Καρυάτιδας και ακάλυπτου γωνία

ΟΙ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

<<...Η νεότης διαισθάνεται την σημασία σου // Αναθρώσκει ήδη στας παρυφάς σου // Θύσανοι πουπουλένιοι σκιρτούν ανάμεσα στα στήθη των νεάνιδων // Που περπατούν ημίγυμνες μες τα δρομάκια σου // Η κόμη τους είναι ωραιότερη από του Αβεσαλώμ // Το κεχριμπάρι ανάμεσα στους βόστρυχους // Και οι μελαχρινές κρατούνε φύλλα έβενου...>>
ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ: ΕΝΔΟΧΩΡΑ (1934-1937)

Εκλείσαν τρεις μήνες, από την ημέρα που ξεκίνησε η «συνομιλία» του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, με τον Ιερό Βράχο. Μια συνομιλία που συνοδεύται από καφεδάκι, κρύα, και οσωνούπο, ζεστά πιάτα και διοργανώσεις δεξιώσεων για Greek rich & famous πρόσωπα. Φαίνεται, πως ο πολιτισμός είναι σαν τον ερώτα: «περνά πρώτα από το στομάχι»! Mόνο, που, πριν από το πέρασμα των εδεσμάτων στο στομάχι, περνούν οι οσμές της παρασκευής τους, από τα ρουθούνια επισκεπτών κι εκθεμάτων! Σύμφωνα, πάντα, με δημοσιεύματα (ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 13/09/2009).
Όπως γνωρίζουμε όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, το Μουσείο δεν κατάφερε « ν΄απαλλαγεί», (προς απογοήτευση κάποιων "νεοτεριζόντων") από τα «σιδεράκια» της «οδοντοστοιχίας» του, τα οποία, σύμφωνα με τους «ορθοδοντικούς», πέραν του ό,τι δημιουργούν μία «αντιαισθητική εικόνα» στον περιβάλλοντα χώρα, το δυσκολεύουν, συνάμα, στη συνομιλία του, με τον Ιερό Βράχο. Όπως, πολύ σωστά μαντέψατε, πρόκειται, για τα δυο κτήρια της Δ. Αρεοπαγίτου, που, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, «το ενδεχόμενο απομάκρυνσης τους ζωήρεψε αρκετές χουλιγκάνικες διαθέσεις εναντίον του…»(!!!) (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12/06/2009). Παρένθεση. Αλήθεια, κάποιοι εκεί στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, κάνουν μεγάλη προσπάθεια ή τους βγαίνει από μόνη της, αυτή η τάση προσβολής των αναγνωστών της εφημερίδας; Κλείνει η παρένθεση. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι, αυτές οι συμπεριφορές, δεν επηρέασαν την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τον μη αποχαρακτηρισμό του κτηρίου Κουρεμένου και κατ΄επέκταση της οικίας του κ. Βαγγέλη Παπαθανασίου. Γεγονός, που δικαιώνει, απόλυτα, την εμμονή μας, (αυτό, που κάποιοι χαρακτηρίζουν "χουλιγκανισμό") στη διατήρηση των εν λόγω κτηρίων, για τα οποία θα έπρεπε να είχε ληφθεί μέριμνα, κατά το σχεδιασμό του Μουσείου.
Δεν γνωρίζω αν η πληροφορία ότι, «υπήρχαν πάρα πολλοί Αθηναίοι, που θα χαίρονταν αν το έβλεπαν να καταρρέει σαν τραπουλόχαρτο», (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 12/06/2009), είναι προϊον σοβαρής έρευνας ή αποτέλεσμα κληρονομικού χαρίσματος του συντάξαντος το σχετικό άρθρο; Αλλά, ακόμη και αν, πράγμα απίθανο, συνέβαινε, κάτι τέτοιο, γνωρίζουμε πολύ καλά, πως: «Αν άκουγε ο Θεός τα κοράκια…». Και πολύ περισσότερο, όταν αναφερόμαστε στο «Θεό της Ελλάδας»! Έχουμε και αυτό το προνόμιο, εμείς οι Έλληνες. Ένα «Θεό» επινοημένο κατ΄εικόνα και ομοίωση μας, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Η μόνη αλήθεια είναι ότι, από πολλούς πολίτες της Αθήνας, είχε επισημανθεί και γνωστοποιηθεί (με επιστολές, blogging κ.α), αυτό, που έγινε αισθητό από τους αρμόδιους του νέου Μουσείου αργότερα. Η αναπόφευκτη «συνομιλία» του, με τους ακάλυπτους, το δάσος των κεραιών τηλεοράσεων και τις απλωμένες μπουγάδες των μίζερων γειτονικών πολυκατοικιών,
Τις δημοσιογραφικές αντιδράσεις, στο σύνολο τους, τις ζήσαμε όλοι, για αρκετό διάστημα. Κάποια δημοσιογράφος, μάλιστα, εξέφραζε-χωρίς προσχήματα- ότι, θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένη, αν οι μπουλντόζες γκρέμιζαν όλα τα κτήρια της Δ. Αεροπαγίτου!!! (Υπάρχει σχετική απάντηση, σε παλαιότερη ανάρτηση μου).
Η προσωπική μου άποψη παραμένει η ίδια. Βρίσκω, πως, είναι ένα αρχιτεκτόνημα, χωρίς ιδιαίτερη προσωπικότητα, που οι γειτνίαση του, με όλα αυτά τα κακόγουστα κτίσματα της αντιπαροχής, που το πολιορκούν, από τις οδούς Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου,(τώρα προστέθηκαν και τα πολύ γνωστά μας τραπεζοκαθίσματα) το καθιστούν αδιάφορο. Η επιβολή φόρου, λόγω ανόδου της αξίας, του περιβάλλοντος χώρου, δυστυχώς, δεν λύνει το πρόβλημα της αισθητικής, στο συγκεκριμένο χώρο. Πολύ σωστά ανέφερε ο κ. Μ. Φωτιάδης, (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Ευδομάδα, 17/09/2009)ότι και το νέο Μουσείο θα μάθει, να ζεί, με τις αρχές της αντιπαροχής, όπως και η Ακρόπολη! Άλλωστε, σε μία ευνομούμενη χώρα, οφείλει η κρατική εξουσία, να προνοεί τα αυτονόητα και όχι να καταφεύγει στην τιμωρία του πολίτη-που στα δημόσια έγγραφα εμφανίζεται ως υπήκοος και αντιμετωπίζεται σαν ιθαγενείς-για τις δικές της αδικαιολόγητες παραλείψεις.
Παρ΄όλα αυτά, θεωρώ, πως είναι ένα πολύ τυχερό Μουσείο! Τυχερό, χάριν των μοναδικών εκθεμάτων, που στεγάζει. Ή, όπως, θα λέγαμε πιο απλά: «Προς χάριν του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα»!
Ανάμεσα, σε όλα αυτά τα μονάκριβα εκθέματα, ξεχωριστή θέση κατέχουν, βέβαια, οι Καρυάτιδες, οι οποίες απετέλεσαν πηγή έμπνευσης και για τον Ανδρέα Εμπειρίκο