Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

"Ίσως να 'ναι κι έτσι"*


Υπάρχει κι αυτή η συγγραφική πλευρά του Γιάννη Ρίτσου.

...Ωστόσο οι δύο φαντάροι (ασφαλώς αδειούχοι) καπνίζουν αράδα φτηνά τσιγάρα στο παγκάκι του πάρκου, πλάι στο άγαλμα του Παιδιού με το Ψάρι. Ίσως γι αυτό μυρίζουν κι οι δυο τους ψαρίλα ή βαρβατίλα απ' τις πολλές ονειρώξεις, και τώρα ακόμα βρίσκονται σε διέγερση, χωρίς να το λένε ούτε μεταξύ τους, και το ξέρουν κι οι δυο, κι αυτό τους κάνει να καυλώνουν πιότερο, κι ενώ κρατούν το τσιγάρο με το δεξί τους χέρι, με το άλλο το ζερβί τους, πιέζουν το πέος τους να το σπάσουν. Να πάρει η οργή, δεν ξεμυτίζει και καμία σκρόφα, να πάνε μαζί, ο ένας από μπρος, ο άλλος από πίσω, και να σκουντιούνται οι φαλλοί τους μεσ' απ' το σώμα της γυναίκας, - το 'χεις δοκιμάσει; - όχι: εσύ; - ούτε: το 'χω φανταστεί: φίνα θα 'ναι: έχω δει και κάτι φωτογραφίες: μ' αρέσανε: τις έχει ο Μιχάλης: ολάκερο πάκο: σ' τις έδειξε; - ναι: μ' αρέσανε και μένα: δεν κάνει να τις βλέπεις: μαραζώνεις: δεν είδες ο Μιχάλης; έχει λιώσει απ' τη μαλακία: τη βρίσκει μονάχος του: και να μου το θυμηθείς, θα 'ρθει η ώρα και δεν θα μπορεί να πάει με γυναίκα: α σιχτίρ με τούτο το παλούκι που μας φύτεψε ο θεός στα σκέλια μας: - τι λες μωρέ, μωρέ, το καμάρι μας, η λεβεντιά μας, το μεράκι μας: - πιο απ' το ψωμί κι απ' το κρασί κι απ΄το τσιγάρο. Ξεκουμπώνει ως κάτου το βρακί του, τη χουφτώνει, τη βγάζει τεντωμένη και σπαρταριστή. Το ίδιο κάνει κι ο άλλος, μη και φανεί δειλός, έτσι συντροφικάτα. Τις κοιτάζουν, καθένας τη δική του. Ύστερα ο ένας του αλλουνού. - Μεγάλη που την έχεις. - Αμ' η δικιά σου: κι είναι και πιο χοντρή: χωρίς καθόλου χαλινό: να: όπως κι η δικιά μου: τις παίζουμε; εσύ τη δικιά μου κι εγώ τη δική σου: θα 'ναι πιο μερακλίδικα. - 'Οχι: δε μου 'ρχεται: είναι αμαρτία: Τι αμαρτία; δεν την παίζεις ποτέ σου; Nαι, αλλά μοναχός, στα κρυφά. - Σαχλαμάρες. Τι μοναχός, τι μ' έναν άλλο; κι εμείς είμαστε φίλοι. Δε θα το πούμε πουθενά. Απλώνει πρώτος το χέρι του, του τη χουφτώνει. Ξεθαρρεύεται κι ο άλλος. Του την πιάνει κι αυτός. Δεν μιλάνε. Δεν κοιτιούνται. Κοιτάει ο ένας του αλλουνού. Λαχανιάζουν. Θέλουν να φωνάξουν, δεν ξέρουν τι: κάτι δυνατά, πολύ δυνατά: να βουίξει το πάρκο, να μαζευτεί κόσμος, κι αυτοί ν' αναληφθούν απλησίαστοι ασύλληπτοι, οι δυο τους μόνοι, μόνοι, μόνοι, ολόκληροι, αθάνατοι, ως τη μέγιστη στιγμή της έκρηξης, και πια δεν ξέρεις τι θα επακολουθήσει κι ούτε έχει σημασία, γιατί αυτή η στιγμή είναι όλος ο χρόνος, έξω απ' το χρόνο, και το μόνο που θέλουν είναι να φωνάξουν όλη τη συγκεντρωμένη σιωπή και ν' ακουστούν πέρα, παντού, ούουου, ούουου, ούουου, λόγια συναγμένα απ΄τους δρόμους, απ' τις ταβέρνες, απ' τα μπορντέλα. Τα πιο αισχρά, τα πιο άγια, ποτές δεν τ' αρθρώσανε, κι είναι πετρωμένα μέσα τους, βράχια, ε ωρέ ντουνιά, στην κορφή του καυλιού μου σε σηκώνω, χύνω βαθιά σου, νόημα σου δίνω, κόκκινο: μα κείνη ακριβώς τη στιγμή μια βαμμένη γυναίκα περνάει: σκεπάζει ο καθένας με την παλάμη του το δικό του το πέος: ντροπαλοσύνη: τους πέφτει: μαλακώνει: - ε, κοπελιά δεν έρχεσαι κατά δω; - δεν πηδιόσαστε μόνοι σας, θα βολευτείτε καλύτερα. Και φεύγει. Και ξαφνικά βραδιάζει. Το χρυσό λιόγερμα σβήστηκε. Μόνο το άγαλμα του Παιδιού με το Ψάρι, κρατάει λίγο ρόδινο. Ελάχιστο. Κι αυτοί ανάβουν τσιγάρο, καθένας με δικό του σπίρτο. Εξαφανίζονται. Που;...”


Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Από την αξιοπρεπή εργασία στην ακόμη πιο αξιοπρεπή ανεργία.



Επ' ευκαιρία της χτεσινής Παγκόσμιας Ημέρας για την Αξιοπρεπή Εργασία, ας θυμηθούμε τον σχετικό "ύμνο" του Γεράσιμου Μαρκορά, που γαλούχησε γενιές και γενιές, άσχετα αν υπήρξε παραπλανητικός κι αναποτελεσματικός.

Ξημερώνει αυγή δροσάτη
με το πρώτο της πουλί
λες και κράζει τον εργάτη

στην φιλόπονη ζωή.

Πριν αχνίσει κάθε αστέρι
με χαρούμενη καρδιά,
νέοι, μεσόκοποι και γέροι,
τρέξετ’ όλοι στη δουλειά!

Μη σας είναι ο ξένος πλούτος
εν’ αγκάθι στην καρδιά –
πέστε αζήλευτα: Είναι τούτος
εργασίας κληρονομιά.

Σηκωθείτε! Η γη χαρίζει
μόνον άφθονο καρπό,
αν ο κόπος την ποτίζει
μ’ έναν ίδρωτα συχνό.

Πάντα, ναι, τιμίου κόπου
οι γλυκύτατοι καρποί
είν οι μόνοι, που τ ανθρώπου
σώμα τρέφουν και ψυχή.

Πριν αχνίσει κάθε αστέρι
με χαρούμενη καρδιά,
νέοι, μεσόκοποι και γέροι,
τρέξετ’ όλοι στη δουλειά!

"Άθεοι" και "Θεομπαίχτες"



Πάντως, το ό,τι το ηγιασμένο ύδωρ, δεν άρχισε να κοχλάζει αμέσως μετά την επαφή του, με την κεφαλή του κ. Τσίπρα, καταρρίπτει περίτρανα τις αφελείς δοξασίες περί της αθείας του τελευταίου.

Έτσι, χάσαμε για ακόμη μιά φορά, την ευκαιρία να συναντήσουμε τον αληθινό Αντίχριστο.

Αυτό, βεβαίως-βεβαίως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ψηφιστεί μονοκούκι.

Μη λησμονείτε, ότι σε περίπτωση επικράτησης του, θα στερηθεί η φιλτάτη πατρίς των καταθέσεων του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της κυβέρνησης!


Ποιος έχει τέτοιο σθένος, για να σηκώσει ένα τόσο βαρύ φορτίο;

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Επιλεκτικές "αναστατώσεις¨ αισθητικής υφής.



Ανησυχώ πάρα πολύ.

Υποψιάζομαι ότι ο εγκεφαλικός μου αισθητήρας, αυτός που ανιχνεύει την ποιότητα των προσλαμβανομένων παραστάσεων και μηνυμάτων, και κατ' επέκταση προβαίνει στην ποιοτική μέτρηση τους, είναι εκτός λειτουργίας ή στην καλύτερη περίπτωση υπολειτουργεί.

