Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ:"ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ"


Η θερινή πολιτιστική επέλαση, ανά την επικράτεια, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο Πολιτισμός όλος φούρια σκαρφαλώνει σε κάμπους, λόγγους, βουνά και ραχούλες, ακροβολίζεται σε νταμάρια και βράχους, κατηφορίζει σε ρεματιές, πλατσουρίζει σε όχθες ποταμών και πραγματοποιεί κοσμικές promenades σε Αρχαία Θέατρα για το στήσιμο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, οι πλείστες των οποίων έχουν απλώς και μόνον για κίνητρο το «ζητούμενο». «Ζητούμενο» δε εστί αυτό που πάρα πολύ παραστατικά εκφράζει η τριβή του δείκτη με τον αντίχειρα.

Η επιχείρηση αυτής της πολιτιστικής επέλασης, υπό τη μορφή Φεστιβάλ παντός είδους και κατηγορίας και, φυσικά, με απούσα τη θεματική ενότητα,( κάτι που παρατηρείται ακόμη και στο πιο επίσημο Φεστιβάλ της χώρας), φέρει τον χαρακτηριστικό κωδικό «Κατάθεση Ψυχής». Ο κωδικός προέρχεται από το ομώνυμο μότο, που ακούγεται όλο και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, συνήθως, εκ στόματος αοιδών εντέχνων – και ποιοτικών ενίοτε καλουμένων – ασμάτων, και έχει να κάνει με την παραγωγή πληθώρας καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, αποκλειστικά κατά τη διάρκεια του θέρους και κατά κύριο λόγο, στην πολιτιστικά χειμαζόμενη ελληνική περιφέρεια. Το «ζήτημα», που λέγαμε!

Πέραν των μουσικών συναυλιών, για τις οποίες δεν έχω να πω κάτι αρνητικό, αφ’ ενός λόγω μη γνώσεως του αντικειμένου κι αφ’ ετέρου γιατί βρίσκω τις θέσεις των παραγωγών λίαν αντιρατσιστικές, με την μετάκληση και συμμετοχή σε αυτές, μεμονωμένων τραγουδιστών και μουσικών συγκροτημάτων, με θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, η προαναφερθείσα επιχείρηση κατακλύζεται και από θεατρικές παραστάσεις, λίαν αμφισβητήσιμες, αρκούντως εντυπωσιακές, αλλά δυστυχώς μιας χρήσεως και μακράν από το να παραμείνουν ως σημεία αναφοράς, έστω και στο εγγύς μέλον.

Εάν κάποιος δεν έχει το βίτσιο να ενημερώνεται εγκαίρως για τις θεατρικές παραστάσεις, που πρόκειται να φιλοξενηθούν στα Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου, ειδικά από τους δημοσιογράφους του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ απογευματινής εφημερίδας, που έχουν προσχωρήσει αναφανδόν στον αβανγκαρντισμό των "τρομερών παιδιών" της θεατρικής σκηνοθεσίας, υπάρχει ο κίνδυνος το πολιτισμικό σοκ, από την παράσταση, να του προκαλέσει μέχρι και ανήκεστο βλάβη. Είναι, σαν να πληροφορείς κάποιον αποκλειστικό καταναλωτή βιολογικών προϊόντων, την ώρα της κατάποσης της μπουκιάς του, ότι μόλις κατάπιε μεταλλαγμένο προϊόν.

Όλα αυτά που τράβηξαν οι ηρωίδες και οι ήρωες, του αρχαίου δράματος, από την κατάχρηση εξουσίας του Δία, την εκδικητικότητα της Ήρας, και την οργή των υπολοίπων θεών και θεαινών του Ολύμπου, δεν συγκρίνονται με όσα υφίστανται στις μέρες μας από τους σύγχρονους σκηνοθέτες, «εδώδιμους» και κυρίως «αποικιακούς».Και να έμενε το πράγμα μόνον εκεί, έχει καλώς, που λέει και ο λόγος.Μετά πήραν σειρά οι πρωταγωνιστές των σεξπηρικών και των άλλων κλασικών έργων της θεατρικής δραματουργίας. Φέτος η μπάλα πήρε και τις ηρωίδες του σύγχρονου θεάτρου. Για να μη μιλήσουμε για τη δραματοποίηση – πάντα σύμφωνα με τις αντιλήψεις των σκηνοθετών – λογοτεχνικών κειμένων. Με την ταχύτητα αυτής της «μεταποίησης», κι ελλείψει άλλων κειμένων, προβλέπω στο τέλος να καταφεύγουν στα γαστρονομικά συγγράμματα, των τηλε-chef.

Για να πούμε, βέβαια, και του στραβού το δίκιο, όχι ότι πετάει η ψυχούλα του Έλληνα ή ακόμη-ακόμη ότι κόβει φλέβες για τα δεινά των ηρωίδων και των ηρώων των μύθων που ενέπνευσαν τους Αρχαίους Τραγικούς Ποιητές μας.Εκείνο, τελικά, που μένει από αυτό το «τράνζιτ» πέρασμα των πλείστων εκ των θεατών από τις εν λόγω παραστάσεις είναι, η κατάληξη στα πέριξ του πολιτιστικού χώρου μεζεδοπωλεία, όπου ανάμεσα κοντοσουβλίου και αγγουρο-σκόρδιου με σως γιαουρτιού (τζατζίκι), γίνεται και κάποια ψιλο – ανάλυση για την παράσταση, διακοπτόμενη, συνήθως, και από μερικές ερυγές.

