Τo blog or not to blog ?

Ως πολίτης του Βασιλείου της Δανιμαρκίας του Νότου, έχω κι εγώ τις «Αμλετικές» μου ανησυχίες, που φυσικώ τω λόγω, εκδηλώνονται με τον γνωστό Σαιξπηρικό τρόπο.
Να συνεχίσει κανείς να μπλογκάρει ή όχι;
Το ερώτημα μπορεί, φαινομενικά, να ακούγεται αφελές, αλλά, κατά βάθος είναι αρκετά σοβαρό, μιας που η ενασχόληση με το συγκεκριμένο ζήτημα, προκαλεί σπατάλη αρκετού προσωπικού χρόνου, προκειμένου το αποτέλεσμα να μην προσβάλει την αισθητική και τη νοημοσύνη των αναγνωστών και φυσικά να μην αποσκοπεί στην παραπληροφόρηση.
Φυσικά, έτσι πίστευα κι έτσι εξακολουθώ να πιστεύω μέχρι και σήμερα, ασχέτως, του ότι γνωρίζω πολύ καλά το γεγονός ότι, ό, τι εισάγεται στην πατρίδα μου, διαμορφώνεται σύμφωνα με τις εθνικές μας αρετές και προσαρμόζεται στα καθ ημάς.
Όπως, όλα αυτά που συμβαίνουν, μέσα στο σύγχρονο Κάστρο Έλσινορ – διαδικτυακός τόπος – που έρχονται να επιβεβαιώσουν την άποψη, που θέλει «να υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Δεν έχω κανένα λόγο, να κάνω το δικηγόρο του Διαβόλου, αλλά οι συμπεριφορές και οι πρακτικές μεγάλου μέρους των bloggers, «ρίχνουν νερό στο μύλο» των ανθρώπων του ηλεκτρονικού κι έντυπου Τύπου, οι οποίοι δεν θέλουν και πολύ για να ρίξουν το «ανάθεμα» στους bloggers
Δεν είναι λίγοι εκείνοι από τους χρήστες που πιστεύουν ότι, η μπλογκόσφαιρα είναι ένα άσυλο ανιάτων, στο οποίο μπορούν να κάνουν τη ψυχοθεραπεία τους – με όποιο κόστος για τους υπόλοιπους - ή ένα δημόσιο αφοδευτήριο, που μπορούν να αφήνουν το «ευώδες» επισκεπτήριο τους, άλλοτε με τη μορφή αναρτήσεως κι άλλοτε με τη μορφή σχολίου. Ίσως, σε αυτές τις περιπτώσεις, να υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά, που έχουν να κάνουν με τις «ιδιομορφίες» των χαρακτήρων τους.
Φυσικά, δεν λείπουν, και όλα εκείνα τα λαμπρά παληκάρια, που ταμπουρωμένα στα χαρακώματα της ανωνυμίας, κάνουν, εν πλήρη συνειδήσει, κλεφτοπόλεμο, με όχι και τόσο συμβατικά όπλα, όπως αυτά της διασποράς ψευδών ειδήσεων, των εκβιασμών και της κακοήθειας. Τα γνωστά ελληνικά τερτίπια των σκοπιμοτήτων.
Αφορμή αυτού του , τρόπον τίνα, προβληματισμού υπήρξε η άποψη, που ακούστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι, «το blogging» μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο».
Μακάρι, και ποιος δεν το θέλει. Αλλά – πάντα υπάρχει ένα, αλλά – ο κόσμος δεν έγινε καλύτερος, με τις προτροπές των επωνύμων, θα γίνει καλύτερος, με τις αμετροεπής επεμβάσεις των ανωνύμων;
Εξαιρείται, φυσικά, ο Λόγος περί Ελευθερίας του «Ανωνύμου του Έλληνος»!