«Βγήκε η βαρκούλα, βγήκε η βαρκούλα της ψαρούς, (Maria Damanaki, European Commissioner for Maritime Affairs & Fisheries), από το περιγιάλι, (δις), κι έριξε παραγάδι …».
Τι παραγάδι, δηλαδή; Ψάρεμα με δυναμίτη, (Μνημόνιο ή χρεοκοπία κι έξοδος από το ευρώ!), ήταν αυτό!
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάτι τέτοιο δεν είχε δημοσιεύσει και το γερμανικό περιοδικό Spiegel, πριν μερικές μέρες, το δημοσίευμα του οποίου προκάλεσε τη μήνιν της κυβέρνησης και την επέμβαση του εισαγγελέα;
Αλήθεια τι απέγινε με αυτήν την εισαγγελική έρευνα; Μηνύθηκε τελικά το εν λόγω περιοδικό;
Λυπάμαι, ειλικρινά, για τις τόσες πολλές ερωτήσεις, αλλά, επειδή ως γνωστόν η παρούσα κυβέρνηση διαθέτει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο στη δημιουργία και τη διατήρηση πάσης φύσεως εκκρεμοτήτων, είναι αδύνατον, σε ένα επιβαρυμένο με τόσα πολλά και ποικίλα προβλήματα πολίτη, να παρακολουθεί την εξέλιξη ή την περαίωση τους.
4 σχόλια:
Το ανησυχητικό δεν είναι τί λέει ένας/μια επίτροπος.
Το ανησυχητικό είναι ότι αυτά που λέγονται, βγαίνουν καταφανώς μετά από παρασκηνιακές συνεννοήσεις που άπέχουν παρασάγγες από την καλώς εννοούμενη πρακτική μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης...
Ξενούδης
http://xenoudis.blogspot.com
Προσπαθώ να θυμηθώ, πότε σε αυτόν τον τόπο εφαρμόστηκαν «καλώς εννοούμενες πρακτικές μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης» και φυσικά δεν εννοώ στις δικτατορικές περιόδους.
@Χρήστο
συμφωνούμε. ίσως - το λέω με επιφύλαξη - είμαι πολιτικά λίγο πιο αισιόδοξος, μπορεί και αφελής...
Ξενούδης
http://xenoudis.blogspot.com
Αγαπητέ μου φίλε,για να καταστεί κάποιος «πολιτικά αισιόδοξος» στις μέρες μας, πρέπει να πιστεύει σε μια γενικότερη ανατροπή, η οποία βέβαια, δεν μπορεί να παγιωθεί ούτε με τον αυταρχισμό της εξουσίας – εννοώ την κυβερνητική παράταξη – ούτε με την ανευθυνότητα σύμπασας της αντιπολίτευσης, ούτε με τη σύμπραξη των φίλα προσκείμενων προς την εκάστοτε εξουσία – για τους προφανείς λόγους, που όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ - Μαζικών Μέσω Ενημέρωσης και, φυσικά, ούτε με τις οχλοκρατικές εκδηλώσεις – περιλαμβανομένων όλων των τάξεων, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου - έστω κι αν αυτές εμφορούνται από τις αγνότερες των προθέσεων.
Με το πολύ βολικό επιχείρημα ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα – εκτός κι αν θεωρούμε ακόμη και τις κατά καιρούς βίαιες εξόδους, (συνταγματικές εκτροπές), από αυτά τα αδιέξοδα σαν έμμεσες λύσεις – την αποφυγή της ρίψης βάρους στην παιδεία – άλλο πράγμα ο πολιτισμός, ο οποίος είναι το βασικό επακόλουθο της παιδείας – και τη συστηματική αποφυγή καλλιέργειας της κριτικής σκέψης του πολίτη, έφτασε η σημερινή κατάσταση στο σημείο ΜΗΔΕΝ.
Είχαμε, όλο το χρόνο εδώ κι 190 χρόνια να το προσπαθήσουμε και να το καταφέρουμε.
Δυστυχώς, δημιουργήσαμε μία χώρα σε ρόλο Drama Queen, που δεν υποφέρει απλά από χρόνιες κρίσεις, αλλά είναι η ίδια φορέας της ΚΡΙΣΗΣ.
Δημοσίευση σχολίου