Από την πλευρά του υπ. Βουλευτού κ. Καλοχαιρέτα

Ο υπ. Βουλευτής κ. ΘΑ. ΚΑΛΟΧΑΙΡΕΤΑΣ απαντά στο ερωτηματολόγιο του ΠΡΟΥΣΤ

Η απόλυτη ευτυχία για εσάς είναι; Μα, φυσικά, οι καλύτερες μέρες του Λαού.
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί; Η, έστω και νοερώς, συμπαράσταση μου, στο πρωινό ξύπνημα του εργαζόμενου.
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια; Οι παρούσες δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, δεν αφήνουν περιθώρια, στους υπηρέτες του Ελληνικού Έθνους, για εκδηλώσεις που προσβάλλουν το κοινωνικό αίσθημα.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι; Δεν είναι μόνον ένα. Σεμνότητα, ταπεινότητα, φιλαλήθεια, συνέπεια κι εργατικότητα.
Το βασικό ελάττωμα σας… Η αδυναμία μου, να το εντοπίσω.
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια; Θα αστειεύεστε, βέβαια!
Η τελευταία φορά που κλάψατε; Κλαίω, κάθε φορά, που ο Έλληνας πολίτης, αναγκάζεται να ζει σε συνθήκες λιτότητας.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο; Μα, φυσικά, με τον Σωκράτη και σε κάποιες πλευρές του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του, με τον Περικλή.
Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα; Οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι Ελληνίδες νοικοκυρές.
Το αγαπημένο σας ταξίδι… Αυτό του Οδυσσέα. Γεμάτο αγώνες και γνώση. Όπως και οι ευγενείς στόχοι των πολιτικών Ανδρών.
Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς... Με πιάνετε απροετοίμαστο…
Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα; Την ηθικότητα και τη νομιμότητα.
… και σε μια γυναίκα; Να στηρίζει, απόλυτα, τις πιο πάνω δύο αρετές του άντρα.
Ο αγαπημένος σας συνθέτης; Δεν θα ήθελα να παραλείψω, κάποιους.
Το βιβλίο που σας σημάδεψε; Ο Ηγεμόνας, του Νικολό Μακιαβέλι.
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος… Να μου επιτρέψετε, να μη σας απαντήσω και πάλι. Υπάρχει περίπτωση να αδικήσω κάποιον.
Το αγαπημένο σας χρώμα… Μα, φυσικά, τα χρώματα της Πατρίδας μας. Λευκό και γαλάζιο.
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους; Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση στα τραγούδια. Προτιμώ τα κοντάκια.
Ποια θεωρείται τη μεγαλύτερη επιτυχία σας; Με αιφνιδιάζετε! Νομίζω, πως αυτό είναι δουλειά του Τύπου.
Το αγαπημένο σας ποτό… Οι εχθροί του κοινοβουλευτισμού, μας κατηγορούν ότι, έχουμε ιδιαίτερη προτίμηση, στο ποτό της λήθης. Τίποτα πιο αναληθές.
Για πιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; Που σας ανοίγω τη ψυχή μου. Είμαι, βέβαιος, πως θα το εκμεταλλευθείτε, στην κατάλληλη στιγμή. (ΓΕΛΙΑ)
Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ΄όλα; ΤΟ ΨΕΜΑ.
Όταν δεν εργάζεστε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία; Να επισκέπτομαι τις Λαϊκές Αγορές, για να αφουγκράζομαι τα προβλήματα των απλών ανθρώπων.
Ο μεγαλύτερος φόβος σας… Η έξοδος μου, από το Κοινοβούλιο Όχι για μένα, αλλά για τις προσπάθειες μου, που θα μείνουν ανολοκλήρωτες.
Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα; Σας παρακαλώ πολύ. Τι ερώτηση είναι αυτή σε έναν πολιτευόμενο. Με προσβάλλετε.
Ποιο είναι το μότο σας; Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!
Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε; Δεν επιθυμώ να πεθάνω, πριν ολοκληρώσω το έργο μου για το καλό της Πατρίδας και την ευημερία του Λαού μας. (ΣΤΑΥΡΟΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΦΤΥΣΙΜΟ ΚΟΡΦΟΥ)
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; Παρακαλώ, άλλη ερώτηση.
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό; Σε Νιρβάνα.
Κύριε Βουλευτά, σας ευχαριστώ για την πολύ εποικοδομητική συζήτηση, που κάναμε και σας εύχομαι καλή επιτυχία στις προσεχείς Εκλογές. Σας ευχαριστώ κι εγώ, για την ευκαιρία, που μου δώσατε, να επικοινωνήσω, με τον προσφιλή μου Ελληνικό Λαό.

Μπορεί να μη μου φτιάχνετε τη ζωή, τουλάχιστον, μου φτιάχνετε τη μέρα!

<<Σας ευχαριστώ, που υπάρχετε>>

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: «Η εξουσία ακόμα και ως λέξη μου είναι ενοχλητική, θα σας πω, λοιπόν, ότι σε ένα σημείο έχω αριστερή νοοτροπία, είμαι κατά βάση αντιεξουσιαστικός τύπος»
ΕS. Γενικότερα, το κόμμα σας, έχει αποκτήσει αριστερή νοοτροπία, από την εποχή που συγκυβερνούσε με το ηρωικό ΚΚΕ. Εδώ, βέβαια, μπαίνει το δίλημμα: Αριστερά ή Νέα Δημοκρατία, στις επερχόμενες εκλογές;

