Επιτέλους, πληροφορηθήκαμε* πια είναι εκείνα τα δύο κιτς στοιχεία που ασχημαίνουν το κλεινόν μας άστυ!Συμπτωματικά και τα δύο αυτά στοιχεία βρίσκονται στa δύο “επίμαχα” κτίρια επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου17 και 19 αντίστοιχα, που γειτνιάζουν με το μοναδικής αισθητικής και κομψότητας νέο Μουσείο της Ακρόπολης!Αυτά είναι: οι εικονιζόμενες “μετακλασικές καραγκούνες” (sic), που κοσμούν την είσοδο της Art-Deco πολυκατοικίας του αρχιτέκτονα, γλύπτη και ζωγράφου Βασίλη Κουρεμένου και η πλαστική περιπλοκάδα η οποία κρέμεται από την ταράτσα, στην οπίσθια όψη της νεοκλασικής οικίας του διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτη κ. Βαγγέλη Παπαθανασίου.Σύμφωνα, λοιπόν, με το δημοσίευμα, τα δύο προαναφερθέντα κτίρια «κλείνουν τον αέρα και την εικόνα προς τον βράχο της Ακρόπολης».
Τελικά, με μεγάλη ευαισθησία στο αναπνευστικό του σύστημα μας προέκυψε το “παιδοβούβαλο” του κ. Τσουμί. Ή, μήπως, η έλλειψη αέρα και η αποστέρηση εικόνας προς τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, (τι κόλλημα, μα το Δία, κι αυτό των δημοσιογράφων με την Ακρόπολη τα τελευταία χρόνια), έχει να κάνει περισσότερο με τους θαμώνες του “γκουρμάδικου” και της καφετέριας του Μουσείου, και λιγότερο έως καθόλου με τους επισκέπτες του;Πώς να το κάνουμε βρε αδελφέ, το να αναδεύει κανείς στο στόμα του την ταραμοσαλάτα και να πλαταγίζει τα χείλια και τη γλώσσα του από γευστική ικανοποίηση, χωρίς την άμεση οπτική επαφή με το δημιούργημα των Ικτίνου και Καλλικράτη, αφήνει ανολοκλήρωτη την δυνατότητα της πολιτιστικής απόλαυσης!
Το σχετικό δημοσίευμα μου δημιούργησε μια εύλογη απορία.Δικαιολογημένα η δημοσιογράφος κ. Μαρία Θερμού τα βάζει με την πλαστική περιπλοκάδα, (μέχρι εκεί μπορεί να συμφωνήσεις μαζί της, όχι όμως και με τους προσβλητικούς υπαινιγμούς απέναντι στον καλλιτέχνη, με τη μορφή ερωτηματικών). Εκείνες, όμως, οι έξοχες – κατά την άποψή μου – «ανάγλυφες καραγκούνες» για πιο λόγο έγιναν αντικείμενο αρνητικής κριτικής;Δεν της αρέσει η δουλειά του καλλιτέχνη ή την ενοχλεί το θέμα της απεικόνισης, επειδή προβάλει το παραδοσιακό στοιχείο της χώρας μας; Κόκκινο πανί για τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών. Των δεκαετιών της βίαιης αστικοποίησης της αγροτικής τάξης, της αντιπαροχής και του πλαστικού πολιτισμού. Νομίζω, πως δικαιούμαι κι εγώ να έχω τα ερωτηματικά μου!
*ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 12 Σεπτεμβρίου 2010। Στήλη ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ। Μαρίας Θέρμου: “Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου