Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ο λόγος της αλήθειας είναι απλός και ξεκάθαρος

Σκίτσο του ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Θα επανακάμψουμε!*
Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο ελληνικός λαός – ο ελληνικός κόσμος, γιατί θα πρέπει να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε και τους Έλληνες όπου γης! – είναι η ελπίδα και το όραμα, αυτά τα συστατικά που θα κινήσουν όλο το παραγωγικό ιστό της χώρας μας για να ξεκινήσει πάλι από εκεί που σταμάτησε. Η Ελλάδα δεν είναι “Τιτανικός” ούτε θα γίνει ποτέ. Περνά μια δύσκολη περίοδο, όπως πέρασε και στο παρελθόν, αλλά πάντοτε κατόρθωνε να βγει μπροστά και να κερδίσει το χαμένο χρόνο.
Η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει την υποχρέωση να δείξει τώρα την αξία της. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εμπνεύσει το λαό. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα της παρακμής και της ασυδοσίας. Τα λάθη και οι παραλείψεις, ακόμα και οι παρανομίες που έχουν συμβεί, πρέπει να περάσουν στη λήθη της ιστορίας, αφού τιμωρηθούν πραγματικά οι πρωταίτιοι, έτσι ώστε να επέλθει η κοινωνική δικαιοσύνη και να αποκατασταθεί στην κοινωνία μας το περί δικαίου αίσθημα.
Το υψηλό φρόνημα του λαού καθημερινά αποδεικνύεται από όλες τις δημοσκοπήσεις: είναι αποφασισμένος ο λαός να προσφέρει από το υστέρημα του, αρκεί να πειστεί ότι δεν θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα για να κερδοσκοπήσουν πάλι οι “οι συνήθεις ύποπτοι”
Η κυβέρνηση, η λαοπρόβλητη κυβέρνηση έχει το καθήκον να ανταποκριθεί και να δείξει το δρόμο της ευθύνης, χωρίς περιττά λόγια. Η Ελλάδα ούτε θα χάσει μέρος της εθνικής αξιοπρέπειας ούτε οι παρομοιώσεις τη βοηθούν να βγει από το τέλμα.
Είναι μια χώρα μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, με τις ατέλειες του συστήματος. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κι έπειτα δεν πέρασε τόσα πολλά δεινά και τόσες περιπέτειες. Ας θυμηθούμε: Εμφύλιος – Χούντα – Κυπριακό.
Είναι η ώρα, είναι οι στιγμές τέτοιες, που μόνο η εθνική ομοψυχία θα μας δυναμώσει, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη και να επανακάμψουμε.
*EDITORIAL, του εβδομαδιαίου περιοδικού ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 25/02/2010 ΤΕΥΧΟΣ 19ο