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: «Που θα βρει τα λεφτά (ο κ. Παπανδρέου), για να κάνει όσα υπόσχεται;»
ΕS. Να, αυτά λέτε και δίνετε το δικαίωμα στους αντιπάλους σας, να υποστηρίζουν ότι, αυτά τα πεντέμισι χρόνια ήσασταν απών, από τη διαχείριση της εξουσίας. Πέραν, του ό,τι αφήνετε, να εννοηθεί, ότι δεν υπάρχει «σάλιο», στα ταμεία σας, ούτε και για τα πρώτα έξοδα μετεγκατάστασης των νέων υπουργών. Μου είναι αδιανόητο, να βλέπω τους νέους ενοίκους των υπουργείων, να μεταφέρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα, με τρίκυκλο, (λόγω πτωχεύσεως) όπως η Κατερίνα Χέλμη στον «ΚΑΤΗΦΟΡΟ». Τέλος πάντων, για να βοηθήσω την κατάσταση, σας πληροφορώ ότι, υπάρχουν τρεις τρόποι, για να βρει το κράτος χρήματα: Φορολογία, είσπραξη μη καταβληθέντων φόρων (φοροδιαφυγή)και δανεισμός. Μπορείτε, να ρωτήσετε και τους τέως-πολύ πετυχημένους-υπουργου σας, επί των οικονομικών. Η κυβέρνησή σας, είχε προτίμηση στον πρώτο (έχουν βογγίξει μισθωτοί και συνταξιούχοι)και τον τρίτο τρόπο, (έχετε «φεσώσει» ακόμα και τα έμβρυα)αποφεύγοντας συστηματικά το δεύτερο, για να μη προσθέσετε, ένα ακόμα πρόβλημα-σε αυτό της οικονομικής κρίσης-στους «χορηγούς επικοινωνίας» σας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Ο λαός δεν σας πιστεύει πια, διότι τα έργα δεν ανήκουν σε κανένα κόμματα (!). Αυτός είναι πλούτος του Έλληνα λαού (!!), γι΄αυτό λοιπόν δίνουμε όλοι το παρόν… στις κάλτσες (!!!)
ΕS. “Γλώσσα λανθάνουσα τ΄αληθή λέγει»! Αγαπητέ κ. Παπανδρέου, μέσα από το σαρδάμ σας, βγήκε ο απόλυτος ορισμός της κάλπης. Γιατί, τι άλλο συμβολίζει η κάλπη, από την κάλτσα, που κρεμάμε στο τζάκι, για να τη γεμίσει ο Αι-Βασίλης με τα δώρα του! Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις εκλογές. Ο Αι-Βασίλης-Λαός, προσφέρει το δώρο της εξουσίας, στα παιδιά του λαού (βουλευτές), με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ Ως, προς το τι, ακριβώς, σημαίνει «αξεσουάρ εξουσίας», ρωτήστε κάποια από τα παλαιοκομματικά στελέχη του αρχαϊκού σας ΠΑΣΟΚ. Αλλά, με πολύ τακτ, γιατί με τον καιρό, έχουν γίνει, πολύ ευαίσθητα και εύθικτα! Μπορείτε, ακόμη να ρωτήσετε και κάποιους από τους συναδέλφους σας της Νέας Δημοκρατίας, που έχουν πρόσφατες εμπειρίες!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Όσοι νομίζουν ότι μπορούν, δήθεν εν ονόματι του Κινήματος να ορίζουν ή να ράβουν κουστούμια, κακώς κάνουν. Θα τους μείνουν στην ντουλάπα»
SE. Ότι το Κίνημα σας, θυμίζει την ελληνική ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», είναι γνωστό. Πιστεύω να είστε ενήμερος, ότι και σε εσάς ετοιμάζουν «κουστουμάκι εξουσίας» με πλαφόν! Ονόματα δεν λέμε, εκλογικές περιφέρειες δεν θίγουμε!

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: «… η αντεπίθεση του λαού θα φέρει σε καλύτερη θέση το λαϊκό κίνημα…» «… Η θα χάσουν οι επιχειρηματίες ή οι εργαζόμενοι. Δεν υπάρχει μεσαία λύση. Ή αυτοί ή εμείς»
SE. Ρίγη συγκινήσεως μου προκάλεσε, κ. Παπαρήγα μου, η σπαρτιάτικη προτροπή σας “ Ή ταν ή επί τας»- στη σύγχρονη της version. Λίγο, με φρέναρε η σιβυλλική μαντεψιά σας, σχετικά με την επικράτηση των εν λόγω συγκρουόμενων κοινωνικών ομάδων. Η αντεπίθεση του λαού-με όπλο τις πιστωτικές του κάρτες-για μια καλύτερη ζωή, έχει ξεκινήσει, εδώ και χρόνια. Απορώ, το κόμμα σας, με τέτοια διορατικότητα, πως δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: «Δεν πρέπει η εκκλησιαστική περιουσία να μένει ανενεργή όταν έχουμε άκληρους αγρότες. Η Εκκλησία δεν μπορεί να έχει επιχειρήσεις. Όλα πρέπει να φορολογηθούμε, όλοι να συμβάλουν»
ES. Tην απάντηση, εν προκειμένω, θα σας την δώσει ο κ. Άνθιμος: «Είναι λάθος να λέγεται ότι η εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία. Όλο αυτό που επαναλαμβάνεται από τα ΜΜΕ ότι, η εκκλησία έχει αμύθητο πλούτο δεν ισχύει, εγώ σας λέω ότι δεν έχει» ES. O λόγος του συμβόλαιο! Αλλά κι εσείς κ. Πρόεδρε, πρέπει να είστε πιο προσεκτικός, όταν αναφέρεστε στην δεύτερη πτυχή, του γνωστού τριπτύχου, (Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια)για το οποίον αγωνίζεστε, με τόσο πάθος.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: «Το συμπέρασμα στο οποίο έχουμε καταλήξει είναι, ότι η επίθεση που δεχθήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, μια επίθεση συστηματική, έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουμε αποσταθεροποιήσει το σύστημα»
ES. Το κακό είναι, ότι μαζί με το σύστημα αποσταθεροποιήσατε και το κόμμα σας!

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: ES. Εν αναμονή της Πράσινης Ανάπτυξης. Προς το παρόν, η μόνη πράσινη ανάπτυξη, που είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού είναι, αυτή του ΠΑΣΟΚ, στους διάφορους τομείς του κρατικού μηχανισμού, μετά την 4η Οκτωβρίου

INFO: Η φωτό, από την πρώτη σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ.

Τι δεν θα ακούσουμε, από τους "καταλληλότερους", του πολιτικού X-FACTOR

Μετά από πολυήμερες κόντρες, με πεισματάκια από τους δημοσιογράφους και ταρζανιές από τα κόμματα (διαπραγματεύσεις καλούνται, στην επίσημη ορολογία), οριστικοποιήθηκαν, τελικά, οι όροι και έτσι, το πανελλήνιο θα έχει την ευκαιρία-ελπίζω και τη χαρά- να παρακολουθήσει, απόψε, το πρώτο επεισόδιο, από το πολιτικό Χ-FACTOR, για την ανάδειξη του νικητή των εθνικών εκλογών.
Πασιφανείς οι στόχοι και σε αυτήν την περίπτωση. Αύξηση των ποσοστών. Τόσο της ακροαματικότητας των καναλιών, όσο και των ψήφων των υποψηφίων ανταγωνιζομένων.
Πρέπει κανείς, να έχει προσωπικά συμφέροντα ή να έχει «συγκρουσθεί» πλαγιομετωπικά με το αλτζχάϊμερ, για να περιμένει κάτι νέο και διαφορετικό, από τον πολιτικό χώρο, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας. Πολύ απλά, θα ανακυκλωθούν τα ξύλινα σύμφωνα και φωνήεντα, που σχηματοποιούν τον γνωστό, από χρόνια, ξύλινο λόγο των πολιτικών.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν θα ακούσουμε, ούτε και σήμερα, κουβέντα-όπως όλες αυτές τις μέρες-γι΄αυτό που σημάδεψε για πάντα το Νομό Αττικής κι ας έχουν περάσει μόνο 30 μέρες. Δεν χρειάζονται 10 χρόνια, για να ξεχάσει ο Έλληνας, όπως είπε, κάποτε ο κ. Μητσοτάκης αναφερόμενος στο Μακεδονικό ζήτημα. Ακόμη και λίγες ημέρες, του είναι αρκετές.
Ευτυχώς, όμως, οι ξένοι φίλοι της χώρας μας, κάνουν αυτό που αποφεύγουν οι έλληνες πολιτικοί (μιλάνε) και αποφεύγουν αυτό, που συστηματικά εφαρμόζουν οι έλληνες (να ξεχνάνε). Ένας από αυτούς είναι και ο κ. Γκι Μπουρζέλ, που μίλησε, για τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές, γύρω από την Αθήνα, στην κ. Βίκη Τσιώρου. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009).
Ας τον ακούσουμε.

