Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Οι τρεις μέρες που "συγκλόνισαν" τη χώρα

Το από καιρό αποσυρμένο τραίνο του ΠΑΣΟΚ

Η επικεφαλίδα της παρούσας ανάρτησης θα μπορούσε να σταθεί, σαν τίτλος, μόνον στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τα οποία ως γνωστό πετάνε τη σκούφια τους για εντυπωσιασμό και καλλιέργεια φοβικού κλίματος στους ανοχύρωτους τηλεθεατές
Γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα απίθανα πολιτικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά το τριήμερο 15 – 17 Ιουνίου με τις δραματικές κορώνες περί «ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων» - «μπούρδεεεες», που θα έλεγε και η αλησμόνητη Σαπφώ Νοταρά – απλώς, κατάφεραν να μετατοπίσουν τον άξονα της όποιας σοβαρότητας διακρίνει τα πολιτικά πράγματα στο πεδίο της γελοιότητας.
Εκφράσεις όπως: «κρίσιμη περίοδος», «ιστορικές στιγμές», «εθνική ευθύνη» και ειδικά εκείνο το ανεκδιήγητο τσιτάτο «περί της στάσης ή μη στο ύψος των περιστάσεων», από τη μια στιγμή στην άλλη κατέληξαν σαν τα «πιο μικρά ανέκδοτα».
Το μόνο αρνητικό στην όλη ιστορία είναι το ότι, η ελληνική κοινωνία χωμένη βαθιά μέσα στην «κατάθλιψη» της, λόγω της οικονομικής κρίσης και του πολιτικού χάους, δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει στη σωστή της διάσταση – την χιουμοριστική, εννοώ – την χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος ακόμη και στη διαχείριση της επικοινωνιακής πολιτικής του.
Φυσικά, όσα συνέβησαν μέσα στο εν λόγω τριήμερο, ήταν αναμενόμενα από καιρό.
Συγκεκριμένα από την ημέρα – περίπου πριν ένα μήνα – που μπήκε σε εφαρμογή η «επιχείρηση τρομοκράτησης κι εκβιασμού» της κοινής γνώμης। Πιστεύω, πως όλοι θυμόμαστε – γιατί είμαστε και λίγο «λωτοφάγοι» εμείς οι Έλληνες – τις συντονισμένες προσπάθειες των βασικών πρωταγωνιστών όλης αυτής της «επιχείρησης», (υπουργοί, μία κοινοτική επίτροπος, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κατεστημένου, κάποιοι εκδότες και καναλάρχες ακόμη και ιεράρχες)!
Κι έτσι, αισίως, φτάσαμε στο τριήμερο των «καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων», στο οποίο εγώ προσωπικά έμαθα αρκετά νέα πράγματα, τα οποία μεταξύ μας, δεν μπορούσα καν να φανταστώ.
Την πρώτη μέρα, διαπίστωσα ότι ένας πρωθυπουργός μπορεί να υποβάλλει την παραίτηση του, (έστω και στο κουβεντιαστό από χαλασμένο τηλέφωνο, όπως απεδείχθει εκ των υστέρων), όχι στον Ανώτατο Άρχοντα, αλλά στον αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και μέσα σε λίγες ώρες να διαβουλεύεται με τους στενούς του συνεργάτες για να προχωρήσει σε «ευρύ» ανασχηματισμό. Το χαλασμένο τηλέφωνο που λέγαμε!
Όχι, βέβαια, ότι» έχασε η Βενετιά βελόνι» με το ναυάγιο της κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάρα πολλά πέφτουν σε μια κυβέρνηση δύο κόμματα εξουσίας, με αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές.
Την επομένη ημέρα, κατά τη διάρκεια της πολύωρης
audition για την συγκρότηση του νέου κυβερνητικού σχήματος, «κάποιοι» επιχειρώντας να δώσουν έναν πιο δραματικό τόνο στις «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις», έκαναν λόγω «για ξένα και ντόπια κέντρα αποφάσεων που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα με τη γνωστή πολιτική μέθοδο της αποστασίας».
Από κει και πέρα, προκειμένου ο κάθε σώφρων πολίτης να γλιτώσει από τη «ζώνη του λυκόφωτος, καταφεύγει στο εναλλακτικό δελτίο του ΣΤΑΡ, στις «οικογενειακές ιστορίες» του ΑΛΦΑ και για 365 φορά στο «Καφέ της Χαράς» στον ΑΝΤ1!
Τέλος, την Τρίτην ημέρα – κατά τας γραφάς – η χώρα απέκτησε έναν «μυν» -
an all brand new government – μετά από αρκετές ώρες κατά τις οποίες «ώδινεν όρος», εξαντλώντας έτι περαιτέρω την υπομονή μας και την ανοχή μας.

4 σχόλια:

Ξενικός είπε...

ποιά κυβέρνηση ;
κάτι άλλες λέξεις μού έρχονται στο νου.
χούντα
μαθητευόμενοι δικτάτορες
τοποτηρητές
εμπορικοί αντιπρόσωποι Siemens
κλπ...
Ξενικός

Χρήστος είπε...

Φίλτατε – μου επιτρέπεις την προσφώνηση – Ξενικέ, με το να «φτύνουμε» χαρακτηρισμούς ή κατηγόριες, δεν κάνουμε τίποτ΄άλλο από το να επιβεβαιώνουμε την πολύ σοφή παροιμία που λέει: «Φτύνω κάτω, φτύνω τα γένια μου. Φτύνω πάνω, φτύνω τα μούτρα μου.
Ολοκληρωτικά δική μας η ευθύνη για τον διορισμό – με σύμβαση ορισμένου χρόνου - των συγκεκριμένων υπαλλήλων του Κοινοβουλίου.
Εκείνο που μετράει στην παρούσα φάση, που το πολιτικό σκηνικό της «μεταπολίτευσης» καταρρέει μέρα με τη μέρα και που ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος προσπαθεί με νύχια και με δόντια να περισώσει ότι μπορεί από τα «κεκτημένα εκ της διαπλοκής» δικαιώματα του, τι μπορεί να καταφέρει ένας λαός, που επί 37 ολόκληρα χρόνια διαβίωνε σαν τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας».

