Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Μια χώρα σε μόνιμο ρόλο Drama Queen

Για να καταστεί κάποιος «πολιτικά αισιόδοξος» στις μέρες μας, πρέπει να πιστεύει σε μια γενικότερη ανατροπή, η οποία βέβαια, δεν μπορεί να προκύψει και πολύ περισσότερο να παγιωθεί ούτε με τον αυταρχισμό της εξουσίας – εννοώ την κυβερνητική παράταξη – ούτε με την ανευθυνότητα σύμπασας της αντιπολίτευσης, ούτε με τη σύμπραξη των, φίλα προσκείμενων προς την εκάστοτε εξουσία – για τους προφανείς λόγους που όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ - Μαζικών Μέσω Ενημέρωσης, στην επιχείρηση: “ Experiment in terror” και, φυσικά, ούτε με τις οχλοκρατικές εκδηλώσεις – περιλαμβανομένων όλων των τάξεων, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου - έστω κι αν αυτές εμφορούνται από τις αγνότερες των προθέσεων.
Με το πολύ βολικό επιχείρημα ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα – εκτός κι αν θεωρούμε ακόμη και τις κατά καιρούς βίαιες εξόδους, (συνταγματικές εκτροπές), από αυτά τα αδιέξοδα σαν έμμεσες λύσεις – την αποφυγή της ρίψης βάρους στην παιδεία – άλλο πράγμα ο πολιτισμός, ο οποίος είναι το βασικό επακόλουθο της παιδείας – και τη συστηματική αποφυγή καλλιέργειας της κριτικής σκέψης του πολίτη, οδηγήθηκε η σημερινή κατάσταση στο σημείο ΜΗΔΕΝ.
Είχαμε, όλο το χρόνο εδώ κι 190 χρόνια να το προσπαθήσουμε και να το καταφέρουμε.
Δυστυχώς, " πήραμε τη ζωή μας λάθος" όπως λέει και ο ποιητής και δημιουργήσαμε μία χώρα σε ρόλο
Drama Queen, που δεν υποφέρει απλά από χρόνιες κρίσεις, αλλά είναι η ίδια φορέας της ΚΡΙΣΗΣ.

3 σχόλια:

Ξενικός είπε...

μια από τις πρόνοιες του Συντάγματος είναι ότι η εφαρμογή επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Τους Αρμόδιο και Αριστογείτωνα τους θυμόμαστε σαν εκτροπείς ;
Ξενικός

Χρήστος είπε...

@Ξενικός. Όλως τυχαίως γνωρίζω κι εγώ – σαν Έλληνας πολίτης που είμαι – ότι, «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων»
Πουθενά, όμως, δεν αναφέρεται στο Σύνταγμα – το οποίον επικαλείστε και πολύ καλά κάνετε – ότι ο πατριωτισμός των Ελλήνων εξαντλείται μόνο στα δικαιώματα του και καθόλου στις υποχρεώσεις του, απέναντι στη Δημοκρατία και στη χώρα.
Να μου επιτρέψετε, να σας πω, ότι βρίσκω ολίγον υπερβολική αυτήν την ταύτιση των τυραννοκτόνων Αρμόδιου και Αριστογείτωνα με τους οψίμως «αγανακτισμένους» των διαφόρων πλατειών της χώρας, την ταύτιση της πολιτικής εξουσίας με την τυραννία των Πεισιστρατιδών, την ταύτιση του Πρωθυπουργού με τον τύραννο Ίππαρχο και την ταύτιση ενός τυραννικού καθεστώτος με την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία!
Εσείς όλες αυτές τις ταυτίσεις δεν τις βρίσκετε αρκετές, για να οδηγήσουν σε συνταγματικές εκτροπές;

Unknown είπε...

εγώ δεν καταλαβαίνω για εκτρωπές αλλά για έτρωπα! τι γίνεται όταν οι εκπρόσωποι του συντάγματος είναι όχι μόνο άχρηστοι, αλλά και το αντίθετο του χρηστού πολίτη;
1. ως αντιθέτους του χρηστού πολίτη έχουν ήδη στοχοποιηθεί κάποιοι όπως π.χ. αυτός ο δεξιός από την κρήτη, ή ο άλλος ο πασοκτζής με την περιουσία δίπλα στην ακρόπολη, κ.ο.κ. κατά κυριολεξία.
2. ως άχρηστους νομίζω πρέπει να χαρακτηρίσουμε όλους τους υπουργούς οικονομικών και εσωτερικών τουλάχιστον, γιατί, εκ των δύο το ένα: ή δεν έκαναν τίποτε και κατρακυλήσαμε όπως τώρα στο τσάκ κι όχι το παρατσάκ της πτώχευσης, άρα δεν έκαναν τη δουλειά τους, τη δουλειά για την οποία πληρώθηκαν ουκ ολίγα, ή αυτό που έκαναν ήταν προς ίδιον όφελος, αφού κανείς από αυτούς δε φαίνεται να πτωχεύει, ενώ πτωχεύει η κακομοίρα η χώρα που αυτοί χωρίς αξία και χωρίς ήθος και χωρίς τρόπο και χωρίς ικανότητα, και χωρίς οίκτο, ξεπούλησαν.