Και για του λόγου το αληθές, τούτο το διαπίστωσα με την τελευταία διαφήμιση του JUMBO, όπου δεν αισθάνθηκα την παραμικρή ψυχική και πνευματική "αναστάτωση", πόσο μάλλον την προσβολή της αισθητικής μου.

Άραγε τούτο να αποτελεί σύμπτωμα συμβατό με την ηλικία μου, (όπως συνηθίζουν να το χαρακτηρίζουν οι γιατροί ), ή "να έχω συνηθίσει την μορφή του τέρατος", που έλεγε κι ο Μάνος Χατζιδάκις;

Αλλά πάλι, γιατί "αναστατώνομαι" με όλες αυτές τις αθλιότητες, (των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω, ων ουκ έστιν αριθμός), που συμβαίνουν, (ανά πάσα στιγμή και ώρα), σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής αυτής της "έρημης χώρας"; 

Πρακτικές που αφήνουν παντελώς αδιάφορους τους κοινωνικούς αποδέκτες, με αποτέλεσμα αυτοί να κρίνονται και να επικρίνονται - εκ των υστέρων - για την υποκριτική τους στάση.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Κωλοκατάσταση...γενικώς


Η συγκεκριμένη οπτική γωνία του Έλληνα, είναι παμπάλαια.
Ξεκινά από το ομηρικό έπος της Ιλιάδας, όταν ο ωραίος Πάρις "εκπόρθησε" τα πύρκαυλα οπίσθια της καλλίπυγου Ελένης.
Αυτό, όπως θα θυμάστε από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είχε σαν συνέπεια τον Τρωϊκό πόλεμο, διότι οι υπόλοιποι Έλληνες, το πήραν προσωπικά το ζήτημα, λες και ο Πρίγκηψ εξ Ανατολών, είχε χουφτώσει τον δικό τους κώλο.
Το έχουμε αυτό οι Έλληνες. Να οργιζόμαστε με αυτούς που πολιορκούν τους ξένους κώλους, και τον δικό μας, να τον αφήνουμε εκτεθειμένο στις διαθέσεις του καθενός.

Τι να πεις; Άγνωσται αι βουλαί των Ελλήνων!

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.



Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε – πάντα κατά την άποψη μου, φυσικά – να κάνουμε με δύο περιπτώσεις:

Ή ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ένθερμο οπαδό του νεοφιλευθερισμού, (έτσι όπως αυτός εκδηλώνεται από την σημερινή συγ-κυβέρνηση), ο οποίος, όντας επηρεασμένος από το προεκλογικό κλίμα, θέλησε να αποδώσει το ιδεολογικό του χρώμα στο ζωντανό που βρέθηκε στο διάβα του, εκθέτοντας το αδίκως, μιας που ακόμη κι αυτά τα ζώα, είναι πιο συνειδητοποιημένα και πιο ώριμα πολιτικά από πλείστα άτομα του εκλογικού σώματος, και


Ή ότι έχουμε να κάνουμε με άτομο που είναι ακραιφνής fan των lifestyle τηλεοπτικών εκπομπών, με απωθημένα μακιγιέρ celebrities της showbiz, και ειδικότερα των αοιδών “σκυλοπρεπών” ασμάτων, όπως αποδεικνύεται από το παραπάνω φωτογραφικό στιγμιότυπο.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων στην Ελλάδα.


Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, δεν ξημέρωσε ποτέ για την μελαγχολική Κάρμεν, τον φοβιτσιάρη Χόρχε και τον χαδιάρη Χουάν.

Φρόντισαν για τούτο, κάποιοι που φέρουν, υπερηφάνως, τον τίτλο του Ανθρώπου. Μόνο, που σε τούτη την χώρα, αυτός ο τίτλος είναι υπό αίρεση.

Βρέθηκαν δολοφονημένα σήμερα το πρωί, μέσα στην αυλή, με έκδηλη την αγωνία του θανάτου.

Καλό ταξίδι, μικροί μου φίλοι. Θα μου λείψετε πολύ.

Το μόνο που με παρηγορεί είναι, ότι εκεί που θα πάτε, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι και δη Έλληνες.




