Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Τo blog or not to blog ?



Ως πολίτης του Βασιλείου της Δανιμαρκίας του Νότου, έχω κι εγώ τις «Αμλετικές» μου ανησυχίες, που φυσικώ τω λόγω, εκδηλώνονται με τον γνωστό Σαιξπηρικό τρόπο.
Να συνεχίσει κανείς να μπλογκάρει ή όχι;
Το ερώτημα μπορεί, φαινομενικά, να ακούγεται αφελές, αλλά, κατά βάθος είναι αρκετά σοβαρό, μιας που η ενασχόληση με το συγκεκριμένο ζήτημα, προκαλεί σπατάλη αρκετού προσωπικού χρόνου, προκειμένου το αποτέλεσμα να μην προσβάλει την αισθητική και τη νοημοσύνη των αναγνωστών και φυσικά να μην αποσκοπεί στην παραπληροφόρηση.
Φυσικά, έτσι πίστευα κι έτσι εξακολουθώ να πιστεύω μέχρι και σήμερα, ασχέτως, του ότι γνωρίζω πολύ καλά το γεγονός ότι, ό, τι εισάγεται στην πατρίδα μου, διαμορφώνεται σύμφωνα με τις εθνικές μας αρετές και προσαρμόζεται στα καθ ημάς.
Όπως, όλα αυτά που συμβαίνουν, μέσα στο σύγχρονο Κάστρο Έλσινορ – διαδικτυακός τόπος – που έρχονται να επιβεβαιώσουν την άποψη, που θέλει «να υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Δεν έχω κανένα λόγο, να κάνω το δικηγόρο του Διαβόλου, αλλά οι συμπεριφορές και οι πρακτικές μεγάλου μέρους των bloggers, «ρίχνουν νερό στο μύλο» των ανθρώπων του ηλεκτρονικού κι έντυπου Τύπου, οι οποίοι δεν θέλουν και πολύ για να ρίξουν το «ανάθεμα» στους bloggers
Δεν είναι λίγοι εκείνοι από τους χρήστες που πιστεύουν ότι, η μπλογκόσφαιρα είναι ένα άσυλο ανιάτων, στο οποίο μπορούν να κάνουν τη ψυχοθεραπεία τους – με όποιο κόστος για τους υπόλοιπους - ή ένα δημόσιο αφοδευτήριο, που μπορούν να αφήνουν το «ευώδες» επισκεπτήριο τους, άλλοτε με τη μορφή αναρτήσεως κι άλλοτε με τη μορφή σχολίου. Ίσως, σε αυτές τις περιπτώσεις, να υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά, που έχουν να κάνουν με τις «ιδιομορφίες» των χαρακτήρων τους.
Φυσικά, δεν λείπουν, και όλα εκείνα τα λαμπρά παληκάρια, που ταμπουρωμένα στα χαρακώματα της ανωνυμίας, κάνουν, εν πλήρη συνειδήσει, κλεφτοπόλεμο, με όχι και τόσο συμβατικά όπλα, όπως αυτά της διασποράς ψευδών ειδήσεων, των εκβιασμών και της κακοήθειας. Τα γνωστά ελληνικά τερτίπια των σκοπιμοτήτων.
Αφορμή αυτού του , τρόπον τίνα, προβληματισμού υπήρξε η άποψη, που ακούστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι, «το blogging» μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο».
Μακάρι, και ποιος δεν το θέλει. Αλλά – πάντα υπάρχει ένα, αλλά – ο κόσμος δεν έγινε καλύτερος, με τις προτροπές των επωνύμων, θα γίνει καλύτερος, με τις αμετροεπής επεμβάσεις των ανωνύμων;
Εξαιρείται, φυσικά, ο Λόγος περί Ελευθερίας του «Ανωνύμου του Έλληνος»!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημερασας, εξαιρετικα ευστοχες και επικαιρες οι παρατηρησεις σας. Οι ταμπουρομενοι,πισω απο τηνανωνυμια,εναι ΠΟΛΥ ευκολο να αποκαλυφθουν,και φερουν μεγαλη ευθυνη για τα οσα γραφουν.και για οσες υπολειψεις καταστρεφουν,αλλα δεν ειναι αμηροιευθυνων και αυτοι οι οποιοι επιτρεπουν την υπαρξη αυτων των ανθρωπων και ειναι εξαιρετικα ευκολο ακομη και στην δικαιοσυνη να οδηγηθουν.....! Περικλης

simple man είπε...

Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις αλλά θα διαφωνήσω με τον επιλογό σου. Τις ανατροπές ποτέ δεν τις έκαναν επώνυμοι. Τις έκαναν πάντα ανώνυμοι που μετά την ανατροπή απέκτησαν όνομα.

Χρήστος είπε...

Φίλτατε Περικλή, δεν είναι και τόσο δύσκολο, μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλώρα. Ξέρεις, πόσο «εύφλεκτη» χώρα είμαστε, στα θέματα προστασίας του πολίτη. Θέλω να πιστεύω, ότι κάποια στγμή, το blogging θα βρει το δρόμο του. Καλημέρα σου.

Χρήστος είπε...

Η Ιστορία, δυστυχώς, άλλα μας διδάσκει. Οι ανώνυμοι «βάζουν πλάτη» για την υλοποίηση των ανατροπών, που έχουν σχεδιάσει και προετοιμάσει κάποιοι επώνυμοι. Λίγο δύσκολο να λειτουργήσουν οι μάζες από μόνες τους.

Ανώνυμος είπε...

ΝΟΤ... ΝΟΤ... ΝΟΤ.... :)))))

Aλλά τι τα θες καλό μου...
Πρώτα θα βγουν οι ψυχές και μετά τα χούγια...

Φιλιά

Χρήστος είπε...

Αλικάκι μου, εκείνοι με τα χούγια τους κι εμείς με τα δικά μας. Δεν έχω κανένα δίλημμα σχετικά με το blogging. Σαφέστατα, είμαι υπέρ. Το τεθέν ερώτημα είχε καθαρά ακαδημαϊκό χαρακτήρα, προκειμένου να αναπτύξω τις θέσεις και τις απόψεις μου. Μαζί με τις ευχές μου, για ένα όμορφο βράδυ, σου στέλνω και τα δικά μου φιλιά.