«Ο Παρθενώνας λαμπυρίζει από τα πυρακτωμένα βουνά»

«Η Ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται με τραγικό τρόπο στην Ελλάδα, γράφει ο γεωγράφος-ιστορικός, φιλέλληνας και συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του βιβλίου «Αθηναϊκό θαύμα στον 20ό αιώνα», Γκι Μπουρζέλ, στις 29 Αυγούστου, σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα «Λε Μοντ», με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική.
Ξεκινώντας από αυτές του 2007, που, όπως σημειώνει, είχαν απειλήσει ακόμη και την Αρχαία Ολυμπία, εστιάζει την ανάλυσή του στις τελευταίες, σκιαγραφώντας μια πλήρη εικόνα του ελληνικού κράτους:
«Εδώ, θίγεται η πρωτεύουσα, η καρδιά του κοινωνικού συστήματος της χώρας, με τον Παρθενώνα να λαμπυρίζει ανησυχητικά από τα πυρακτωμένα βουνά, παρά από τη γυάλινη και ατσάλινη λάμψη του νέου μουσείου της Ακρόπολης που εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο. Στη μεσογειακή γη, όπου η ομορφιά συμπορεύεται με την τραγωδία, η φωτιά βάζει την οργισμένη και καταστροφική πινελιά της».
Ο Μπουρζέλ αναπτύσσει τους προβαλλόμενους λόγους για τις αιτίες των πυρκαγιών: «Ξηρασία και οι δυνατοί άνεμοι», που υποστηρίζουν οι μεν, είτε οι εμπρησμοί, που υποστηρίζουν οι δε, δηλαδή, «το εγκληματικό χέρι εμπρηστών, άπληστων οικοπεδοφάγων ή πολιτικής αποσταθεροποίησης που ενισχύει τη θεωρία για εσωτερική ή εξωτερική συνωμοσία, μια μεγάλη παράδοση της χώρας από την οποία δεν ξέφυγε ούτε η κατάληψη της εξουσίας από τους συνταγματάρχες το 1967, ούτε οι αθηναϊκές αναταραχές του Δεκεμβρίου του 2008.
Ομως, συνεχίζει ο Γάλλος καθηγητής, έτσι λησμονούμε το ουσιώδες που αναδεικνύει κάθε φυσική καταστροφή ή κάθε μεγάλη εθνική αναταραχή: την κατάσταση της κοινωνίας, τον δυναμισμό των εδαφικών της σχηματισμών. Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε την επικράτηση των συντηρητικών και των ανθρώπων τους στις κρατικές υπηρεσίες από το 2004, ούτε την απογύμνωση της κοινωνικής προστασίας και των μέσων αντιμετώπισης των πυρκαγιών: Για πάνω από μισό αιώνα, όλη η υλική ανάπτυξη της Ελλάδας έγινε με μια κάποια επιτυχία κάτω από το καθεστώς της ατομικής πρωτοβουλίας, της προσωπικής καπατσοσύνης, της ελαστικοποίησης της Οικονομίας και της Δικαιοσύνης περιφρονώντας τις δημόσιες υπηρεσίες και το συλλογικό συμφέρον. Χρειάστηκε η επιτακτική διορία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και οι απαιτήσεις της διεθνούς κοινότητας ώστε η κυβέρνηση -σοσιαλιστική εκείνη την εποχή- να επιβάλει επειγόντως και σε στενή συνεργασία με μεγάλες εταιρείες δημοσίων έργων μια σειρά από αξιοσημείωτες υποδομές: το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, το Μετρό της πρωτεύουσας ή τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου στον Κορινθιακό Κόλπο. Ομως οι επιτυχημένοι Αγώνες δεν δημιουργούν έναν νέο πολιτισμό.
Και η Ελλάδα αυτή τη στιγμή αποδεικνύει πως ο γρήγορος πλουτισμός, ο γενικευμένος εγωισμός και οι βραχυχρόνιες επενδύσεις δεν μπορούν να κατασκευάσουν μια σταθερή και οργανωμένη κοινωνία, πως χρειάζονται τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι, εξελιγμένες δημόσιες υπηρεσίες, κανονισμοί που να γίνονται σεβαστοί και πολίτες που θα επαγρυπνούν προς το συμφέρον όλων. Γιατί, συγχρόνως, ο χρήσιμος χώρος της χώρας έχει περιοριστεί. Πάνω από τρία τέταρτα της υπαίθρου έχουν ερημωθεί καθιστώντας τα εδάφη και τη βλάστηση πιο ευάλωτα στη φωτιά και λιγότερο προσιτά στον άνθρωπο ώστε να μπορέσει να βοηθήσει.
Αντίθετα, στα υπόλοιπα εδάφη, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αθήνας, οι εδαφικοί ανταγωνισμοί είναι σκληροί: εντατικές καλλιέργειες, οικιστικές εξαπλώσεις, τουριστική ανάπτυξη ενισχύουν την κερδοσκοπία και την πλεονεξία, που πυροδοτούν εγκληματικές τρέλες, και τις ορέξεις εργολάβων οι οποίοι αδιαφορούν για τις υποσχέσεις -που ποτέ δεν κρατούνται- των διαδοχικών κυβερνήσεων, ότι δηλαδή δεν θα επιτραπεί η ανοικοδόμηση σε καμένες περιοχές. Η αδυναμία της πολιτικής συμβαδίζει με τις κοινωνικές εντάσεις μιας συλλογικότητας διαμελισμένης από την ταχύτητα των μεταμορφώσεών της.
Με αυτή την απίστευτη επιμονή της ανθρωπότητας στον μεσογειακό αέρα, η καμένη γη θα ξαναγεννηθεί αργά ή γρήγορα από τις στάχτες της. Και η Ελλάδα με δεξιότητα θα ζητήσει τη συνδρομή της διεθνούς αλληλεγγύης και την ευρωπαϊκή βοήθεια για την αποκατάσταση των κατεστραμμένων περιοχών. Είναι δίκαιο. Ωστόσο, το ελληνικό έθνος θα μπορέσει άραγε να ξαναβρεί τον δρόμο της λογικής και του γενικού συμφέροντος που άλλοτε υπήρξε το μήνυμά του προς τον κόσμο; Το ερώτημα ξεπερνά προφανώς τις αβεβαιότητες της χώρας.
Τη στιγμή που πολλοί συμπατριώτες μας επιστρέφουν από την Ελλάδα, γεμάτοι ήλιο, θάλασσα και αθάνατη ομορφιά, αυτό το καλοκαίρι που ξαφνικά πυρπολήθηκε, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία ούτε ένα προαίσθημα παγκόσμιας καταστροφής, αλλά μια μαρτυρία της ιστορίας των σύγχρονων κοινωνιών που θα πρέπει να σκεφτούμε. Κανένας λαός -ούτε ο δικός μας- δεν είναι ασφαλής από τους κινδύνους της αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού, των ανισορροπιών του εδάφους και της τύφλωσης της εθνικής κοινότητας».*

