Το από καιρό αποσυρμένο τραίνο του ΠΑΣΟΚ
Η επικεφαλίδα της παρούσας ανάρτησης θα μπορούσε να σταθεί, σαν τίτλος, μόνον στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τα οποία ως γνωστό πετάνε τη σκούφια τους για εντυπωσιασμό και καλλιέργεια φοβικού κλίματος στους ανοχύρωτους τηλεθεατές
Γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα απίθανα πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά το τριήμερο 15 – 17 Ιουνίου με τις δραματικές κορώνες περί «ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων» - «μπούρδεεεες», που θα έλεγε και η αλησμόνητη Σαπφώ Νοταρά – απλώς, κατάφεραν να μετατοπίσουν τον άξονα της όποιας σοβαρότητας διακρίνει τα πολιτικά πράγματα στο πεδίο της γελοιότητας.
Εκφράσεις όπως: «κρίσιμη περίοδος», «ιστορικές στιγμές», «εθνική ευθύνη» και ειδικά εκείνο το ανεκδιήγητο τσιτάτο «περί της στάσης ή μη στο ύψος των περιστάσεων», από τη μια στιγμή στην άλλη κατέληξαν σαν τα «πιο μικρά ανέκδοτα».
Το μόνο αρνητικό στην όλη ιστορία είναι το ότι, η ελληνική κοινωνία χωμένη βαθιά μέσα στην «κατάθλιψη» της, λόγω της οικονομικής κρίσης και του πολιτικού χάους, δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει στη σωστή της διάσταση – την χιουμοριστική, εννοώ – την χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος ακόμη και στη διαχείριση της επικοινωνιακής πολιτικής του.
Φυσικά, όσα συνέβησαν μέσα στο εν λόγω τριήμερο, ήταν αναμενόμενα από καιρό.
Συγκεκριμένα από την ημέρα – περίπου πριν ένα μήνα – που μπήκε σε εφαρμογή η «επιχείρηση τρομοκράτησης κι εκβιασμού» της κοινής γνώμης। Πιστεύω, πως όλοι θυμόμαστε – γιατί είμαστε και λίγο «λωτοφάγοι» εμείς οι Έλληνες – τις συντονισμένες προσπάθειες των βασικών πρωταγωνιστών όλης αυτής της «επιχείρησης», (υπουργοί, μία κοινοτική επίτροπος, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κατεστημένου, κάποιοι εκδότες και καναλάρχες ακόμη και ιεράρχες)!
Κι έτσι, αισίως, φτάσαμε στο τριήμερο των «καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων», στο οποίο εγώ προσωπικά έμαθα αρκετά νέα πράγματα, τα οποία μεταξύ μας, δεν μπορούσα καν να φανταστώ.
Την πρώτη μέρα, διαπίστωσα ότι ένας πρωθυπουργός μπορεί να υποβάλλει την παραίτηση του, (έστω και στο κουβεντιαστό από χαλασμένο τηλέφωνο, όπως απεδείχθει εκ των υστέρων), όχι στον Ανώτατο Άρχοντα, αλλά στον αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και μέσα σε λίγες ώρες να διαβουλεύεται με τους στενούς του συνεργάτες για να προχωρήσει σε «ευρύ» ανασχηματισμό. Το χαλασμένο τηλέφωνο που λέγαμε!
Όχι, βέβαια, ότι» έχασε η Βενετιά βελόνι» με το ναυάγιο της κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάρα πολλά πέφτουν σε μια κυβέρνηση δύο κόμματα εξουσίας, με αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές.
Την επομένη ημέρα, κατά τη διάρκεια της πολύωρης audition για την συγκρότηση του νέου κυβερνητικού σχήματος, «κάποιοι» επιχειρώντας να δώσουν έναν πιο δραματικό τόνο στις «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις», έκαναν λόγω «για ξένα και ντόπια κέντρα αποφάσεων που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα με τη γνωστή πολιτική μέθοδο της αποστασίας».
Από κει και πέρα, προκειμένου ο κάθε σώφρων πολίτης να γλιτώσει από τη «ζώνη του λυκόφωτος, καταφεύγει στο εναλλακτικό δελτίο του ΣΤΑΡ, στις «οικογενειακές ιστορίες» του ΑΛΦΑ και για 365 φορά στο «Καφέ της Χαράς» στον ΑΝΤ1!
Τέλος, την Τρίτην ημέρα – κατά τας γραφάς – η χώρα απέκτησε έναν «μυν» - an all brand new government – μετά από αρκετές ώρες κατά τις οποίες «ώδινεν όρος», εξαντλώντας έτι περαιτέρω την υπομονή μας και την ανοχή μας.
