Ποντικίσιοι βρυχηθμοί

Επειδή ανήκω κι εγώ στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, γνωρίζω πολύ καλά πως υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, από την ανάλυση του “φαινομένου Λαζόπουλος”.
Όπως για παράδειγμα: Θα φέρει τα επιθυμητά αποτέλεσμα ο ξεσηκωμός των πνευματικών,(Χριστέ μου, τι όρος κι αυτός!) ανθρώπων, ενάντια στην απαγόρευση του καπνίσματος, μετά τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις των “αντιπαθητικών αντικαπνιστών;
Ποια απ’ όλες αυτές τις “επαναστατικές ομάδες”, (εννοώ, φυσικά, όλους: κριτές, παρουσιαστές και διαγωνιζόμενους) που “κάνουν μαγειρέματα” στις διάφορες “κουζίνες-γιάφκες” της ιδιωτικής τηλοψίας θα επικρατήσει; Και θα είναι άξια, η νικήτρια ομάδα, όχι μόνο να ηγηθεί της “Επανάστασης της Κατσαρόλας” ενάντια στην ξενοκίνητη Τρόικα,( χωρίς τις κόκκινες πρακτικές του ΠΑΜΕ και τρωθεί το prestige της ελληνικής κοινωνίας, που κατακτήθηκε με αγώνες – με πολεμοφόδια τις πλαστικές της κάρτες - την τελευταία 35ετία), αλλά και να τη φέρει σε αίσιο πέρας;
Θα δικαιωθεί η γενιά των 592 ευρώ, μέσα από τον τηλεοπτικό χαβαλέ, ούτως ώστε, να μη ζει με το φόβο της ανεργίας και του ξεριζωμού της από την πατρίδα της; Και πολλά άλλα τα οποία έχουν αναλάβει να τα λύσουν τα Μέσα Μαζικής Επιβολής.
Εγώ, λοιπόν, θα κάνω μια κοινωνικό-πολιτική υπέρβαση και θα ασχοληθώ με τον κ. Λαζόπουλο. Όχι σαν δικηγόρος του Διαβόλου, διότι οι προσπάθειες κατεδάφισής του, δεν στοιχειοθετούν κατηγορίες. Αλλά και κάτι τέτοιο να συνέβαινε, έχει τις ικανότητες να τις αντιμετωπίσει ο ίδιος, χωρίς αυτόκλητους συνηγόρους υπεράσπισης, και με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ικανότητες που δεν εκπορεύονται από τη “σχέση του με το πραγματικό και βαθύ κατεστημένο”! Αλλά από την ευστροφία του και καθόλου, μα καθόλου από “επαρχιώτικη κουτοπονηριά”.
Η άποψη μου, για τον κ. Λαζόπουλο είναι γνωστή και την έχω εκφράσει αρκετές φορές σε παλαιότερες αναρτήσεις μου. Αν ασχολούμαι σήμερα με το συγκεκριμένο θέμα είναι, για το λόγο ότι, το παρακάτω δημοσίευμα θίγει θέματα πέρα και πάνω από τον εν λόγω καλλιτέχνη, τα οποία σκοπεύω να τα σχολιάσω στη συνέχεια.
Πριν από αυτό, όμως, θα ήθελα να προσθέσω δυο-τρία πραγματάκια, τα οποία θεωρώ ουσιαστικά.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, το στοιχείο του λαϊκισμού ενυπάρχει τόσο στη σάτιρα, όσο και στην επιθεώρηση, αφού και τα δύο αυτά θεατρικά είδη ασχολούνται – κατά κύριο λόγο - με την πολιτική και τους φορείς της, a priori εκφραστές του λαϊκισμού. Στο χέρι του αποδέκτη αυτών των δύο θεατρικών ειδών είναι να φιλτράρει τα σατιρικά κείμενα, από τα στοιχεία του λαϊκισμού. Ας κάνουμε και κάτι μόνοι μας, βρε αδερφέ, και καμιά φορά.Και, προ παντος, μη ζητάμε συνέχεια ευθύνες από τους άλλους.