Y.Γ. Κάτι η νύχτα. Κάτι ο αυθαίρετος χαρακτηρισμός μου, X-FACTOR-,γιατί κρέμεται από την άκρη της γλώσσας μου, η εμπρηστική φράση του Νίκου Μουρατίδη, προς στυλίστα, σε παλαιότερο ριάλιτι;

Καρυάτιδας και ακάλυπτου γωνία

ΟΙ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

<<...Η νεότης διαισθάνεται την σημασία σου // Αναθρώσκει ήδη στας παρυφάς σου // Θύσανοι πουπουλένιοι σκιρτούν ανάμεσα στα στήθη των νεάνιδων // Που περπατούν ημίγυμνες μες τα δρομάκια σου // Η κόμη τους είναι ωραιότερη από του Αβεσαλώμ // Το κεχριμπάρι ανάμεσα στους βόστρυχους // Και οι μελαχρινές κρατούνε φύλλα έβενου...>>
ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ: ΕΝΔΟΧΩΡΑ (1934-1937)

Εκλείσαν τρεις μήνες, από την ημέρα που ξεκίνησε η «συνομιλία» του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, με τον Ιερό Βράχο. Μια συνομιλία που συνοδεύται από καφεδάκι, κρύα, και οσωνούπο, ζεστά πιάτα και διοργανώσεις δεξιώσεων για Greek rich & famous πρόσωπα. Φαίνεται, πως ο πολιτισμός είναι σαν τον ερώτα: «περνά πρώτα από το στομάχι»! Mόνο, που, πριν από το πέρασμα των εδεσμάτων στο στομάχι, περνούν οι οσμές της παρασκευής τους, από τα ρουθούνια επισκεπτών κι εκθεμάτων! Σύμφωνα, πάντα, με δημοσιεύματα (ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 13/09/2009).
Όπως γνωρίζουμε όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, το Μουσείο δεν κατάφερε « ν΄απαλλαγεί», (προς απογοήτευση κάποιων "νεοτεριζόντων") από τα «σιδεράκια» της «οδοντοστοιχίας» του, τα οποία, σύμφωνα με τους «ορθοδοντικούς», πέραν του ό,τι δημιουργούν μία «αντιαισθητική εικόνα» στον περιβάλλοντα χώρα, το δυσκολεύουν, συνάμα, στη συνομιλία του, με τον Ιερό Βράχο. Όπως, πολύ σωστά μαντέψατε, πρόκειται, για τα δυο κτήρια της Δ. Αρεοπαγίτου, που, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, «το ενδεχόμενο απομάκρυνσης τους ζωήρεψε αρκετές χουλιγκάνικες διαθέσεις εναντίον του…»(!!!) (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12/06/2009). Παρένθεση. Αλήθεια, κάποιοι εκεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, κάνουν μεγάλη προσπάθεια ή τους βγαίνει από μόνη της, αυτή η τάση προσβολής των αναγνωστών της εφημερίδας; Κλείνει η παρένθεση. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι, αυτές οι συμπεριφορές, δεν επηρέασαν την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τον μη αποχαρακτηρισμό του κτηρίου Κουρεμένου και κατ΄επέκταση της οικίας του κ. Βαγγέλη Παπαθανασίου. Γεγονός, που δικαιώνει, απόλυτα, την εμμονή μας, (αυτό, που κάποιοι χαρακτηρίζουν "χουλιγκανισμό") στη διατήρηση των εν λόγω κτηρίων, για τα οποία θα έπρεπε να είχε ληφθεί μέριμνα, κατά το σχεδιασμό του Μουσείου.
Δεν γνωρίζω αν η πληροφορία ότι, «υπήρχαν πάρα πολλοί Αθηναίοι, που θα χαίρονταν αν το έβλεπαν να καταρρέει σαν τραπουλόχαρτο», (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12/06/2009), είναι προϊον σοβαρής έρευνας ή αποτέλεσμα κληρονομικού χαρίσματος του συντάξαντος το σχετικό άρθρο; Αλλά, ακόμη και αν, πράγμα απίθανο, συνέβαινε, κάτι τέτοιο, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως: «Αν άκουγε ο Θεός τα κοράκια…». Και πολύ περισσότερο, όταν αναφερόμαστε στο «Θεό της Ελλάδας»! Έχουμε και αυτό το προνόμιο, εμείς οι Έλληνες. Ένα «Θεό» επινοημένο κατ΄εικόνα και ομοίωση μας, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Η μόνη αλήθεια είναι ότι, από πολλούς πολίτες της Αθήνας, είχε επισημανθεί και γνωστοποιηθεί (με επιστολές, blogging κ.α), αυτό, που έγινε αισθητό από τους αρμόδιους του νέου Μουσείου αργότερα. Η αναπόφευκτη «συνομιλία» του, με τους ακάλυπτους, το δάσος των κεραιών τηλεοράσεων και τις απλωμένες μπουγάδες των μίζερων γειτονικών πολυκατοικιών,
Τις δημοσιογραφικές αντιδράσεις, στο σύνολο τους, τις ζήσαμε όλοι, για αρκετό διάστημα. Κάποια δημοσιογράφος, μάλιστα, εξέφραζε-χωρίς προσχήματα- ότι, θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένη, αν οι μπουλντόζες γκρέμιζαν όλα τα κτήρια της Δ. Αεροπαγίτου!!! (Υπάρχει σχετική απάντηση, σε παλαιότερη ανάρτηση μου).
Η προσωπική μου άποψη παραμένει η ίδια. Βρίσκω, πως, είναι ένα αρχιτεκτόνημα, χωρίς ιδιαίτερη προσωπικότητα, που οι γειτνίαση του, με όλα αυτά τα κακόγουστα κτίσματα της αντιπαροχής, που το πολιορκούν, από τις οδούς Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου,(τώρα προστέθηκαν και τα πολύ γνωστά μας τραπεζοκαθίσματα) το καθιστούν αδιάφορο. Η επιβολή φόρου, λόγω ανόδου της αξίας, του περιβάλλοντος χώρου, δυστυχώς, δεν λύνει το πρόβλημα της αισθητικής, στο συγκεκριμένο χώρο. Πολύ σωστά ανέφερε ο κ. Μ. Φωτιάδης, (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Ευδομάδα, 17/09/2009)ότι και το νέο Μουσείο θα μάθει, να ζεί, με τις αρχές της αντιπαροχής, όπως και η Ακρόπολη! Άλλωστε, σε μία ευνομούμενη χώρα, οφείλει η κρατική εξουσία, να προνοεί τα αυτονόητα και όχι να καταφεύγει στην τιμωρία του πολίτη-που στα δημόσια έγγραφα εμφανίζεται ως υπήκοος και αντιμετωπίζεται σαν ιθαγενείς-για τις δικές της αδικαιολόγητες παραλείψεις.
Παρ΄όλα αυτά, θεωρώ, πως είναι ένα πολύ τυχερό Μουσείο! Τυχερό, χάριν των μοναδικών εκθεμάτων, που στεγάζει. Ή, όπως, θα λέγαμε πιο απλά: «Προς χάριν του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα»!
Ανάμεσα, σε όλα αυτά τα μονάκριβα εκθέματα, ξεχωριστή θέση κατέχουν, βέβαια, οι Καρυάτιδες, οι οποίες απετέλεσαν πηγή έμπνευσης και για τον Ανδρέα Εμπειρίκο

Όχι για κείνον. Για την έρμη τη μάνα του!

