Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Δείγματα Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας.



Ακόμη διατηρώ την "έγγραφη υπερηφάνεια" (γραπτή γνωστοποίηση) προηγούμενης Δημοτικής Αρχής για την εγκατάσταση και την χρήση κάδου απορριμμάτων "ρομποτικής" τεχνολογίας.
Μόνο μαζορέτες δεν φέραμε, όπως έκαναν οι κ. Αβραμόπουλος και Λαλιώτης” στα εγκαίνια του πεζόδρομου(;) της οδού Ερμού!
Δυστυχώς, έπεσε θύμα βάσκανου οφθαλμού. Μετ' ου πολύ, άρχισαν τα "προβλήματα υγείας του" και, δυστυχώς, "κατέληξε" εδώ και αρκετό καιρό λόγω ανήκεστης βλάβης. Προηγουμένως, είχαμε "χάσει" τον φοίνικα που εφύετο στην κορυφή του, πιθανόν θύμα του κόκκινου σκαθαριού.
Αυτό μου στοίχισε πάρα πολύ (περισσότερο κι από το κόστος της αγοράς και τοποθέτησης του, μέρος του οποίου κατέβαλα εκόν άκον με τα δημοτικά τέλη, ομού μετά των άλλων δημοτών), γιατί δεν ξανάκουσα την "φωνή" του, να με αποκαλεί "αγαπητέ πολίτη"!
Δεν το κρύβω ότι ένοιωθα υπερήφανος στο άκουσμα αυτής της προσφώνησης (έστω κι από έναν “ρομποτικό” συλλέκτη απορριμμάτων) κάθε φορά που τοποθετούσα την σακούλα με τα απορρίμματα. Μην το κοροϊδεύετε; Δεν είναι και λίγο να πάψεις να θεωρείσαι από κάποιους ιθαγενής!
Το κακό είναι ότι στην εποχή μας δεν ευδοκιμούν στηλίτες (πλέον αυτών που διαγωνίζονται για μία θέση στο Βιβλίο Γκίνες) για να δικαιολογείται, τουλάχιστον, η αχρησία του, πέραν της υπερήφανης κορμοστασιάς του.



Όχι δεν είναι ούτε κάδος απορριμμάτων ούτε κάδος ανακύκλωσης. Είναι “Το Συντριβάνι των Ευχών” (κάτι ανάλογο με την Fontana di Trevi) της κεντρικής all brand new πλατείας της συνοικίας.
Είμαι προβληματισμένος σε ποιους να αφιερώσω την πιο κάτω φωτογραφία της ντροπής! Στην "άυλη" υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου ή στους κατοίκους της περιοχής, εγνωσμένου πολιτιστικού υπόβαθρου! Αλλά και για ποιο λόγο να την αφιερώσω, μήπως πρόκειται να ιδρώσει το αυτί κανενός



Μην σας μπερδεύουν οι κουφάλες. 'Όχι, δεν είναι αιωνόβιος πλάτανος. Είναι το περσινό χριστουγεννιάτικο δέντρο,(όπως το κατάντησαν οι καιρικές συνθήκες και οι "συνειδητοποιημένοι" κάτοικοι της περιοχής), το όποιον άφησαν οι υπηρεσίες του Δήμου, για να μας θυμίζουν τις καλύτερες μέρες!
Όπως διακρίνεται στην φωτογραφία, κάποιος φυσιολάτρης έχει τοποθετήσει μάλιστα και μία καρέκλα στο άνοιγμα της κουφάλας.  



"Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε" ή "Η ισχύς εν τη ενώσει"!
Εδώ δεν ξέρεις ποιο από τα δύο να συγχαρείς πρώτο.
Το μεταλλικό ντουλαπάκι που προφυλάσσει τον βραχυχίτωνα τον ετερόφυλλο από την μανία του κακού βοριά ή το εν λόγω δέντρο που προστατεύει το ντουλαπάκι από τις κακουχίες;
Παράδειγμα προς μίμηση προκειμένου για ανθρώπινες σχέσεις, αλλά προς αποφυγήν για συμπεριφορές προς παρτέρια!



Φωτογραφία ενός νέου είδους χλωρίδας που φύεται σε παρτέρι της ίδιας πλατείας.
Υπάρχει έντονος προβληματισμός από τους βοτανολόγους της περιοχής σχετικά με το είδος (δέντρο, θάμνος ή αναρριχώμενο;)
Διερωτώμαι, μήπως θα ήταν σκόπιμο να μεταφερθεί για την προστασία του στον Βοτανικό Κήπο, στο Κτήμα Συγγρού ή στον κήπο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. 

2 σχόλια:

Ξενικός είπε...

μην ψάχνεις ευρωπαϊκή προοπτική για την αισθητική (μας). Όταν κατεβαίνεις από την Ακρόπολη, απορείς πώς μπορέσαμε να χτίσουμε τη σύγχρονη (;) Αθήνα χωρίς να ρίξούμε ούτε ένα βλέμμα προς τα πάνω...
Ξενικός

Χρήστος είπε...

@Ξενικός. Δεν αναφέρομαι σε θέματα αισθητικής. Θα ήταν σκέτη ματαιοπονία, άλλωστε! Επισημαίνω, απλώς, την έλλειψη του στοιχειώδους σεβασμού προς το περιβάλλον, τόσον από τις αρμόδιες υπηρεσίες, όσον και από τους πολίτες. Φαντάζομαι, για λόγους (πέραν της έλλειψης παιδείας) που βολεύουν και τις δυο πλευρές. Η Αθήνα δεν ήταν πάντοτε έτσι. Μια πόλη, σχεδόν, στο σημείο μηδέν. Ο αρχικός της σχεδιασμός και το χτίσιμο της έγιναν κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως μαρτυρούν τα λιγοστά εναπομείναντα νεοκλασικά της και το Τρίπτυχο της οδού Πανεπιστημίου. Βλέπεις, μετά τους "ρομαντικούς" (Έλληνες και ξένους) που έριξαν αρκετά βλέμματα στην Ακρόπολη, προκειμένου να προσδώσουν στ' αρχιτεκτονήματα τους στοιχεία του κάλλους και της αισθητικής της, πήραν σειρά οι Έλληνες πολιτικοί, που διαμόρφωσαν την πόλη, βάσει της επαρχιώτικης αισθητικής τους.