Το νέο πολιτικό θρίλερ

Έχουν περάσει 15 ημέρες, που η νεοφιλελεύθερη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, στάλθηκε και πάλι στο χρονοντούλαπο, να κάνει παρέα με τους σκόρους και κανένα από τα σεμνά και ταπεινά μέλη της, που απάρτιζαν την πολύ γνωστή οργάνωση «Bairactaris Grill», - ιδρυθείσα τον Μάρτιο του 2004, με σκοπό την απαλλαγή της χώρας από τους γνωστούς «νταβατζήδες», και τους υπόλοιπους ενοχλητικούς συγγενείς , (κουμπάρους και άλλα συναφή λαμογία , που λυμαίνονται τη χώρα ) – δεν μπήκε στον κόπο, να αναλάβει την ευθύνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας, να δείξει την έμπρακτη μεταμέλεια του και να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη! Δεν κάνω λόγο, βέβαια, για χαρακίρι, γιατί είναι γνωστό, ότι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται γι΄αυτήν την ιερή τελετή αυτοκτονίας, δεν είναι το σπαθί, αλλά το φιλότιμο.
Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε, ότι, εδώ, δεν προέβη στις ανάλογες ενέργειες – και, φυσικά, δεν εννοώ την αυτοχειρία - ο επίδοξος τιμωρός του «Αρχιερέα της διαπλοκής» κ. Κ. Σημίτη, ο αυτοχρισθείς και «Αρχάγγελος της κάθαρσης» τέως πρωθυπουργός, και περιμένεις από τις «τελευταίες τρύπες» του ζουρνά; Το μόνο, που έχω να σας απαντήσω, είναι: «Καλά, αυτός κουράστηκε νωρίς», παραφράζοντας τον τίτλο, του πολύ ωραίου βιβλίου, του κ. Χρόνη Μίσσιου.
Ίσως, αυτή την αυτοκριτική, την επιχειρήσει – πράγμα απίθανο – ο νέος ή η νέα αρχηγός της παράταξης, που θα προκύψει, από τις εκλογές της 6ης Δεκεμβρίου, ημέρα του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, από τις φουρτούνες. Σύμπτωση, άραγε, ή προσπάθεια εναπόθεσης των ελπίδων τους στον Άγιο, προκειμένου να μη τα θαλασσώσει και ο νεόκοπος αρχηγός τους;
Κατά το μάλλον ή ήττον, ο αγώνας θα διεξαχθεί μεταξύ μιας κυρίας «τραβάτε με κι΄ας κλαίω», δύο κυρίων «γιαλαντζί» αποστατών και ενός «tv victim» Νομάρχη
Με ζωγραφισμένη την αγωνία στο πρόσωπό του το εκλογικό σώμα, περιμένει την εκλογή του νέου αρχηγού της Ν.Δ.
Άραγε, θα είναι η κυρία, με το γνωστό χαμόγελο του τετάνου (σαρδόνιο), με την αυξημένη ευθιξία, η οποία «δέχεται δαχτυλίδια, μόνον από τον άνδρα της»; Το δαχτυλίδι της εξουσίας, θα της το προσφέρει η ευχή του μπαμπά της.
Ίσως, ο πολιτικός «αναδεξιμιός» και αντίπαλος του κ. Θ. Πάγκαλου, σε παλαιότερη εκλογική αναμέτρηση για το αξίωμα του δημάρχου της Αθήνας; Ο αρχηγός του πάλαι ποτέ Κινήματος Ελεύθερων Πολιτών, το οποίο δημιουργήθηκε, για την καταπολέμηση «του δικομματισμού, ο οποίος ανθίσταται και δεν αφήνει πεδίο ανοιχτό για την ανάπτυξη ζωτικού χώρου στη νέα πολιτική πρόταση…», και το οποίο διαλύθηκε, κυριολεκτικά στον αέρα (από τηλεοράσεως), εις τα εξόν συνετέθη;
Λέτε, να είναι, ο έτερος «αποστάτης», που κατακρήμνισε – προς μεγάλη ανακούφιση του πανελληνίου – τον νυν Επίτιμο Πρόεδρο της Ν.Δ. και μπαμπά της μόνης υποψηφίας, και ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη (ΠΟΛΑΝ), με στόχο, κι αυτός, την «καταπολέμηση του διπολισμού», έχοντας την «υποστήριξη» του Οδυσσέα Ελύτη; Εξ ου, φαίνεται, και ο εθνικός λυρισμός, στον επίλογο του κειμένου της ομιλίας του, για την αναγγελία της υποψηφιότητας του: « Θα ξαναβρούμε την Ελπίδα. Θα ξαναγίνουμε η Ελπίδα της Ελλάδας. Και μαζί θα φτιάξουμε την Ελλάδα της Ελπίδας».
Ή μήπως ο τηλεπρόβλητος κ. Νομάρχης; Παρένθεση. Γιατί αυτός ο τίτλος, μου δημιουργεί τα ίδια πνιγηρά συναισθήματα, με αυτά του Κωνσταντίνου Καρυωτάκη; Κλείνει η παρένθεση. «Γνωρίζω τις σημαδεμένες τράπουλες, γνωρίζω ότι θα πάρω μόνο την ψήφο μου», δηλώνει με κάποια πικρία ο κ. Νομάρχης. Κατανοητή αυτή η πικρία, αλλά θα έπρεπε να ξέρει ο κ. Νομάρχης, ότι "άλλο η ακροαματικότητα κι άλλο η χαρισματικότητα", όπως θα έλεγε με το χαρακτηριστικό της νάζι και η Πέπη Τσεσμελή!
Σε αναμονή της αναγγελίας:«HABEMOUS PAPAM”!