Νομίζω, πως έχω κάθε δικαίωμα να ανακοινώσω την πρόθεση ψήφου μου. Άλλωστε, οι εποχές που η ψήφος ήταν άδηλη και κρυφή, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αλήθεια, τι εποχές κι εκείνες! Θυμάμαι, τότε, το 1961, που το σύμπαν ολόκληρο, είχε συνωμοτήσει με τον Άδη και τη χλωρίδα της πατρίδας μας, προκειμένου να επικρατήσει στις εκλογές ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Παρένθεση. Α, ρε μεγάλε, PAULO COELHO, θεμελιωτή της “Hondos Literature”! Κλείνει η παρένθεση. Και καλά με τους πεθαμένους! Που να τους στείλεις τα ευχαριστήρια, για τις συμμετοχή τους, στις εκλογές; Αλλά τέτοια αχαριστία, που επέδειξε ο τέως κυβερνητικός εκπρόσωπος, απέναντι στα δέντρα, κατά τις πρόσφατες πυρκαγιές, πως να την καταπιείς;
Δηλώνω, λοιπόν, ευθαρσώς ότι, θα ψηφίσω τον κ. Γ. Παπανδρέου. Όχι γι΄αυτόν, αλλά για την έρμη τη μανούλα του, η οποία θέλει διακαώς να τον δει πρωθυπουργό. Στην απόφασή μου αυτή, έπαιξε καθοριστικό ρόλο, τρυφερό αφιέρωμα στην κ. Μαργαρίτα Παπανδρέου, που προβλήθηκε, πριν λίγες μέρες, από την εκπομπή «καλόπιστης κοινωνικής κριτικής» της κ. Βάσιας Λόη, από τον τηλεοπτικό σταθμό του ALTER, σκορπίζοντας ρίγη συγκινήσεως, στο πάνελ της εκπομπής.
Ομολογώ ότι, η απόφασή μου αυτή πάρθηκε κάτω από την επίδραση έντονης συναισθηματικής φόρτισης!Ποιος ο λόγος να το κρύψω, άλλωστε; Και διαβεβαιώνω ότι, δεν κινείται από ταπεινά κίνητρα, όπως αυτά των «κύκλων της διαπλοκής», που τις τελευταίες ημέρες, έχουν ξεσαλώσει (τι ξεσαλώσει, δηλαδή, μόνο που δεν τον έχουν ορκίσει πρωθυπουργό, ακόμη!), υπέρ του κ. Γ. Παπανδρέου. Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται, κύριε Καραμανλή μου!
Πιστεύω, αγαπητοί μου να τύχω της κατανόησης σας!

GALLUP - POLL

ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΥΓΕΙΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΤΥΛΙΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΑ Ή ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΩ ΠΛΕΥΡA;


Η απαγόρευση δημοσίευσης αποτελεσμάτων δημοσκοπήσεων, κατά το τελευταίο 15νθήμερο, προ των εκλογών, δεν επηρεάζει το παρόν gallup.
Ως, εκ τούτου, δεν υπάρχει χρονική δέσμευση.
Επειδή, όπως θα έχετε συνειδητοποιήσει, πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, μη βιαστείτε να απαντήσετε αμέσως, Πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε, για μια υπεύθυνη και σοβαρή απάντηση.
Σε περίπτωση, διαφορετικών απόψεων, θα κληθούν ειδικοί επί του θέματος, προκειμένου, με τις αναλύσεις τους, να βοηθήσουν τους καταναλωτές. Ένα άτυπο debate, όπως καταλάβατε.
Καταναλωτής ενημερωμένος. Ποτέ νικημένος!

Στην ευθεία για τις εκλογές

Στο φόρτε τους βρίσκονται οι ακροάσεις (audition) των υποψηφίων, που λαμβάνουν χώρα στα τηλεοπτικά στούντιο, για τη συγκρότηση του νέου θεατρικού σχήματος του Θεάτρου της Βουλής. Πολύ δύσκολο το έργο των δημοσιογραφικών αστέρων της κρατικής και ιδιωτικής τηλοψίας, λόγω του μεγάλου αριθμού των υποψηφίων και του άφθονου ταλέντου τους, στην υποκριτική δεινότητα. Για τους θεατές, βέβαια, δεν γίνεται λόγος. Αυτοί έχουν άλλα κριτήρια, που άπτονται των προσωπικών «λιανο-συμφερόντων» τους!
Η έναρξη των παραστάσεων έχει ορισθεί για τις 4 Οκτωβρίου, του προσεχούς μηνός, με το γνωστό έργο του Λουίτζι Πιραντέλο «300 Πρόσωπα ζητούν το Σταυρό σας». Φυσικά, όχι με τη μορφή βλασφημίας, αλλά επί του ψηφοδελτίου. Είναι, εκ προοιμίου βέβαιον, ότι η παράσταση θα είναι sold out και χωρίς «χουλιγκανικές» εκδηλώσεις, όπως σε κάποιους άλλους χώρους. Ονόματα δεν λέμε. Εθνικότητες δεν θίγουμε.
Μετά την «τακτοποίηση» του Θιάσου, το έργο θα αντικατασταθεί, με το, επίσης, πολύ γνωστό έργο του ίδιου θεατρικού συγγραφέα «Απόψε-και όχι μόνον-αυτοσχεδιάζουμε» Πολύ μεγάλη επιτυχία, του απερχόμενου θιάσου, σε επανάληψη, αλλά με διαφορετική διανομή, σύγχρονη πολιτική ματιά (ελαφρώς αλληθωρίζουσα και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά) και πλήρως αποδομημένη (δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια, από τους θιάσους του εν λόγω Θεάτρου. Την έχουν κάνει μανιέρα!). Σαφώς, μια παράσταση, για «πειραγμένους» θεατές!
Εύχομαι, προσωπικά, επιτυχή θεατρικό χειμώνα (για την Άνοιξη, βλέπουμε πάλι, υγεία να έχουμε) και να μη χρειαστεί, οι θεατές να καταφύγουν, σε δικές τους διασκευασμένες καταλλήλως παραστάσεις, με το «Θέατρο του Δρόμου».

