ταξιδιού στη δική του ταπεινή Ιθάκη, κάπου στα βόρεια παράλια της Εύβοιας.


Μάρτυρας της πιο αληθινής κι όμορφης συνεύρεσης. Όχι πίσω από χαραμάδες και κλειδαρότρυπες. Ούτε μέσα από το γυάλινο μικρόκοσμο της τηλεόρασης, αλλά μπροστά στο ξάγναντο του σύμπαντος κόσμου. Αυτού του μέγιστου κόσμου, που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να τον φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Βίγλα μου η Ακροναυπλία.


Η μικρή μαρμαρένια Γαλάτειαζει μόνη σε μια γωνιά, στο σαλόνι ενός ξενοδοχείου στην Τύρινθα. Οι περισσότεροι πελάτες περνούν αδιάφοροι από δίπλα της. Άλλοι θαυμάζουν, απλά, το ταλέντο του καλλιτέχνη. Εκείνοι, όμως, οι ελάχιστοι που έχουν ολάνοιχτα τα μάτια της ψυχής τους, μπορούν να καταλάβουν ότι, το μειδίαμα της είναι το αντάλλαγμα μιας βαθύτερης επαφής.