Ή ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;
ΤΕΙΧΗ*
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ΄υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω.
Αλλά δεν ΄άκουσα κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ΄έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
*Πέρα από τα παραπονεμένα λόγια του Ποιητή, με λίγη φαντασία και αρκετή τόλμη, θα μπορούσαν να είναι και οι πικρές σκέψεις της Ελευθεροτυπίας. Και προς αποφυγήν, πάσης παρεξηγήσεως, της γενικότερης και όχι της συνώνυμης απογευματινής εφημερίδας.
'Ισως, αυτός είναι ο λόγος, που ο Καβάφης είναι αξεπέραστος!
2 σχόλια:
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!"
Smouts και καλό καλό ΣΚ
Αλικάκι μου, αυτό είναι το διαχρονικό μας πρόβλημα. Ότι περιμένουμε κάποιο θάμα, να μας πέσει κατακέφαλα. Πότε, από το Μόσκοβο, πότε από την Αγγλετέρα και πότε από το Θεό της Ελλάδος! Και φυσικά, εκείνο που μας πέφτει - κατ εξακολούθηση - κατακέφαλα είναι, ο ουρανός. Το χεράκι μας, που πρέπει, να το κουνάμε μαζί με τις προσπάθειες της Παλλάδας, το έχουμε μόνο, για να στέλνουμε SMS. Kαλό σου Σαββατοκύριακο, γλυκιά μου.
Δημοσίευση σχολίου