Για γέλια και για κλάματα

Όλες οι καταστάσεις – ακόμη και οι πιο δύσκολες – έχουν τις σοβαρές και τις ευτράπελες πλευρές τους.

Στο μικρό αυτό αφιέρωμα για την 43η μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος των επίορκων συνταγματαρχών, που θα απασχολήσει τα περισσότερα των ΜΜΕ, μεθαύριο 21η Απριλίου – πρώτη ημέρα επαφής του κλιμακίου του ΔΝΤ με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών – επέλεξα την ευτράπελη πλευρά, για ευνόητους λόγους

Βέβαια, σε αυτό με βοήθησε η Ανθολόγηση, από τον κ. Βασίλη Βασιλικό, των Υποθηκών Παπαδόπουλου-Πατακού (21.4.67 – 21.4.68), που εκδόθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο ΠΛΕΙΑΣ το 1974.

«Αγωνίζομαι επί καιρόν να προσδιορίσω τι είναι ο άλφα και ενώ κατά την φάσιν των αναζητήσεων ουδέν παρουσιάζεται, από την στιγμήν που θα προβληθή εις το προσκήνιον έρχονται οι ρετσινιές, οι ανεύθυνες, η μία κοντά εις την άλλη. Και διερωτώμαι: «Να πηδήσω από το παράθυρον του γραφείου μου και να είπω αποθανέτω η ψυχή μου μου μετά των αλλοφύων; Ή να αγωνισθώ εις την τόσον ιεράν προσπάθειαν την οποίαν έχομεν αναλάβει;» Και δεν πηδώ. Όπως δεν πρέπει να πηδήση κανείς διότι ωρκίσθημεν και έχομεν υποχρέωσιν να φέρωμεν εις πέρας το οποίον έχομεν αναλάβει.
21.1.68 ΠΑΠ. Προς τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας.
(Ε/S: Και όντως δεν πήδηξε από το παράθυρο. Αντί αυτής της αγαθοεργούς πράξεως “πήδαγε” την Ελλάδα μέχρι της 24.11.1973. Από την επομένη τη χώρα άρχισε να την “πηδάει” – συμπεριλαμβανομένου και του τέως δικτάτορα– ο “αόρατος δικτάτορας” ή “ αρσακειάδα” κατά κόσμον Δημήτριος Ιωαννίδης, μέχρι και την 20.7.1974 οπότε στην “παρτούζα” πήραν μέρος Τούρκοι, Άγγλοι και κατά κύριο λόγο Αμερικανοί)

«Ήλθε μία κυρία η οποία μου είπε: «Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ βοηθήστε με». Τι να σας κάμω κυρία μου; Της είπον. «Έχω» μου λέγει, «25 χρόνια παντρεμένη και προ δύο μηνών έφυγε ο άνδρας μου. Θέλω να μου τον φέρετε πίσω». Ήκολούθησε μία άλλη κυρία. Τι θέλετε εσείς, κυρία μου; Της είπον. Μου λέγει: «Έχω χωρίσει από τον άνδρα μου προ τριών ετών» κτλ. κτλ. Αυτά τα άτομα είχον ακούσει τις επικλήσεις μου ότι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, εν τούτοις επέμειναν και επιμένουν δίχως να μεταβάλουν νοοτροπία»
27.6.67 ΠΑΠ. Πρες κόνφερενς
(Ε/S: Παράθεση σοβαροτάτων επιχειρημάτων για το στιγματισμό της παλαιοκομματικής νοοτροπίας. Άγνωστο αν οι εν λόγω κυρίες τιμωρήθηκαν παραδειγματικά με εξορία ή εκτόπιση)

«Διδάσκεσθε την υγιεινήν και σας διδάσκουν οι διδάσκαλοι σας πως ακόμη θα μπορούσε να αξιοποιηθή η κόπρος των κτηνών του του χωρίου, δια τον αγρότην ο οποίος τα έχει εις την αυλή του, κατά τρόπον που και το σχολείον χρήσιμον δια την προσπάθειαν του να είναι και αβλαβής εξ απόψεως υγείας. Και ερωτώ από τόσους φοιτητάς που εσπούδασαν την αντίστοιχον θέσιν εις την επιστήμη, πόσοι, όχι την μετέφεραν, την επέβαλαν εις τα χωρία των»
10. 2.68 ΠΑΠ. Στους φοιτητές.
(Ε/S: Λοιπόν, πάντοτε τα σκατά - κυριολεκτικά και μεταφορικά – έπαιζαν σπουδαίο ρόλο σε αυτήν τη χώρα. Πέραν τούτου, παρατηρούμε, πως η Παιδεία, η Υγεία και η Κοινωνική μέριμνα απασχολούσε όλες τις κυβερνήσεις. Συντηρητικές, Προοδευτικές, Δικτατορικές. Και πιο το αποτέλεσμα; Η κοινωνική αχαριστία. Γι’ αυτό και ο Θεός μας στέλνει τον προφήτη-τιμωρό Dominique Strauus-Kahn. Εδώ πάει η ευχή του “φίλου” μας Olli Rehn: «Καλό Κουράγιο». Μπαγάσα Θεούλη, αλλού κάνεις το “παπαγαλάκι”!)

«Και όπως κάποτε ήτο μεγαλυτέρα η τιμωρία δι’ οιονδήποτε αν τον απειλούσα εγώ ο βαθμοφόρος του εις τον στρατόν ότι θα στείλω χαρτί εις τον παπά της ενορίας του χωριού του να το διαβάση την Κυριακή εις το εκκλησίασμα ότι έκανε την άλφα ή βήτα πράξιν και έτρεμς περισσότερο ο Έλλην στρατιώτης από την 20ήμερον φυλάκισιν… Ας επανέλθωμε σήμερον εις την ιδίαν θέσιν.»
19.3.68 ΠΑΠ. Στους δημοσίους υπαλλήλους.
(Ε/S: Είναι βαθιές οι ρίζες, πατριώτες! «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Μόνον οι χώροι εφαρμογής των ίδιων πρακτικών ευτελισμού της ανθρώπινης αξίας έχουν αλλάξει. Από τον εκκλησιαστικό άμβωνα περάσαμε στα τηλεοπτικά περβάζια. Μετά κάνουμε όνειρα για διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Καιρός να αλλάξουμε πλευρό, γιατί θα πιαστούμε.)

Ατέλειωτα τα φραστικά τούβλα του Τρίο Στούτζες, αλά ελληνικά, που παρ’ όλα αυτά κατάφερε να φέρει στα νερά του – για να χρησιμοποιήσω βελούδινη έκφραση - και αρκετές προσωπικότητες από τον πνευματικό και πανεπιστημιακό χώρο.

Τόσα πολλά - φραστικά τούβλα - που αν ήταν υλικά οικοδομών θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το χτίσιμο του ναού του Χριστού του Σωτήρος, στα Τουρκοβούνια. Το περίφημο Τάμα του Έθνους. Άλλη μια μορφή εράνου. (Ανοίγει παρένθεση. Τι κακό βρε παιδί μου, να μην μπορεί αυτός ο τόπος να ζήσει χωρίς δανεικά κι εράνους. Κλείνει η παρένθεση)

Δεν θα σας κουράσω άλλο. Σας αφήνω να απολαύσετε τον μπριόζο Γιώργο Μαρίνο, σε ένα τραγούδι κατάλληλο για την περίσταση.