Όταν διάβασα το εν λόγω editorial, διερωτήθηκα ως πότε θα βομβαρδίζεται ο Έλληνας από λέξεις και φράσεις “κρότου- λάμψης” όπως : όραμα, ύψος των περιστάσεων, περί δικαίου αίσθημα, δρόμος ευθύνης, εθνική αξιοπρέπεια, εθνική ομοψυχία και άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια;
Επίσης διαπίστωσα για μια ακόμα φορά ότι, η σκέψη μας στριφογυρίζει στους Έλληνες όπου γης, κάθε φορά που ο υποτιθέμενος ξένος δάκτυλος - όχι απαραίτητα της Αφροδίτης – καραδοκεί.
Αυτά και κάποια άλλα από τα αναφερόμενα μου δημιούργησαν κάποιες σκέψεις , που θεώρησα σκόπιμο να μοιραστώ με κάποιους άλλους συνανθρώπους μου.
Προφανώς το “καρφί” ότι, «η Ελλάδα δεν είναι Τιτανικός», υποθέτω ότι απευθύνεται πρωτίστως στα δημοσιογραφικά γραφεία και κατόπιν στον κ. υπουργό επί των Οικονομικών, οι οποίοι, φυσικά, έχουν αντίθετη άποψη και την οποία έχουν εκδηλώσει ανοιχτά! Το γεγονός είναι ότι, αν ο λαός είχε ποτέ την έμπνευση να σκεφτεί κάτι παρόμοιο , είναι σίγουρο πως την Ελλάδα δεν θα την παρομοίαζε με τον “Τιτανικό”, αλλά με το “Σάμινα”.
Είχα πάρα πολλά χρόνια να ακούσω τη λέξη λαοπρόβλητος. Τόσα, που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι είχε διαγραφεί από τα ελληνικά λεξικά, μετά την κατάργηση της βασιλείας στην Ελλάδα. Να, όμως, που ζει και βασιλεύει και τη δημοκρατία κυριεύει. Τώρα πότε πρόλαβε η παρούσα κυβέρνηση να καταστεί λαοπρόβλητη και μάλιστα χωρίς καθόλου έργο στο ενεργητικό της, είναι απορίας άξιο! Εκτός κι αν αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι κατέκτησε την αυτοδυναμία στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, λόγω εγκατάλειψης του αγώνα από τον έτερο υποψήφιο, που προτίμησε να πάει για βρούβες.
Κάποτε το υψηλό φρόνημα του λαού εκδηλωνόταν με τις πράξεις του. Φαίνεται, όμως, πως στην εποχή των statistics αποδεικνύεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Στην διαμόρφωση, βέβαια, αυτού του υψηλού φρονήματος – που είναι ανιχνεύσιμο μόνο στις δημοσκοπήσεις – βάζουν λιγουλάκι το χεράκι τους και τα ΜΜΕ τόσο του έντυπου όσο και του ηλεκτρονικού τύπου, με τα καθημερινά δελτία ακραίων οικονομικών φαινομένων. Βλέπεις το΄να χέρι νίβει τ΄άλλο και τα δυο το πρόσωπο της εξουσίας.
Να επισημάνω ότι δεν μου κάνει καμία εντύπωση το γεγονός ότι για «να ξεπεράσει η πατρίδα τούτη τη δύσκολη περίοδο και να κατορθώσει να βγει μπροστά και να κερδίσει το χαμένο χρόνο, όπως και στο παρελθόν», έχει ανάγκη μόνον από το υστέρημα των μισθωτών και συνταξιούχων και όχι από το περίσσευμα των εχόντων και κατεχόντων. Παλιά μου τέχνη κόσκινο!
Αν θα θέλαμε πραγματικά να τιμωρηθούν οι πρωταίτιοι, των δεινών τούτης της έρημης χώρας θα έπρεπε να γυρίσουμε πάρα πολλά χρόνια πίσω και να προχωρήσουμε στην “αναψηλάφηση” της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της, χωρίς μικροπολιτικά τερτίπια – ψευδεπίγραφες εξεταστικές επιτροπές κ.α . Όπως έχουν εξελιχθεί τα γεγονότα, η απόδοση της κοινωνικής δικαιοσύνης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου. Μόνο με την καταδίκη των ενόχων μπορεί να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Η Ιστορία είναι εκείνη που θα αποφασίσει το πέρασμα στη λήθη των λαθών και των παραλείψεων. Τις παρανομίες θα τις κρατάει ζωντανές σαν παράδειγμα προς αποφυγή.
Δυστυχώς η Ελλάδα βιώνει σήμερα την πολιτική και κοινωνική της αποσάθρωση. Η πολιτιστική και πολιτισμική της αποσύνθεση έχει ήδη ολοκληρωθεί και τα υπολείμματα των λειψάνων τους τα ρίξαμε στο χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης. Έτσι καθαρίσαμε και με την εθνική μας συνείδηση.
Εάν πραγματικά επιθυμούμε να κερδίσουμε αυτή τη μάχη και όσες προκύψουν στο μέλλον, θα πρέπει να ακολουθήσουμε την παραίνεση του Διονύσιου Σολωμού: «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό, τι είναι αληθινό».
Αν εξακολουθήσουμε να φερόμαστε στην ΑΛΗΘΕΙΑ, με την ίδια αθλιότητα που φέρθηκαν κάποιοι κάποτε στην Ελένη από το Κωσταλέξι, δεν πρόκειται να επανακάμψουμε ποτέ.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Πρόγευση από EUROVISION


Ξέρω πολύ καλά, τι σκέφτεστε! Πάει αυτός τα΄παιξε! Εδώ γίνεται ο κακός χαμός κι αυτός ασχολείται με μουσικά πανηγυράκια – υποτιμητικός χαρακτηρισμός των εστέτ της υψηλής παιδείας και αισθητικής!

Κάθε άλλο, καλοί μου φίλοι. Έχω συνειδητοποιήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι η Ψωροκώσταινα ή κατ΄άλλους Παλαιοκώσταινα έχει τινάξει τα πέταλα. Και ότι αυτό το πτώμα – ντυμένο Σταχτοπούτα, πάνω από τον κουρελιασμένο χιτώνα – που το περιφέρουν οι ανίκανοι πολιτικοί στις οικονομικές πρωτεύουσες της Εσπερίας - εν είδει ατραξιόν τσίρκου – γίνεται για τα μάτια της κοινής γνώμης. Ποια μάτια, δηλαδή, τις τσίμπλες που δεν την αφήνουν να δει την πραγματικότητα.

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ το είδα το πράγμα πιο πρακτικά. Από τη στιγμή που δεν πρόκειται να γλυτώσει κανείς το χορό του Ζαλόγγου, σκέφτηκα, γιατί να ακολουθήσω κι εγώ τα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα – δικαιωμένα από την ιστορία κι ευλογημένα από την Εκκλησία - και να πηδήξω στο κενό υπό τους κλασικούς μουσικούς φθόγγους της παράδοσης μας;

Για τούτο, επέλεξα να κάνω το προσωπικό μου σπαγγάτο πάνω από την άβυσσο, με μουσικό χαλί ένα πολύ όμορφο τραγούδι, που ερμηνεύει με εξαιρετικό τρόπο ο Νορβηγός τραγουδιστής Didrik Solli-Tangen. To τραγούδι έχει τίτλο “My heart is yours” και είναι η φετινή συμμετοχή της Νορβηγίας. Κι ευελπιστώ και η επικράτηση της, για μια ακόμη φορά.

Δεν θέλω να σας κρύψω ότι υπάρχει ακόμα ένας λόγος – ανθρωπιστικό, θα τον χαρακτήριζα – που με οδήγησε στην απόφαση να προχωρήσω στην συγκεκριμένη ανάρτηση.

Επειδή είναι σπαραγμός ψυχής να βλέπεις τις εκπομπές “καλόπιστης κοινωνικής κριτικής” να μηρυκάζουν τις ίδιες και τις ίδιες σάρκες χωρίς αποτέλεσμα και κυρίως χωρίς ακροαματικότητα, και μέχρι:

-Να αποκαλυφθεί το τρίτο πρόσωπο στην υπόθεση του πολύκροτου διαζυγίου.

- Να αποσαφηνιστεί εάν ο κοριός ή η απλή φιλοξενία μιας φίλης, ήταν η αιτίες που προκάλεσαν το ξέσπασμα μπροστά στις κάμερες, γνωστού παρουσιαστή reality κι επίσης γνωστής πανελίστριας.

-Να αποκατασταθούν οι οικογενειακές και συναισθηματικές σχέσεις “πολυτεχνίτου” καλλιτέχνιδος, καθώς και η άμεση έναρξη προστασίας των φίλων της από τον Αρχηγό της Αστυνομίας ή ακόμη καλύτερα από τον ίδιο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη.

Επειδή, λοιπόν, νοιώθω τον εαυτό μου βαθιά υποχρεωμένο απέναντι σε αυτές τις εκπομπές εκπαιδευτικού χαρακτήρα, και μιας που έχει αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision – και πολύ gourmet θέμα για τις εν λόγω εκπομπές – αποφάσισα να προσφέρω το προαναφερθέν θέμα – ή καλύτερα θύμα; - στις μεγαλοκοπέλες παρουσιάστριες των εν λόγω εκπομπών, για να έχουν κάτι πιο φρέσκο να ξεσκίζουν μαζί με τους υπόλοιπους ακαθορίστου ιδιότητας συνεργάτες τους, προς δόξαν της ακροαματικότητας και προς τιμήν του νοήμονος κοινού με τα μηχανάκια.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Ο έρωτας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης


Η οικονομική κρίση μπορεί να έφερε σκληρά μέτρα – μέχρι τα όρια των βορίων και νοτίων προαστίων, για να μην ξεχνιόμαστε – αλλά μας έμαθε και κάποιους καινούργιους όρους.