<<Έλα που κάνεις, πως δεν ξέρεις, τι είναι η πατρίδα σου;>>

Άρτζι ΜΠΟΥΡΤΖΙ* και λουλάς, στη χώρα, του «κάνε ότι σε βολεύει»!

Δόξα σοι ο Θεός, δεν έχουμε κανένα παράπονο και φέτος. Συνεπέστατες στο ετήσιο ραντεβού τους, μας επισκέφθηκαν, κατά σειρά προσέλευσης, πρώτα η Κοκκινοφωτίτσα, με το φλογερό ταπεραμέντο και στη συνέχεια η διαχυτική Πλημμυρίτσα. Μόνο, που Πολιτεία και πολίτες , δεν είχαν προλάβει να κάνουν γενική καθαριότητα. Βλέπεις, κάτι η εξουσία, που περιμένει διορισμό, από τους πολίτες, στο Δημόσιο, κάτι που οι πολίτες είναι απασχολημένοι, με τις δημοσκοπήσεις, που καιρός, για τα βασικά! (Καλά θα μου πείτε, έχουμε δει κι άλλες φορές, το πόσο ενδιαφέρονται Πολιτεία και πολίτες, για θέματα ζωτικής σημασίας!) Έτσι, αναγκάστηκαν οι δυο τακτικές επισκέπτριες, να κάνουν μόνες τους τις χοντρές δουλειές. Ξεκίνησαν από τις παράνομες βιλίτσες των δρυμών, περιποιήθηκαν κανονικά τα αυθαίρετα των χειμάρρων, στη συνέχεια καθάρισαν τα ρέματα, από τα μπάζα και τις αυτοσχέδιες χωματερές και κατέληξαν στη θάλασσα. Όπως, και να το κάνεις, όμως, είναι απρόσεκτες και ζημιάρες. Πάνω στη σπουδή τους, να τελειώσουν γρήγορα, αποτέφρωσαν κάτι δεντράκια και κάτι ζωάκια. Το μόνο καλό, ήταν ότι, έστειλαν μια ώρα αρχύτερα για απόσυρση κάποια αυτοκίνητα! Αχάριστοι για μια ακόμη φορά οι άνθρωποι-εκτός από αυτούς, που συγκροτούν τη «μαφία της γης»-ξέσπασαν μπροστά από τις κάμερες, εναντίων των επισκεπτριών. Αγάπες μου, των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν!

*ΜΠΟΥΡΤΖΙ ΕΥΒΟΙΑΣ

Ο ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ

" Ευχάριστα" ψεύδη, "στενάχωρες" αλήθειες

Όσοι, δεν έχουμε κλείσει, ακόμη, τ΄αυτιά μας (και είμαστε πολύ, που να πάρει και να σηκώσει) στο σαγηνευτικό τραγούδι των σύγχρονων Σειρήνων, που ξεχύθηκαν σε πολιτείες και χωριά, για να σαγηνεύσουν και να κολακεύσουν , με τρόπο δημαγωγικό και λαοπλάνο, τα «θύματά» τους, ας το επιχειρήσουμε, έστω και την ύστατη τούτη ώρα. Αρκετά πια μ΄αυτήν την ηχορύπανση! Ευτυχώς, υπάρχουν, ακόμη, δυνατές φωνές που εκφράζουν την αλήθεια, χωρίς φόβο, με αρκετό πάθος και με ακόμη μεγαλύτερη παρρησία. Ας τείνουμε ευήκοον ους. Κερδισμένοι θα βγούμε!
<<…εγώ ούτε τον κόσμο κοροϊδεύω ούτε τον εαυτό μου. Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών μου δεν ήταν καλά… Δεν υπήρξα από τους τυχερούς. Η Μοσχολιού, για παράδειγμα, τραγούδησε Καλδάρα, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο. Κι εγώ έκανα σουξέ-με τον Άκη Πάνο, τον Ζαμπέτα τον Πλέσσα, τον Κατσαρό. Σαν τα δικά της τα τραγούδια δεν ήταν, όμως, τα δικά μου…>> (ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ, «Κ», τεύχος 328, 13/09/2009)

<<Η Ελλάδα στηρίχθηκε στο ιδεολόγημα ότι η αξία των σημερινών Ελλήνων έγκειται στην καταγωγή τους από τους αρχαίους. Για μένα αυτή είναι η πραγματική ελληνική τραγωδία>> (ΜΑΙΚΛ ΧΕΡΤΣΦΕΛΝΤ, ανθρωπολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «ΒΗΜΑGAΖΙNO», τεύχος 465, 13/09/2009)

<<Κάθε κοινωνία παρασκευάζει πολιτισμό. Πολλοί μένουν κολλημένοι σε μια στείρα ελληνικότητα, αν και η εποχή της μοιάζει να παρέρχεται ανεπιστρεπτί. Υπάρχει εκ παραλλήλου και μια άλλη στειρότητα, η πρόχειρη και ξώφαλτση μίμηση ενός μοντέλου που έρχεται από την Αμερική, στην καλύτερη περίπτωση, από την Ευρώπη. Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα σε δύο τέτοια κακά, θα επέλεγα, νομίζω, το πρώτο. Κουμαντάρεται, θεωρώ, πιο εύκολα. Και είναι λιγότερο ξεκαρδιστικό.>> (ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ, συγγραφέας. «Κ», τεύχος 328, 13/09/2009)

Ευτυχώς που υπάρχει, ακόμα, η βροχή!

Η σημερινή βροχή, αυτού του πρώιμου φθινόπωρου, που ενέσκηψε τόσο ξαφνικά, με γύρισε πίσω στο χρόνο, 42 ολόκληρα χρόνια. Χειμώνας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) του 1967. Από τον τελευταίο εξώστη του Εθνικού Θεάτρου και μέσα στο θόρυβο που κάνει το νερό της βροχής, κατρακυλώντας από την υδρορροή του θεάτρου, παρακολουθώ συγκλονισμένος τη «ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ» της Λούλας Αναγνωστάκη. Εκείνο το βράδυ, είδα για πρώτη φορά τη Βέρα Ζαβιτσιάνου. Μια μεγάλη θεατρική προσωπικότητα, με έντονη προσωπική γοητεία.

Από τότε είχα την τύχη να σταθώ σε πάρα πολλούς σταθμούς, στο μακρύ ταξίδι των θεατρικών της στιγμών, που πάντα εκτελούσε με μια ευαίσθητη ισορροπία, κάτω από έναν ουρανό κατακόκκινο.

Στη μνήμη μου θα παραμείνει αναλλοίωτη η εικόνα μιας γυναίκας καθισμένης δίπλα στο παράθυρο ενός από τα βαγόνια του ηλεκτρικού συρμού, που περνάει από μπροστά μου και χάνεται, μαζί του, μέσα στο τούνελ της διαδρομής.

