Από την αξιοπρεπή εργασία στην ακόμη πιο αξιοπρεπή ανεργία.

Επ' ευκαιρία της χτεσινής Παγκόσμιας Ημέρας για την Αξιοπρεπή Εργασία, ας θυμηθούμε τον σχετικό "ύμνο" του Γεράσιμου Μαρκορά, που γαλούχησε γενιές και γενιές, άσχετα αν υπήρξε παραπλανητικός κι αναποτελεσματικός.

Ξημερώνει αυγή δροσάτη

με το πρώτο της πουλί

λες και κράζει τον εργάτη


στην φιλόπονη ζωή.

Πριν αχνίσει κάθε αστέρι

με χαρούμενη καρδιά,

νέοι, μεσόκοποι και γέροι,

τρέξετ’ όλοι στη δουλειά!

Μη σας είναι ο ξένος πλούτος

εν’ αγκάθι στην καρδιά –

πέστε αζήλευτα: Είναι τούτος

εργασίας κληρονομιά.

Σηκωθείτε! Η γη χαρίζει

μόνον άφθονο καρπό,

αν ο κόπος την ποτίζει

μ’ έναν ίδρωτα συχνό.

Πάντα, ναι, τιμίου κόπου

οι γλυκύτατοι καρποί

είν οι μόνοι, που τ ανθρώπου

σώμα τρέφουν και ψυχή.

Πριν αχνίσει κάθε αστέρι

με χαρούμενη καρδιά,

νέοι, μεσόκοποι και γέροι,

τρέξετ’ όλοι στη δουλειά!