Ξενικός είπε...

προς Χρήστο : σεβαστή κάθε άποψη. Η δική μου λοιπόν :
1) δεν φτύνω τα γένια μου - η σημερινή χούντα δεν είχε εξαρχής πλειοψηφία στο λαό, δεν είναι κυβέρνηση με ευρύτερο λαϊκο έρεισμα. Αλλά και τα εκλογομαγειρέματα να δεχτούμε για το σχηματισμό "ισχυρών" κυβερνήσεων, με ποιό πρόγραμμα "εκλέχτηκαν" οι σημερινοί ιθύνοντες ; με μνημόνια και μεσοπρόθεσμα εκλέχτηκαν ;
2) σε καμιά περίοδο δεν έζησαν οι εργαζόμενοι σαν τεμπέληδες μιας εύφορης κοιλάδας. Μερικοί "προνομιούχοι" ίσως, ασφαλώς και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά η αναγωγή σε όλόκληρο το λαό είναι άδικη.
3) με σοβαρή πάταξη της φοροδιαφυγής και σοβαρή δίωξη της διαφθοράς, θα είχε αποφευχθεί η σημερινή κρίση.
4) περί του πρακτέου έχω συγκεκριμένες ιδέες, αλλά θα ήταν κατάχρηση φιλοξενίας αν τα έλεγα όλα σ' αυτό το χώρο του ιστολογίου.
Ξενικός

Χρήστος είπε...

@Ξενικός. Συγγνώμη για την ετεροχρονισμένη απάντηση, αλλά βρισκόμουν εκτός Αθηνών και όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν κουβαλάω μαζί μου, όχι μόνον το laptop, αλλά ούτε την ιδιότητα του κατοίκου της πόλης.
1.-« Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου!(Φρ. Κάφκα, «Η Δίκη»)
2.- Η παροιμία είχε για αποδέκτες και τους 11 εκατομμύρια «κοψοχέρηδες» - οι οποίοι, τι σύμπτωση (!), βγαίνουν στο προσκήνιο κατά παράδοση την επόμενη μέρα των εκλογών, ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος !
3.- Την σημερινή « χούντα» την έφερε στην εξουσία το 43,92% του εκλογικού σώματος, ήτοι 3.012.373 Έλληνες και Ελληνίδες ψηφοφόροι. Αυτοί που ρίχνουν την ψήφο τους σε ένα κόμμα, με όχι και τόσο «πρότερο έντιμο πολιτικό βίο» στο παρελθόν, μόνο και μόνο από προσωπικό συμφέρον, (τακτοποιήσεις των βλασταριών τους στο Δημόσιο), ή ακόμη χειρότερα επειδή επέλεξαν να συνεχίσουν να διαβιούν και με την νέα προεκλογική φούσκα, (χρήματα υπάρχουν), συν την πρότερη της «μεταπολίτευσης, γνωρίζοντες(;), ότι επικρέμεται η Δαμόκλειος Σπάθη της χρεωκοπίας – για την οποίαν ειρήσθω εν παρόδω είμαστε όλοι συν-υπεύθυνοι – πάνω από τα κεφάλια τους, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν σαν άλλοθι τα «εκλογομαγειρέματα».
4.- Η λέξη «λαός» δεν καθαγιάζει πάντοτε τις πράξεις του συνόλου μιας κοινωνίας και μάλιστα της πολύ «κακομαθημένης» ελληνικής τοιαύτης. Για του λόγου το αληθές έχω κι εγώ συγκεκριμένες απόψεις περί αυτού, τις οποίες μπορώ και να εκφράσω χωρίς δισταγμό ανά πάσα στιγμή, επειδή ανήκω κι εγώ στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
5.- Αυτός ο διαχωρισμός των «προνομιούχων» και των «μη προνομιούχων», πέρα από το ό,τι μου φέρνει κατά νου το «σύνδρομο της κατσίκας του γείτονα», μου επιβεβαιώνει και την επιτυχία του πολιτικού συστήματος στην δημιουργία «εμφυλιοπολεμικού» κλίματος στις τάξεις των εργαζομένων.
6.- «Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» είναι όλοι αυτοί που «κοιμήθηκαν αγρότες και ξύπνησαν ιππότες» - όπως πολύ σωστά λένε οι «Άγαμοι θύται» - νομίζοντας πως το «καρναβαλίστικο ένδυμα» ήταν προσφορά του συστήματος. Θα μου πεις δεν ήξεραν. Δεν ρώταγαν, τουλάχιστον, τον Γουίλλυ Λόμαν – τον εμποράκο του Arthur Miller – πόσο του στοίχισε το αμερικάνικο όνειρο;
7.- Για να είχε αποφευχθεί η σημερινή κρίση, που είναι περισσότερο κοινωνική, πολιτισμική και ηθική, θα έπρεπε να είχαν προστατευθεί οι θεσμοί και θα έπρεπε να είχαν τηρηθεί οι κανόνες της δημοκρατίας και από την πολιτεία και από την κοινωνία.
Αρκετά με την επίκριση και τον καταμερισμό ευθυνών στο κράτος. Ήγγικεν, γαρ, και η ώρα της αυτοκριτικής της κοινωνίας και πολύ σύντομα μάλιστα.
Οι καιροί ου μενετοί!