Δεν το αρνούμαι, πως από την στιγμή, που είδα τους δολοφονημένους φίλους μου, έχω κατακλυστεί από ανάλογα συναισθήματα. 

Καμιά φορά, η αυτοδικία είναι μονόδρομος.

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Επίκαιροι "Ελγινισμοί".


Προτείνω, μαζί με την ψηφοφορία για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα - μετά την πρόσφατη ανακίνηση του ζητήματος από τον διάσημο κ. Τζορτζ Κλούνεϊ - να γίνει παράλληλη ψηφοφορία ή ακόμη και δημοψήφισμα εν ανάγκη - αν είναι απαραίτητο - για την μόνιμη εγκατάσταση του εν λόγω ηθοποιού και σκηνοθέτη στην χώρα μας, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Σίγουρα δεν διαθέτουμε ανάλογη λίμνη σαν αυτή του Κόμο, αλλά μπορούμε να τον βολέψουμε στην λίμνη Τσιβλού.


Με τον απαράβατο όρο, ότι δεν πρόκειται να του στήνουμε παγίδες με πονηρά θηλυκά, που με δόλιο τρόπο θα του "απαλλοτριώνουν" τον καφέ του, και θα προδίδουν την παρουσία του - ακυρώνοντας τις ινκόγκνιτο εμφανίσες του - σε άλλα γαβριασμένα θηλυκά.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Προσαρμογή του Αγίου Βαλεντίνου, στο πνεύμα της κρίσης.



H οικονομική κρίση μπορεί να έφερε σκληρά μέτρα – μέχρι τα όρια των βορίων και νοτίων προαστίων, (για να μην ξεχνιόμαστε) – αλλά πρόσθεσε στην καθημερινότητά μας, και κάποιους καινούργιους όρους.

Αυτοί οι όροι, λοιπόν, αν συνδυαστούν με τις κατάλληλες λέξεις, μπορούν να δημιουργήσουν καινούργιες εκφράσεις πάθους, που κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την στενότερη, (πιο στενότερη δεν γίνεται) προσέγγιση των ερωτευμένων ζευγαριών, ανεξαρτήτως σεξουαλικών αποκλίσεων.

Έτσι μπορούμε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιήσουμε εκφράσεις, όπως,
-“Αγαπούλα, κάνεις κέφι, να...μεταρρυθμιστούμε; Eίναι μια καλή ευκαιρία, να αναπτύξουμε και να σταθεροποιήσουμε την σχέση μας”.
-“Λατρεία μου, είσαι για ένα...πρωτογενές πλεόνασμα. Είναι το μόνο “κλειδί”, για την έξοδο από την κρίση, που περνάει η σχέση μας”.
-“Κουκλίτσα μου, δεν νομίζεις ότι είναι καιρός, να πάρουμε κι εμείς τα...οριζόντια μέτρα μας; Κι ας πάει και το παλιάμπελο.”
-“Μαναράκι μου, βρήκες την ώρα, να μου βάλεις...κόκκινες γραμμές, τώρα που είμαι στην...ανάπτυξη;

Αφήστε κατά μέρος, λοιπόν, τις αναστολές, και χρησιμοποιήστε χωρίς φόβο και πάθος, κάποιες από τις ερωτικές εκφράσεις που αναφέρω πιο πάνω ή ακόμη καλύτερα, δημιουργήστε εσείς κάποιες στο ίδιο πάνω κάτω πνεύμα, που μπορεί να είναι πιο επιτυχημένες, και να αποδίδουν καλύτερα το μήνυμα της 14ης Φεβρουαρίου.


Εκτός κι αν είστε από εκείνους τους ξενέρωτους – και με το συμπάθιο – που πιστεύουν ακόμη, ότι η μέρα, (και ειδικά η νύχτα) του Αγίου Βαλεντίνου είναι ένα σύνολο ευτυχισμένων ερωτικών στιγμών, που πρέπει να τις βιώσετε με όλα τα κουλά παρελκόμενα, όπως, φρέσκα τριαντάφυλλα ψυγείου, κακής ποιότητας σοκολατάκια, υπόξινη φτηνιάρικη σαμπάνια, και στόμα γεμάτο από τις τρίχες του λούτρινου αρκούδου, με την κατακκόκινη καρδιά, κολλημένη στο στήθος του, που σου δίνει την αίσθηση, ότι παρακολουθείς επεισόδιο από το Grey's Anatomy.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Ους ο Θεός συνέζευξε...συμβαλλόμενος μη χωριζέτω!


Αριθ. 78
Προικοσύμφωνο δρχ 1.500

Εν Πύργω του Δήμου Πανόρμου και εν τω Ειρηνοδικειακώ καταστήματι οικία Ξενοφώντος Σ. ένθα και το συμβολαιογραφείον σήμερον την εικοστήν (20) Απριλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού δεκάτου (1910) έτους ημέραν Τρίτην π.μ. ενώπιον εμού του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδικούντως Γραμματέως Πανόρμου Αντωνίου Γ. Κ. κατοικοεδρεύοντος ενταύθα (αναπληρούντως τον κωλυόμενον συμβολαιογραφούντα Ειρηνοδίκην Πανόρμου Σπ. Σ. ) παρουσία και των μαρτύρων Ιωαν. Ρ. σιδηρουργού και Νικολάου Γ. καφεπώλου κατοίκων αμφοτέρων Πύργου Πανόρμου γνωστών μοι πολιτών Ελλήνων ενηλίκων και μη εξαιρετέων ενεφανίσθησαν οι επίσης γνωστοί και άσχετοι πάσης συγγένειας εμοί και τοις μάρτυσι και μη εξαιρούμενοι αφ' ενός Αντώνιος Μάρκου Β. κτίστης και η σύζυγος τούτου Αννεζούλα Αντ. Β. γένους Κ. Ζ. τα γυναικεία έργα μετερχομένη κάτοικοι Πύργου Πανόρμου και αφ΄ετέρου Εμμανουήλ Μηνά Α. εργάτης κάτοικος Χρυσούλων Πανόρμου και εζήτησαν την σύνταξιν του παρόντος προικοσυμφώνου εκθέσαντες και συνομολογήσαντες τα επόμενα οι μεν δύο πρώτοι σύζυγοι Αντώνιος και Αννεζούλα Β. ότι έχοντες θυγατέρα γνησίαν ονόματι Μαριγώ εις ηλικίαν γάμου και θέλοντες ν' αποκαταστήσωσιν αυτή δια γάμου, συνφώνησαν μετά του έτερου συμβαλλόμενου Εμμανουήλ Α. να δώσωσιν αυτώ ταύτην εις νομίμου γάμου κοινωνίαν το μυστήριον του οποίου τελεσθήσεται την προσεχή Παρασκευήν προσφέρουν δε εις αυτόν λόγω προικός της ειρηνένης θυγατέρας των Μαριγώς τα κάτωθι κτήματα κείμενα εις την περιφέρειαν του Δήμου Πανόρμου και ελεύθερα πάσης υποχρεώσεως ή εκδικήσεως τρίτου προερχόμενα δ' αυτοίς εξ αγοράς και εκ προικός ως είπον ήτοι 1) ένα αγρόν κείμενον εις θέσιν Κάτω Μουριά εκ τεμαχίων πολλών μετά συκών και κλημάτων όσης εκτάσεως και αν είναι συνορευόμενον γύρωθεν με κτήματα Απέργη λαγκάδι και δρόμον 2) ένα αγρόν εις θέσιν Σεβαούμ εκ πολλών τεμαχίων με συκιές κλήματα και συκομωρέας και κήπους μετά του ρέοντος ύδατος όσης εκτάσεως και αν είναι συνορευόμενον γύρωθεν με κτήματα Ιωάννου Μ. Κ., Φραντζέσκου Δ. Χ. και χήρας Σίμου Χ. και λαγκάδι. 3) δύο τεμάχια αγρού εις θέσιν Περιβόλι μετά δύο ελαιοδένδρων συνορευόμενα γύρωθεν με κτήματα Γεωργίου Ζ. Σ., Αννεζούλας Ν. Π., ιδίων προικοδοτών και λαγκάδι. 