Ένα καθώς πρέπει καλοκαίρι, πρέπει να έχει το χρώμα του απέραντου γαλάζιου, τη χαρακτηριστική μυρωδιά του αντιηλιακού, τη γεύση της αστακομακαρονάδας, και προ πάντων να κουβαλά στο σακίδιό του, τις αστικές του συνήθειεςΈνα καλοκαίρι που σέβεται τον εαυτό του, δεν πρέπει να έχει ειδήσεις. Ή μάλλον, δεν πρέπει να έχει στενάχωρες ειδήσεις. Αλλιώς μπορεί να αποβεί καταστροφικό, για τα μπάνια του λαού.
Όλα αυτά, τα πολύ σοβαρά, που μας αφορούν, και τα άλλα τα χειρότερα, για τα οποία αποφασίζουν ερήμην μας, οι γνωστοί άγνωστοι εξουσιαστές μας, μπορούν να περιμένουν.
Αυτές οι γκρίζες ζώνες της καθημερινότητας μας θα γυρίσουν πίσω μετά το τέλος της θαλασσινής γιορτής, τοποθετημένες στο ίδιο σακίδιο, μαζί με τα απολιθωμένα κοχύλια και τα χρωματιστά βότσαλα. Πάντα με τη σιγουριά, ότι όλα θα τακτοποιηθούν, κατά πως τους πρέπει.
Τα προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, τα κοχύλια θα στολίσουν τα ράφια της βιβλιοθήκης, μαζί με τα ακροκέραμα και, τα βότσαλα αφού λουστραριστούν θα μπουν στη γυάλα, για να κρατάνε ζωντανές τις αναμνήσεις μας.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, τελείως διαφορετική. Τα προβλήματα θα συνεχίσουν να στοιβάζονται, τα κοχύλια θα καταλήξουν σε κάποιο ψάθινο καλαθάκι στην τουαλέτα και, τα βότσαλα θαμπά, όπως και οι αναμνήσεις μας, από το βάρος της πεζής μας καθημερινότητας, θα ξεχαστούν σε κάποια γωνιά, μέχρι να τα ξεφορτωθούμε, για να μη μας πιάνουν τον τόπο.
Ίσως, να υπάρχει και άλλη παράμετρος των γεγονότων. Η πείρα, όμως, δεν μου αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου