«Τούτο το βιβλίο δεν το χ α ρ ί ζ ω. Το πετάω μ’ οργή κατάμουτρα στον άνθρωπο που στέκεται στο … γκρεμό της Ακρόπολης και βρίζει τη Ζωή, με τα λόγια: «Βαρέθηκα τη Ζωή! …» (ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ)
Τούτο “TΟ ΝΗΣΙ”, με το όνομα Σπιναλόγκα, νομίζω, πως ήρθε στην πιο κατάλληλη ώρα.
Τι κρίμα που δεν είμαστε έτοιμοι για να ανακαλύψουμε το βαθύτερό του νόημα.
Πιο κάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα, που, πιστεύω, ότι ερμηνεύει το συλλογισμό μου.
Δυο λόγια πιο μπροστά*
«Όσοι επισκεφτήκανε τη Σπιναλόγκα μέχρι σήμερα, την είδανε πρόχειρα.
Τι να δεις, από έναν ολάκαιρο κόσμο, με δικούς του νόμους, δική του – ξέχωρη – ζωή, μέσα σε μισή ή μια το πολύ, ώρα, που σταματούνε σ’ αυτόνε οι περαστικοί;
Ένα σωρό πράμματα έχουνε γραφτεί σχετικά, χωρίς να δίνουνε στο σύνολό τους μια, μόνο μια, πραγματική Σπιναλογκίτικη στιγμή.
Κείνο ποτ παρατηρήσαμε όλοι, είναι οι πληγές του άρρωστου κορμιού. Τίποτ’ άλλο. Και κείνο που βγήκε απ’ το στόμα τους, απ’ την άκρη των χειλιώ τους, είναι ένα ψεύτικο και σαχλό μοιρολοητό, προορισμένο μόνο ν’ αυξήσει την κυκλοφορία καμμιάς εφημερίδας. Κ’ είναι πραγματιά σαχλό το μοιρολοητό αυτό, αλλά και άπρεπο γιατί γίνεται για τους μόνους, για τους πραγματικούς ζωντανούς ετούτης της Γης.
Γιατοί οι λεπροί της Σπιναλόγκας είναι κάτι παραπάνω από ζωντανοί: Ο ι π ρ α γ μ α τ ι κ ο ί ε χ τ ι μ η τ έ ς τ η ς α ξ ί α ς τ η ς α ν θ ρ ώ π ι ν η ς Ζ ω ή ς.
Μα μ’ όλα αυτά, δε θέλω βέβαια και να πω, πως βρήκα και κάτι που να μυρίζει 20ο αιώνα σε κείνο τον τόπο! …
Αντίθετα στη Σπιναλόγκα βλέπει κανένας όλη τη σαπίλα των χρεωκοπημένων αξιών, για τις οποίες καμώνεται ο σημερινός, μασκέ, πολιτισμός.
Το νησί αυτό, είν’ ο καθρέφτης του πολιτισμού μας.
Προσπάθησα όσο μπόρεσα πιο καθαρά να δώσω τη φωτογραφία της Σπιναλόγκας, με τούτες τις σελίδες.
Παρακαλώ όποιον θέλει και μπορεί, να βρει σε τούτες τις σελίδες ένα σημείο που να μην έχει χρεωκοπήσει ο χριστιανικός πολιτισμός με τις “τις ελεημοσύνες του, τις ευσπλαχνίες του και τις (προς τον πλησίον) αγάπες του”.
Ας μου βρει ένα σημείο της ζωής του Σπιναλογκίτη, που να μην είναι βρυσιά κι’ αγανάχτηση για το γιατρό, το σημερινό γιατρό-έμπορα του πολιτισμένου αιώνα μας …
Αυτό το … νοσοκομείο – τι ντροπή! Τι ανακριβολογία!! – είναι ε ρ γ α τ ι κ ό.
Μόνον άποροι λεπροί είναι πεταμένοι εκεί. Όσοι έχουνε τον τρόπο τους είναι βολεμένοι κάπου άλλο, που υπάρχει δροσιά, πρασινάδα, νερό, στοργή και … σεντόνι νοσοκομείου.
Αυτοί που δουλέψανε σ’ όλη τους τη ζωή, χωρίς να χορτάσουνε ψωμί, βρίσκονται τώρα, στην αρρώστεια τους, πεταμένοι σαν κοπριά, σ’ ένα κοπρόλακο βρωμερό που λέγεται Σπιναλόγκα.
Κ’ η λέπρα που τους “διαλύει” δεν είναι το χειρότερο κακό. Πείνα, δίψα, ψείρα! Να τι θα πει λεπρός που λέγεται Σπιναλογκίτης.
Δεν υπάρχει άραγες πιο κατάλληλο μέρος στον τόπο μας, γι’ αυτούς τους άρρωστους εργάτες;
Υπάρχει. Νησιά ολάκαιρα είναι έρημα. Βουνά κατάφυτα, με γάργαρες βρύσες, πολλές.
«Μα δεν έχουνε ψήφο οι λεπροί! Δεν τους βλέπει κανένας. Πολύ περισσότερο δε θα δει τη βρωμοελεημοσύνη μας για τους λεπρούς!!» …
Γι’ αυτό … καλά είναι εκεί που βρίσκονται!
Δύναμη δεν έχουνεπια στα χέρια τους. Αίμα δεν έχει το κορμί τους! Τι να τους κάνουμε;! …»
*ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ: ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ “ad vitam”. ΕΚΔΟΣΗ Θ. ΓΚΟΓΚΩΝΗ, Οκτώβριος 1974.
Το παρόν βιβλίο – στο οποίο περιλαμβάνεται και το κεφάλαιο για το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ – τυπώθηκε για πρώτη φορά, από τον ίδιο εκδότη τον Οκτώβριο του 1933.
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και επιφυλλίδα της εφημερίδας “ΠΡΩΙΑ” της 15ης Ιανουαρίου του 1934 που υπογράφει ο τότε σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ΦΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, με τίτλο ΑΝΤΟΧΗ, στην οποία καταγγέλλει την κατάσχεση του βιβλίου από την εισαγγελική αρχή, χωρίς προηγούμενη απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου των Πλημμελειοδικών!
Μια ζωή … Γκόλφω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου