Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Η κόκκινη γραμμή της Γιαγιάς Ανθούλας


«Κουφάλες νεκροθάφτες (ντόπιοι και ξένοι) δεν θα πεθάνουμε ποτέ»

Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή που βάζει η εκατόχρονη Γιαγιά Ανθούλα, ανάμεσα σε αυτήν και τους εκ προθέσεως εκτελεστές του κοινωνικού κράτους.

Στη μακρινή ενδοχώρα της εγκαταλελειμμένης ελληνικής επαρχίας, που πάλευε μια ολόκληρη ζωή με ανθρώπους, θεούς και δαιμόνια η Γιαγιά Ανθούλα,(όπως κι όλες οι Ανθούλες τούτης της αλύτρωτης πατρίδας), δεν της έμεινε καιρός να γνωρίσει τον Αλεξανδρινό ποιητή, που η ποιητική του σκέψη μοστράρεται «χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ», από τον πρωθυπουργό, ως κόκκινη γραμμή απέναντι στους προσκληθέντες εισβολείς.

Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι.

Έζησε και ζει μια ζωή όχι χωρίς όνειρα κι ελπίδες, αλλά απαλλαγμένη από τις ουτοπιστικές προσδοκίες που γεννά η ποιητική φαντασία.

Έτσι, ποτέ δεν της πέρασε από το νου να κατέβει στη μπασιά του χωρίου της, για να περιμένει τον ερχομό των Βαρβάρων. Ήξερε από τα γεννοφάσκια της ότι δεν επρόκειτο να έρθουν ποτέ, γιατί ήσαν ήδη μέσα στα τείχη.

Ήσαν όλοι αυτοί, που δεν τις επέτρεψαν ποτέ – όπως ακριβώς και σήμερα – να βρει την Ιθάκη της.

Το μόνο της λάθος – αν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως λάθος τα όνειρα και τις ελπίδες – είναι ότι, περιμένει ακόμη τον Οδυσσέα - όχι αυτόν του μύθου και της ποιητικής φαντασίας - αλλά τον άλλο τον πραγματικό για να απαλλάξει τον τόπο από τους αρχολίπαρους μνηστήρες της εξουσίας.

Πώς να της πεις, ότι έπεσε κι αυτός θύμα της κίβδηλης σαγήνης της σύγχρονης Κίρκης και μεταμορφώθηκε, όπως και σύντροφοί του, σε γουρούνι.

Καλή σας Πρωτομαγιά!

Δεν υπάρχουν σχόλια: