Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Το υγρό βλέμμα του Φθινοπώρου

Κυκλαδινό κυκλάμινο*
στου βράχου τη σχισμάδα
που βρήκες χρώματα κι ανθείς
που μίσχο και σαλεύεις

Μέσα στο βράχο σύναξα
το γαίμα στάλα στάλα
μαντήλι ρόδινο έπλεξα
κι ήλιο μαζεύω τώρα.

Μόνο που η ρόδινη συντροφιά της φωτογραφίας δεν στολίζει, ως συνήθως, τη σχισμάδα ενός γέρικου βράχου της πικρής πατρίδας, αλλά περιγελά το θάνατο μέσα από τη σχισμή ενός μνήματος στο Κοιμητήρι τ’ Αναπλιού.

Πέρα από το ελπιδοφόρο μήνυμα της εικόνας, τούτη η χαρούμενη συντροφιά μας βεβαιώνει και για τον ερχομό του Φθινοπώρου. Της πιο παρεξηγημένης εποχής του έτους.

Υπεύθυνοι, κατά κύριο λόγο, οι ποιητάδες, που προσπαθούν να το φορτώσουν με αρκετές ενοχές.

Πως τάχαμου κουβαλάει στις αποσκευές του τη θλίψη, τη μελαγχολία, τη θαμπάδα των χρωμάτων. Ακόμη, του καταλογίζουν ότι, το υγρό του βλέμμα ευθύνεται για το θάνατο του Καλοκαιριού.

Αλήθεια, πως μπορεί κανείς να πιστέψει όλες τούτες τις κατηγόριες γι’ αυτό το υγρό βλέμμα, που σαν το άγγιγμα του Μίδα γιομίζει με χρυσάφια και μαλάματα και πορφύρες βουνά και λαγκαδιές;



*ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ: 18 ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ: ΚΟΥΒΕΝΤΑ Μ’ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ




4 σχόλια:

ezak είπε...

...ωραίο ποστ και εικόνα,για την αγαπημένη μου εποχή...

Χρήστος είπε...

Προχθές κατέβηκα από το Ζαγόρι. Ανέβηκα να το χαρώ για μια ακόμη φορά και για τα καλωσορίσματα του Φθινοπώρου.
Βλέπεις, είναι και η δική μου αγαπημένη εποχή.
Την καλημέρα μου και τις ευχαριστίες μου για τα καλά σου λόγια.

blackbedlam είπε...

Δεκάδες φορές έχω έρθει στην πόρτα σου.έχω διαβάσει τα ποστάκια σου.Αλλα σήμερα που μιλάς για το φθινόπωρο παραθέτοντας μια τόσο όμορφη εικόνα και από κοντά το τρυφερό τραγούδι,δεν άντεξα στον πειρασμό.Είναι βλέπεις και η αντίθεση με την δική μου ψυχολογία τούτον τον καιρό,λόγω ασφαλώς της κατάστασης.Ένας θυμός και ταυτόχρονα ένα πείσμα...και έρχεσαι εσύ μ΄ένα κυκλάμινο να με περάσεις απέναντ.
Να είσαι καλά.

Χρήστος είπε...

@Black Bedlam. Ομολογώ πως τούτο το ποστάκι ήταν μια μικρή δόση αντίδοτου στο φαρμάκι του θυμού μας. Και όπως αφήνεις να εννοηθεί την έκανε τη δουλειά του. Ειλικρινά, χαίρομαι πολύ γι αυτό.
Σ’ ευχαριστώ για τα περάσματά σου από την πόρτα μου.
Να είσαι κι εσύ πάντα καλά, με λιγότερο θυμό και περισσότερο πείσμα.