Αυτοί οι όροι, λοιπόν, αν συνδυαστούν με τις κατάλληλες λέξεις, μπορούν να δημιουργήσουν καινούργιες εκφράσεις πάθους, που κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη στενότερη – πιο στενότερη δεν γίνεται – προσέγγιση των ερωτευμένων ζευγαριών, ανεξαρτήτως σεξουαλικών αποκλίσεων.

-«Αγαπούλα, κάνεις κέφι να… μεταρρυθμιστούμε; Είναι μια καλή ευκαιρία να αναπτύξουμε και να σταθεροποιήσουμε τη σχέση μας.

-«Λατρεία μου, τι θα΄λεγες για ένα… δημοσιονομικό εκτροχιασμό;»

-«Κουκλάρα μου , είσαι για μια… αξιολόγηση των οίκων μας;

-«Μανάρα μου τοκογλύφα, σήκωσε μου τα… spreads μου!

Αφήστε κατά μέρος, λοιπόν, τις αναστολές και χρησιμοποιήστε χωρίς φόβο και πάθος, κάποιες από τις ερωτικές εκφράσεις που αναφέρω πιο πάνω ή ακόμα καλύτερα δημιουργείστε εσείς κάποιες στο ίδιο πάνω-κάτω πνεύμα, που μπορεί να είναι πιο άρτιες και να αποδίδουν καλύτερα το νόημα της 14ης του Φλεβάρη.

Εκτός κι αν είστε από κείνους τους ξενέρωτους - και με το συμπάθιο - που πιστεύουν ακόμα ότι, η νύχτα του Αγίου Βαλεντίνου είναι ένας καμβάς ερωτικών στιγμών ευτυχίας που πρέπει να τη βιώσετε με όλα τα κουλά παρελκόμενα όπως, φρέσκα τριαντάφυλλα ψυγείου, κακής ποιότητας σοκολάτα, υπόξινη φτηνιάρικη σαμπάνια και στόμα γεμάτο από τις τρίχες του λούτρινου αρκούδου με την κατακόκκινη καρδιά κολλημένη στο στήθος, που σου δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθείς επεισόδιο από το Grey΄s Anatomy.

Καλή επιτυχία στην εφαρμογή των ερωτικών σας μέτρων!


Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Οι Μασκαράδες



Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένος. Την Πέμπτη που μας πέρασε, η δασκάλα μας έβαλε έκθεση με τίτλο “Οι μασκαράδες”.

Χτες η κυρία μου είπε ότι ήμουνα εκτός θέματος, γιατί, λέει, ότι αυτούς που περιέγραψα στην έκθεση μου δεν είναι μασκαράδες, αλλά οι βουλευτές και οι βουλευτίνες.

Κι εγώ της απάντησα, ότι αυτούς αποκαλούνε ο μπαμπάς και η μαμά μου μασκαράδες, κάθε φορά που τους ακούνε να μιλάνε στην τηλεόραση.

Κολομπίνες τους ανεβάζουν, παλιάτσους τους κατεβάζουν. Κάποιους, μάλιστα, που φαίνονται πιο σπουδαίοι από τους υπόλοιπους, μόλις τους δουν στην τηλεόραση αρχίζουν να τους φασκελώνουν – μάλιστα η μαμά βγάζει και τις παντόφλες, για να τους μουτζώσει και με τα πόδια - φωνάζοντας «φτου σας βρε παλιοκλέφτες».

Θυμάμαι την πρώτη φορά που το άκουσα αυτό, ρώτησα το μπαμπά να μου εξηγήσει ποια είναι η διαφορά του αποκριάτικου κοστουμιού του κλέφτη από του αρματολού. Κι εκείνος μου απάντησε τέρμα οι αρματολοί. Υπάρχουν μόνον κλέφτες. Κι αν θέλω να μάθω πως ήταν το κοστούμι των αρματολών να δω το ιστορικό ντοκιμαντέρ της κόκκινης πολυεθνικής κινητής τηλεφωνίας. Τώρα μάλιστα, φέξε μου και γλίστρησα!