Πάντως, ξέχωρα από όλα τούτα, το ζήτημα είναι, «να είσαι εκεί», για να παραλάβεις τη ψυχούλα του καλλιτέχνη. Ασχέτως, αν μέχρι να τελειώσει η παράσταση, θα έχει βγει η δική σου η ψυχή ή θα τα έχεις πάρει στο κρανίο, αναλογιζόμενος ότι, έχεις πληρώσει ως φορολογούμενος, γι αυτή την πατάτα, τα υποθηκευμένα στο ΔΝΤ μαλλιά της κεφαλής σου. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, προκειμένου να αρχίσεις να εκσφενδονίζεις τα μαξιλαράκια στη ορχήστρα του Θεάτρου και να χαρακτηριστείς χουλιγκάνος από τους εστέτ δημοσιογράφους των καλλιτεχνικών ρεπορτάζ, κάνεις τα πικρά γλυκά, λες στον εαυτό σου : «από την ώρα που το πλήρωσες, αφρίζει-ξαφρίζει σκάσε και τρώγε και γλύψε, μάλιστα, και τα δάχτυλά σου» και καθάρισες.

9 σχόλια:

librarian είπε...

Πέρασα από τα μέρη σου να αφήσω μια καλημέρα περισσότερο γιατί ο τίτλος στην αρχή είναι ο πιο αγαπημένος στίχος!

Χρήστος είπε...

@Jose Ramon Santana Vazquez. Τι καλά που θα ήταν, αν μπορούσα να καταλάβω τη γλώσσα σου. Το μόνο που καταφέρνω να εισπράξω είναι η μελωδικότητα της. Πάντως, σ’ ευχαριστώ τόσο για το ποίημά σου, όσο και για την τιμή που μου έκανες να γίνεις ένας από τους αναγνώστες μου.

Χρήστος είπε...

@librarian. Συγνώμη για την καθυστέρηση της ανταπόδοσης, εκ μέρους μου, της καλημέρας σου, αλλά ήμουν εκτός Αθηνών και μόλις γύρισα.
Σε όλη σχεδόν τη διαδρομή της μικρής μου αυτής «απόδρασης» προς την αγαπημένη Β. Εύβοια, με ακολουθούσαν αφίσες – ακόμη και καρφωμένες στα δέντρα – με τις προσωπογραφίες των αοιδών έντεχνης μουσικής και των ποιούντων ήθος, καθώς και αεροπανό με τους τόπους, (κατ’ εξοχήν παραθερισμού) της «ξεπέτας», ή επί το καλλιτεχνικότερο της «κατάθεσης ψυχής».Και παραφράζοντας τους στίχους: «…Εγώ κατάθεση ψυχής // κι αυτοί ταξίδι αναψυχής…»
Πιάσαμε πάτο και στον Πολιτισμό.

anthi είπε...

Αααα με προσβάλεις!Και εγώ 3 χρόνια "κατάθεση ψυχης" έκανα..απο το Σουφλί μεχρι τον Τύρναβο και από τα Τρίκαλα μέχρι το Κιάτο!!!
Ααααααααααχ να γιάσει το στόμα σου..γιατί αν το ανοίξω εγω....μαύρο φίδι που τους(την)έφαγε!

Χρήστος είπε...

Ανθούλα μου, το θέμα δεν είναι ν’ αγιάσει το δικό μου το στόμα. Το θέμα είναι ν’ αλλάξουν τακτική όλοι αυτοί οι φορείς του πολιτισμού – καλά μη βαράς, λέμε και καμιά σαχλαμάρα για να περνάει η ώρα. Ήτοι, να καταθέτουν τη ψυχούλα τους, στην ελληνική περιφέρεια και τις υπόλοιπες τρεις εποχές του έτους, για να μας πείσουν για τις πολιτιστικές και όχι τις εισπρακτικές τους προθέσεις.
Είμαι γνώστης των προσωπικών σου «εμετικών» εμπειριών, γι’ αυτό τολμώ κι αναφέρομαι στο εν λόγω θέμα.

anthi είπε...

Καλά κάνεις και το αναφέρεις και μακάρι να μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα, κυρίως εμείς οι ηθοποιοί, για να ξεντροπιάσουμε κάποια στιγμή ηθοποιούς ,σκηνοθέτες , κ.α που "καταθέτουν ψυχή" τσαλαπατώντας τις ψυχές άλλων.Ας σταματήσουν κάποια στιγμή να γίνονται εκμεταλλευτές ...αν και αυτό τέχνη θέλει.ααααχ..
"το χρήμα πολλοί εμίσησαν,το πολύ χρήμα ουδείς"

Χρήστος είπε...

Προφανώς, Ανθούλα μου, θα ήθελες να γράψεις «ξεμπροστιάσουμε», γιατί η λέξη που χρησιμοποιείς έχει ακριβώς την αντίθετη σημασία.
Πάντως, αν θέλεις να συμπεριληφθείς στη Μαύρη Λίστα και να βλέπεις το θέατρο μόνο από της στήλες των εφημερίδων, επιχείρησέ το.
Ξέρεις καλύτερα από μένα, πόσο ευαίσθητοι είναι οι «ποιούντες ήθος» σε θέματα που θίγουν τις κατεστημένες καταστάσεις, στις διάφορες «θεατρικές παρεούλες»!

anthi είπε...

Eυχαριστώ πολύ για την διόρθωση!Λάθος (σοβαρό) λόγω κεκτημένης ταχύτητας!Για κάποιους/κάποιες είμαι στην μαύρη λίστα αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο περήφανη νοιώθω!

Χρήστος είπε...

Ίσως, να είναι καλύτερα έτσι, Ανθή μου. Τουλάχιστον γνωρίζεις ότι δεν συνέργησες κι εσύ, στο να πατώσει το θέατρο. Γιατί έχει πιάσει πάτο κι αυτό. Απόρροια της πολιτιστικής και ηθικής κρίσης που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια τον τόπο.