ΗΛΙΑΣ ΨΙΝΑΚΗΣ - ΕΘΝΙΚΗ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ 0-1

Για μια ακόμη φορά βγήκε νικήτρια, η εθνική μας αρετή. Η σοβαροφάνεια μας. Για μια ακόμη φορά, έκανε αισθητή την παρουσία της η έλλειψη πολιτικής φαντασίας. <<Δεν ήταν αρκετός ο χρόνος, για να… επωασθεί η ιδέα>>, δήλωσε ο κ. Καρατζαφέρης! Μα αυτό ακριβώς είναι το μόνιμο πρόβλημα σε αυτόν τον τόπο. Δεν υπάρχει επάρκεια χρόνου, προκειμένου να υλοποιηθούν ιδέες, προγράμματα, έρευνες. Η επώαση, όμως, κάθε είδους «λαμογίου» καθώς και του αυγού του φιδίου, γίνονται σε χρόνο dt. Δεν καταλαβαίνω, τι καλύτερο έχουν να παρουσιάσουν κάποιες από τις ανακοινωθείσες υποψηφιότητες, οι οποίες ,κάλλιστα, μπορεί να σου προκαλέσουν εκτεταμένη τριχόπτωση; Ζούμε σε μία κοινωνία, των «δύο μέτρων και δύο σταθμών». Και αυτό δεν το αναφέρω τυχαία και ως έλαχε. Σε καλλιτεχνικό ένθετο, εβδομαδιαίου εντύπου, παρακολούθησα, σήμερα, την αυστηρή παρατήρηση, του δημοσιογράφου, προς όλους εκείνους, που σχολίασαν το lifting face δημοσίου προσώπου, από τη μια, και την «μεσίκ» αρνητική κριτική, (τσαλάκωμα) για την προσωπικότητα του κ. Ψινάκη, από την άλλη. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι, το έν λόγω ένθετο χαρακτηρίζεται από μία «βιτριολική» διάθεση. Μόνο, που είναι επιλεκτική. Πολλοί θα μου πείτε, ότι με αυτά που υποστηρίζω, δίνω την εντύπωση ότι, έχω συνηθίσει τη μορφή του τέρατος . Θα σας απαντούσα ευθαρσώς ότι, το μόνο τέρας, που βλέπω γύρω μου, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός! Σας ευχαριστώ και καλή σας νύχτα.

<<Ο ΛΑΟΣ απαιτεί, ο Ψινάκης στη Βουλή!>>

Και αυτό το βροντοφωνάζουμε, ακόμη κι εμείς, που ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι, η απουσία του από την τηλεόραση θα μας δημιουργήσει στερητικό σύνδρομο, ίσως και anorexia nervosa!
Αναλογιζόμενοι, όμως, την κρίση που διέρχεται ο κοινοβουλευτισμός μας και βέβαιοι ότι, η παρουσία της εν λόγω αξιολογότατης τηλεπερσόνας θα συμβάλλει στην ποιοτική αναβάθμιση του Ελληνικού Κοινοβουλίου, θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα μας, με στωϊκότητα.
Επειδή είναι κάτι πάρα πάνω από σίγουρο ότι, η Βουλή μας, από «Κουλή» θα γίνει μια «Θεά», τότε, κύριοι του Λα.Ο.Σ, δεχτείτε τον στους κόλπους του κόμματος σας, με κλειστά μάτια.

Οι "ντιντίδες" των βορείων προαστείων και οι σοσιαλιστές μέτοικοι

Τι κακό κι αυτό, με τα στελέχη του αρχαϊκού ΠΑΣΟΚ, να μη μπορούν, πια, να αποτινάξουν από πάνω τους, τις σεξουαλικές παρακαταθήκες του ιδρυτή του κινήματος τους!
Από τον κανόνα, δεν κατάφερε να ξεφύγει-για μια ακόμη φορά (αν δεν με απατά η μνήμη μου, που δεν με απατά)- ούτε ο κ. Πάγκαλος, ο οποίος σε συνέντευξη του, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της περασμένης Κυριακής, δήλωσε, μεταξύ των άλλων, ότι: <<…εγώ τις επαρχιώτικες κουτοπονηριές, ακόμη κι αν προέρχονται από ντντίδες (!)των βορείων προαστίων, δεν τις αγαπώ.>>!
Ίσως, κάτι παραπάνω να ξέρουν, επί του θέματος, τα κομματικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κινήματος. Βλέπεις τα αποτελέσματα των λαϊκών αγώνων, τα΄φέρε έτσι, που κάποιοι εξ αυτών αναγκάστηκαν να γειτονέψουν και κάποιοι άλλοι να συναγελάζονται με την μπουρζουαζία των βορείων προαστίων.
Επειδή, όμως, διανύουμε προεκλογική περίοδο και υπάρχει περίπτωση να χαρακτηριστούν, τα πιο πάνω αναφερθέντα ως υποβολιμαία ή ακόμη-ακόμη ότι, μπορεί να δυναμιτίσουν την αυτοδυναμία του Σοσιαλιστικού Κινήματος, πρέπει να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Η αλήθεια,λοιπόν, είναι ότι, τα μεγαλοαστικά βόρεια και ανατολικά προάστια καθώς και οι περιοχές εκείνες που σκοτίζονται από την Ακρόπολη, έπρεπε να αλωθούν από τα μέσα. Αυτός ήταν και ο μόνος λόγος, που τα σοσιαλιστικά κομματικά στελέχη «παραβίασαν» (η αλήθεια είναι με σπαραγμό ψυχής)-όσο πατάει η γάτα- την ιδεολογική τους πλατφόρμα. Πάντοτε, βέβαια, το κίνημα συστρατεύεται και αγωνίζεται με τις λαϊκές δυνάμεις (με τον γνωστό του τρόπο και κυρίως πάντοτε προεκλογικά) για ένα ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό, δημοκρατικό, λαϊκό και κοινωνικό!
Έτσι κάπως περιγράφεται η κυβερνητική αυτοδυναμία!

Πορεία προς τα Εθνικά Πεπρωμένα

"ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!"

ΦΩΤΟ: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 06/09/2009

Πρεμιέρα προεκλογικής περιόδου

4 Οκτωβρίου 2009: Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Ζώων. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο, που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζώα; Μα φυσικά η λογική μας!
Και τι επιτάσσει αυτή η λογική; Να ικανοποιήσουμε το αίτημα του κ. Καραμανλή για ΝΩΠΗ εντολή. Άλλωστε, τώρα είναι και η εποχή της

Η Μαντάμ Φουκαρώ, στα χρόνια της ύφεσης

<<Οh mon dieu, quelle decadence!>>Όπως θα αναφωνούσε και η αμίμητη Μαντάμ Σουσού, από τον Μπύθουλα!
Μεγάλη συμφορά βρήκε την καημενούλα την Μαντάμ Φουκαρώ, την, το πάλαι ποτέ, επονομαζόμενη Ψωροκώσταινα ή και Παλαιοκώσταινα!
Το προσωνύμιο Παλαιοκώσταινα, δεν έχει να κάνει,βέβαια, με τον γνωστό «ιπτάμενο και τζέντλεμαν» κατάδικο Βασίλη Παλαιοκώστα. Παρένθεση. Είναι απορίας άξιον, πως δεν έτυχε μέχρι σήμερα, να γραφτεί μία, έστω, και λαϊκή όπερα-έτσι για να του τη «σπάσουμε» του Richard Wagner, με τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» του- για τον ισοβίτη δραπέτη. Δόξα τω Θεό, από συνθέτες, να φάνε και οι κότες. Όσο για χώρους: ας είναι καλά το Ηρώδειο, το Καλλιμάρμαρο και στην ανάγκη ανοίγουμε και την Επίδαυρο! Κλείνει η παρένθεση. Το προσωνύμιο, λοιπόν, το κέρδισε επαξίως, με τις σχέσεις που συνήψε, κατά καιρούς, με διάφορους Κώστηδες, (Κωνσταντίνος Γκλύξμπουργκ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης και ό έσχατος «Παλαιολόγος» Κώστας Καραμανλής), οι οποίοι αφού της έταζαν γάμο-για να κάνουνε τη δουλίτσα τους- στη συνέχεια εφάρμοζαν τη γνωστή μέθοδο «στρίβειν δια του αρραβώνος»!
Πολύ άτυχη η Μανταμίτσα μας. Εκεί που είχε δημιουργήσει ένα υψηλό κοινωνικό status και πολλά χρέη στις τράπεζες-από τον υπερδανεισμό-ήρθε η οικονομική κρίση-σαν κεραυνός εν αιθρία- και έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή της. Χτυπήθηκε άγρια από την οικονομική ύφεση. Αποτέλεσμα; Οδηγήθηκε από τις περιστάσεις, στην αγορά φτηνών και «ανώνυμων» ρούχων. (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 04/09/2009) Κάτι, που δεν το θέλει ούτε ο Θεός της Ελλάδας, ούτε και ο προστάτης Διάβολος της!
Είναι να καίγεται η ψυχή σου, να την βλέπεις, να «ζαχαρώνει» τις βιτρίνες του αθηναϊκού Quartier και να αδυνατεί να αποκτήσει κι αυτή ένα «επώνυμο» σκουτί, ένα «ενυπόγραφο» τιρλίκι ή ένα χειροποίητο ταγάρι!
Η μόνη παρηγοριά της είναι ότι, τις ταπεινές πλέον αγορές της, της κάνει σε αποκαταστημένα νεοκλασικά κτήρια. Ο Θεός, να έχει καλά τον/την (ακόμα δεν έχω λύσει αυτό το πρόβλημα) ΖΑΡΑ! Κατά κάποιο τρόπο ενέχει κι αυτό,το στοιχείο της γκλαμουριάς, για το οποίο τόσον πολύ κόπτεται ο νεοέλληνας!
Άτιμη καπιταλιστική κοινωνία. Άλλους (αθάνατα golden boys) τους ανεβάζεις, με τη συνεχιζόμενη και μηδέποτε διακοπείσα καταβολή των bonus και άλλους (πόπολο) τους ρίχνεις-κατ΄εξακολούθηση-κατακέφαλα «αλμουνιακές» μεταρρυθμίσεις!
Υπομονή γλυκεία μου. Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι θα κάνεις τις θεαματικές απλωτές σου μέσα στις πιστωτικές σου κάρτες!

Με τον ήλιο τα μπάζουμε, με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα;

<<Έδώ ήρθαμε! Να φεύγαμε σιγά-σιγά!>> Αυτή η αυθόρμητη σκέψη μου γεννήθηκε, μόλις μου πέρασε ο αιφνιδιασμός από τον κ. Καραμανλή. Παρένθεση. Αιφνιδιάστηκα γιατί, προς στιγμή νόμισα ότι, με τη μηχανή του χρόνου, είχα επιστρέψει στο Καλοκαίρι του 2007! Κλείνει η παρένθεση.
Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω, ότι:<<Ήρθε, πάλι, το τρελό καρναβάλι!>> Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ!!!
Συνήλθα εντελώς, μόλις έγινα κοινωνός των γνωστών προεκλογικών αβροτήτων! Δεν είχαν κλείσει, ακόμα, οι τηλεοπτικές κάμερες, στην ελληνική 10 Downing Street, και, αμέσως, ξεκίνησαν -από τα πολιτικά στελέχη αμφότερων των πλευρών-οι εκδηλώσεις πολιτικού πολιτισμού! Τα συνήθη χτυπήματα κάτω από τη μέση- στο γνωστό τηλεοπτικό ρινγκ- μπροστά στα μάτια, μιας κοινωνίας, που την έχουν βγάλει νοκ άουτ εδώ και καιρό.
Χωρίς αιδώ, οι δύο «μονομάχοι»,(τρομάρα μας!) αντί να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη, από τον ελληνικό λαό-για την ανήκεστο βλάβή, που του έχουν προκαλέσει-άρχισαν να επιρρίπτουν ευθύνες, ο ένας στον άλλο, για το σύρσιμο της χώρας σε πρόωρες εκλογές. Τα πολύ γνωστά πολιτικάντικα παιχνίδια και οι συνήθεις μπακαλίστικες πρακτικές των πολιτικών ανδρών της Ψωροκώσταινας!
Όπως άκουσα, λοιπόν, ο πρωθυπουργός ζητά την ανανέωση εντολής, από το εκλογικό σώμα, για τρείς βασικούς λόγους:
-Για τον αυστηρότερο έλεγχο των δημοσίων δαπανών (!)
-Για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την οποία χαρακτήρισε εστία κοινωνικής αδικίας (!!!), και
-Για διαρθρωτικές αλλαγές, ( περαιτέρω κοινωνικές κι εργασιακές «εξαρθρώσεις»!)
Κι΄έρχομαι τώρα εγώ, ο αφελής υπήκοος (γράφε ιθαγενής) να ρωτήσω: <<Πέντε χρόνια τι έκαναν ο ίδιος και τα κυβερνητικά στελέχη;>><<Προφανώς, είχαν θέσει σαν προτεραιότητα, την αποκατάσταση των πυρόπληκτων, της ελληνικής επικράτειας!
Πάντως, όλο και κάτι διαφορετικό, θα βλέπουν στον πολιτικό ορίζοντα-οι εθνομητέρες και εθνοπατέρες μας-για να κατεβαίνουν και πάλι σε εκλογές!
Προφανώς, θα έχουν εκλείψει όλοι αυτοί οι λόγοι τους οποίους υπαινίσσεται, ο κ. Μανώλης στην επιστολή παραίτησης του;
Ίσως είναι και μία ευκαιρία για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να καταφέρει τώρα να «αποτελειώσει», οτι δεν πρόλαβε, στα είκοσι χρόνια της διακυβέρνησης του!
Άλλωστε, δεν λέμε ότι, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»;
Αψευδής μάρτυρας, της ολοζώντανης ελπίδας, η φωτογραφία, που πέρα από την καμένη γη, συμβολίζει και ότι έχει συμβεί στην Παιδεία, την Υγεία, την Αγορά Εργασίας και την εν γένει ποιότητα της ζωής μας!