Λένε και άλλα πολλά οι γονείς μου, που δεν μπορώ να τα πω στη δασκάλα, γιατί φοβάμαι, πως θα μας αποβάλλει οικογενειακώς από το σχολείο.

Όταν είπα στον μπαμπά για τη δασκάλα, μου είπε: «Να πεις σε αυτήν την κλώσα να πάει να πηδηχτεί».

Τώρα πάλι τι μπέρδεμα είναι και αυτό; Δηλαδή και η μαμά μου που ντύνεται σαν τη δασκάλα είναι και αυτή μασκαρεμένη κλώσα. Και τι δουλειά έχει η απόκρια με το πήδημα;

Φοβάμαι, πως ο μπαμπάς έχει μπερδέψει τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις μας. Βέβαια, έτσι πειραγμένα που είναι τα νεύρα του, που να τολμήσεις να του πεις ότι την αποκριά γλεντάμε και τα΄Αγιαννιού πηδάμε.

Να κάτι τέτοια μπερδέματα σκαρώνουν οι γονείς στα παιδιά τους και όταν γίνονται μεγάλα –“ κωλολαό” τους λέει ο μπαμπάς – δεν ξεχωρίζουν τους αληθινούς από τους ψεύτικους μασκαράδες.

Πάντως, ας λέει ότι θέλει η δασκάλα μου. Εγώ δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη για το ποιοι είναι οι πραγματικοί μασκαραδες!

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

"Media Storm" στο Τηλεοπτικό Χωριό αναστατώνει την κοινή γνώμη

Σίγουρα και δεν ήταν δυνατόν να παραμείνει ασυγκίνητος ο παρών blogger – γνωστός και για την ευαισθησία του στα σημαίνοντα γεγονότα της πόλης του – με το συζυγικό δράμα της τηλεοπτικής βασίλισσας του καφέ, που η γνωστοποίησή του με δελτίο τύπου, συγκλόνισε το “καναπεδούχο” πανελλήνιο, προκάλεσε ισχυρό σοκ στην “ντεκαπαρισμένη δημοσιογραφία” του τηλεοπτικού χωριού, μαζί με την έντονη ανησυχία της για την τύχη των νεαρών βλαστών του λαμπερού ζεύγους των τηλεπερσόνων και την απώλεια της ψυχικής ισορροπίας των βλαχοβαλκάνιων celebrities.

Δυστυχώς, ο παρών blogger που είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά – κι αυτή μπουκωμένη – δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο, από το να ευχηθεί στους πρωταγωνιστές του δράματος την όσο το δυνατόν ταχύτερη επανασυγκόλληση των σχέσεων τους – είθε ο Άγιος Βαλεντίνος να τους βρει ξανά μαζί – ούτως ώστε, και το πανελλήνιον να πάρει και κάποια χαρά – αφού από αλλού δεν θα έχει να λαβαίνει ούτε σάλιο – και η κλασική απόχρωση του “ροζ κυλοτί” που χαρακτηρίζει τις εκπομπές καλόπιστης κοινωνικής κριτικής αποκατασταθεί, απομακρύνοντας τη “μαυρίλα” των τελευταίων ημερών.

Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό βάσκανος μοίρα έχει κτυπήσει σπουδαίους παράγοντες της showbiz, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αρνητικών επιπτώσεων τόσον στην καριέρα τους όσο και στη ψυχολογία των τηλεθεατών.

Διερωτώμαι μήπως όλες και όλοι αυτοί που έχουν απ΄ευθείας κοζερί με τα άστρα, έχουν δίκιο όταν ισχυρίζονται ότι, για όλο αυτό το αρνητικό κλίμα φταίει η ανάδρομη φορά των αιμορροίδων των πλανητών, εξ ου και η ζοχαδιακή τους συμπεριφορά απέναντι στον κόσμο του θεάματος και του ακροάματος.
Ή μήπως ξέρουν πάρα πολύ καλά τι κάνουν; Τι να σας πω κι εγώ!