4) εν τεμάχιον προς οικοδομήν εντός του χωρίου Πύργος εις την συνοικίαν Μπασκελάδο μέτρων γαλλικών πλάτους οκτώ και μήκους επίσης οκτώ συνορευόμενον γύρωθεν με οικίαν προικοδοτών και με δρόμον 5) ένα αγρό εκ πολλών τεμαχίων μετά βοσκής εις θέσιν Κάτω Μαρλά συνορευόμενον γύρωθεν με κτήματα Παναγιώτας χήρας Μ. Σ., Μαριγώς Ξ. Κ. και δρόμον 6) ενα αγρόν εις την αυτήν θέσιν κείμενον εκ πολλών τεμαχίων όσης εκτάσεως και αν είναι συνορευόμενον γύρωθεν με κτήματα κληρονόμων Β, Ξ. και με δρόμον αξίας δ' απάντων των ανωτέρω κτημάτων κατά την εκτίμησιν των συμβαλλομένων και απλής δια την επιβολή του χαρτοσήμου και ουχί λόγω πωλήσεως δραχμών χιλίων εκατόν. Προσέτι δε προσφέρουν ως προίκα και πέντε πρόβατα και εν δαμάλιον αξίας δραχμών εκατόν καθώς και διάφορα οικιακά έπιπλά και ρουχισμόν ανάλογον αξίας δραχμών εκατόν πεντήκοντα ήτοι εν όλω δραχμών κινητών και ακινήτων αξίας χιλίων τριακοσίων πεντήκοντα . Προσέτι ο ρηθείς Αντώνιος Β. υπόσχεται και υποχρεούται εντός ενός έτους , εάν ο ρηθείς μελογαμβρός του οικοδομήση οικίαν να προσφέρη εργασίαν της τέχνης του μέχρι δραχμών εκατόν πεντήκοντα, αλλως και δεν οικοδομήσει εντός του έτους από του γάμου του να υποχρεούται να προσφέρη αυτώ λόγω προικός και έτερον κτήμα αξίας μέχρι εκατόν πεντήκοντα και ούτω η όλη προιξ ανέρχεται εις το ποσόν των δραχμών χιλίων πεντακοσίων (1500) και συνεπώς οι προικοδόται αποξενούμενοι παντός επί των ανωτέρω δικαιόματος και κυριότητος και κατοχής εγκαθιστώσι τέλειον κύριον και κάτοχον τον μελογαμβρόν των δυνάμενον να κατέχη, νέμεται και διαχειρίζεται κατά τας περί προικός διατάξεις του Νόμου. Ο δ' Εμμανοήλ Μ. Α. εδήλωσεν ότι ευχαρίστως εδέχθη την ανωτέρω προίκα, την οποίαν θέλει παραλάβει άμα τη τελέσει του γάμου του μετά της ρηθείσης Μαριγώς εκτός του δαμαλιού το οποίον θα παραλάβη μετά εν έτος από σήμερον κατά την μεταξύ των συμφωνίαν και υπόσχεται να τελέση τον γάμον του μετ' αυτής κατά την ρηθείσαν ως άνω ημέραν. Προς πίστωσιν συνετάγη το παρόν αφού υπεμνήσθη τοις συμβαλλομένοις ο περί μεταγραφών Νόμος όπερ αναγνωσθέν ευκρινώς και εντόνως εις επήκοον πάντων και βεβαιωθέν υπογράφεται παρά του προικοδότου Αντωνίου Β. των μαρτύρων και εμού πλην των λοιπών συμβαλλομένων ομολογησάντων άγνοιαν γραμμάτων. Ενταύθα προστέθησαν και δύο χαρτόσημα εν των τριών και εν των δύο προς συμπλήρωσιν του τέλους ελλείψει τοιούτου εφ' ου εγένετο η δέουσα πράξις.
Ο συμβαλλόμενος 
Αντώνιος Β. 

Οι μάρτυρες
 Ιάκωβος Ρ.
Νικόλαος Γ.

Ο συμβολαιογραφών Ειρηνοδικειακός Γραμματεύς
Πανόρμου (Τ.Σ) Αν. Κ.
Ακριβές αντίγραφον εν Πανόρμω
αυθημερόν Ο Συμβολαιογραφών
Ειρνοδικειακός Γραμματεύς
Πανόρμου (Τ.Σ) Α. Κ.
Μετεγράφη εν Πανόρμω την εικοστήν (20) Απριλίου του χιλιοστού
εννεακοσιοστού δεκάτου (1910) έτους.
Ο Μεταγροφύλαξ
Ειρηνοδικών Γραμματεύς Πανόρμου
Α. Κ.