Με τον ήλιο τα μπάζουμε, με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα;

<<Έδώ ήρθαμε! Να φεύγαμε σιγά-σιγά!>> Αυτή η αυθόρμητη σκέψη μου γεννήθηκε, μόλις μου πέρασε ο αιφνιδιασμός από τον κ. Καραμανλή. Παρένθεση. Αιφνιδιάστηκα γιατί, προς στιγμή νόμισα ότι, με τη μηχανή του χρόνου, είχα επιστρέψει στο Καλοκαίρι του 2007! Κλείνει η παρένθεση.
Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω, ότι:<<Ήρθε, πάλι, το τρελό καρναβάλι!>> Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ!!!
Συνήλθα εντελώς, μόλις έγινα κοινωνός των γνωστών προεκλογικών αβροτήτων! Δεν είχαν κλείσει, ακόμα, οι τηλεοπτικές κάμερες, στην ελληνική 10 Downing Street, και, αμέσως, ξεκίνησαν -από τα πολιτικά στελέχη αμφότερων των πλευρών-οι εκδηλώσεις πολιτικού πολιτισμού! Τα συνήθη χτυπήματα κάτω από τη μέση- στο γνωστό τηλεοπτικό ρινγκ- μπροστά στα μάτια, μιας κοινωνίας, που την έχουν βγάλει νοκ άουτ εδώ και καιρό.
Χωρίς αιδώ, οι δύο «μονομάχοι»,(τρομάρα μας!) αντί να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη, από τον ελληνικό λαό-για την ανήκεστο βλάβή, που του έχουν προκαλέσει-άρχισαν να επιρρίπτουν ευθύνες, ο ένας στον άλλο, για το σύρσιμο της χώρας σε πρόωρες εκλογές. Τα πολύ γνωστά πολιτικάντικα παιχνίδια και οι συνήθεις μπακαλίστικες πρακτικές των πολιτικών ανδρών της Ψωροκώσταινας!
Όπως άκουσα, λοιπόν, ο πρωθυπουργός ζητά την ανανέωση εντολής, από το εκλογικό σώμα, για τρείς βασικούς λόγους:
-Για τον αυστηρότερο έλεγχο των δημοσίων δαπανών (!)
-Για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την οποία χαρακτήρισε εστία κοινωνικής αδικίας (!!!), και
-Για διαρθρωτικές αλλαγές, ( περαιτέρω κοινωνικές κι εργασιακές «εξαρθρώσεις»!)
Κι΄έρχομαι τώρα εγώ, ο αφελής υπήκοος (γράφε ιθαγενής) να ρωτήσω: <<Πέντε χρόνια τι έκαναν ο ίδιος και τα κυβερνητικά στελέχη;>><<Προφανώς, είχαν θέσει σαν προτεραιότητα, την αποκατάσταση των πυρόπληκτων, της ελληνικής επικράτειας!
Πάντως, όλο και κάτι διαφορετικό, θα βλέπουν στον πολιτικό ορίζοντα-οι εθνομητέρες και εθνοπατέρες μας-για να κατεβαίνουν και πάλι σε εκλογές!
Προφανώς, θα έχουν εκλείψει όλοι αυτοί οι λόγοι τους οποίους υπαινίσσεται, ο κ. Μανώλης στην επιστολή παραίτησης του;
Ίσως είναι και μία ευκαιρία για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να καταφέρει τώρα να «αποτελειώσει», οτι δεν πρόλαβε, στα είκοσι χρόνια της διακυβέρνησης του!
Άλλωστε, δεν λέμε ότι, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»;
Αψευδής μάρτυρας, της ολοζώντανης ελπίδας, η φωτογραφία, που πέρα από την καμένη γη, συμβολίζει και ότι έχει συμβεί στην Παιδεία, την Υγεία, την Αγορά Εργασίας και την εν γένει ποιότητα της ζωής μας!