Η Λευκή Θεά του Αυγούστου*

 Η λευκώλενος  θεά Σελήνη με τα μικρά χρυσαφένια  φτερά και το ολόχρυσο διάδημα κάνει την εντυπωσιακή της εμφάνιση, πάνω στο άρμα της, πίσω από την οροσειρά της Δίρφης.

 

Ακροβατώντας, με το άρμα της, σε μια πυρακτωμένη από το ηλιοβασίλεμα κορυφή  της Δίρφης, κατοπτεύει τις στεριές , τις θάλασσες και τους ανθρώπους που θα ευλογήσει με το ευοίωνο φως της.

Η λευκή θεά είναι πανέτοιμη για το ταξίδι στον «απέραντο Ελληνικό ουρανό: ένα ουρανό – όπως τον περιγράφει ο Πάτρικ Λη Φέρμορ στην “MANH” του – που είναι ψηλότερος και φωτεινότερος και που μας περιβάλλει πιο πυκνά κι απλώνεται μακρύτερα στο χώρο απ’ οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Για τον άνθρωπο δεν είναι τρομαχτικός, αλλά φιλόξενος και ευπρόσδεκτος σ’ ένα υλικό τόσο δικό του, όσο η γη: λες κι από κάποια παραξενιά της βαρύτητας ο άνθρωπος καρφώνεται στα βράχια ή στο κατάστρωμα του καραβιού και εμποδίζεται ν’ αναληφθεί στο άπειρο».
Σιγά αλλά σταθερά όλα λούζονται στο ευμενές φως της θεάς. Το θαύμα συντελείται. Ξαφνικά, η ατμόσφαιρα γεμίζει από την επίκληση της Νόρμας προς την Λευκή Θεά.

  

 

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στην Μαρία Κάλλας , την Divina της Όπερας, αλλά και της πραγματικής γυναίκας, που σήμερα κλείνουν 35 χρόνια από την «μετάκλησή» της  στην "Όπερα των Αγγέλων"!