Λάκης ο Πονηρούλης *

"Η μεταπολίτευση κληροδότησε στη χώρα μας, πέρα από τη Δημοκρατία, κι ένα ιδιότυπο πολιτιστικό διαβατήριο, του οποίου οι κάτοχοι έχουν… ελευθέρας να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν, και να ασκούν κριτική προς πάσα κατεύθυνση και σε όλους τους τόνους (τουτέστιν ατεκμηρίωτα και ανεξέλεγκτα), ενώ ταυτόχρονα τους παρέχει την απόλυτη κάλυψη, ώστε, εάν διανοηθεί κανείς να ανταπαντήσει, αυτό να ισοδυναμεί με εθνική μειοδοσία. Το διαβατήριο αυτό (όπως και οι σύγχρονες κάρτες) δίνει κι άλλα προνόμια: σε καθιστά πάνσοφο, σου χαρίζει επιστημονική επάρκεια επί παντός του επιστητού και σε χρίζει ειδικό για πάσα νόσο και μαλακία αυτού του τόπου. Οι κάτοχοι αυτού του ιδιότυπου διαβατηρίου κατέχουν ένα γενικώς προοδευτικό προφίλ. Το προφίλ αυτό θέλει αριστερίζουσα καταγωγή και ρητορεία, ευέλικτα επιχειρήματα, ευφράδεια και εξυπνάδα επαρχιώτικη (κουτοπονηριά αλλιώς). Επίσης, θέλει καλές σχέσεις με το πραγματικό και βαθύ κατεστημένο (Τύπο, επιχειρηματίες, κότερα, υψηλή κοινωνία και σεμνή διανόηση του απυρόβλητου) αυτού του τόπου, επικοινωνιακό χαρακτήρα και αθυρόστομη άνεση να απευθύνεσαι σε κείνο το λαϊκό αίσθημα που τη βρίσκει σε μόνιμη βάση με την άδικη κοινωνία".

EMPTYSHIRT: Είναι καλύτερο για όλους μας να μη θίξουμε το τι μας κληροδότησε η χειρότερη πολιτική περίοδος της σύγχρονης Ιστορίας μας, που ντρεπόμαστε ακόμη και να την αναφέρουμε με το πραγματικό της όνομα, Γ’ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, και την προσφωνούμε με το ψευδώνυμο της, ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!
Ίσως και να μας κληροδότησε τη Δημοκρατία, αλλά όλοι μας φροντίσαμε να τη μετατρέψουμε σε Ασυδοσία, γιατί κανείς, μα κανείς δεν φρόντισε να προστατεύσει τους Θεσμούς.
Κρείττον το σιγάν, για όλους μας.

"Από χρόνια κάτοχος αυτού του διαβατηρίου, ο πολιτικός Λάκης, με την άνεση του ανθρώπου που κερδίζει σε κάθε τηλεοπτικό επεισόδιο ό,τι σε μισθούς ένας εργαζόμενος τη δεκαετία, υπερασπίζεται τις συντάξεις των γερόντων και το κατοστάρικο των αδικημένων καεκφράζει την εθνική μας συνείδηση κάθε Τρίτη βράδυ".

EMPTYSHIRT: Είναι πάρα πολύ εύκολο να υποπέσει κάποιος στο ίδιο σφάλμα, (λαϊκισμό), όπως προκύπτει από την παραπάνω παράγραφο, για το οποίο μέμφεται κάποιον άλλο. Βέβαια, στην καθημερινότητα μας έχουμε άπειρα παραδείγματα λαϊκισμού από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και από διάφορα δημόσια πρόσωπα.
Όταν διαβάζεις στον τύπο ότι, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ έκλεισαν το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετάνιας, κάτι που δεν είχε συμβεί ούτε το 1944, που έπεφταν οι σφαίρες σαν το χαλάζι, χωρίς να εξηγείς στους νεώτερους ή στους ανιστόρητους νεοέλληνες ότι οι σφαίρες έπεφταν από τα μέσα προς τα έξω και δη από την ταράτσα του ξενοδοχείου και τη στέγη της Βουλής των Ελλήνων, αυτό είναι λαϊκισμός.
Όταν ο τύπος χύνει κροκοδείλια δάκρυα, γιατί οι ναυτεργάτες, (όλως τυχαίως, του ΠΑΜΕ), δεν επέτρεψαν τον απόπλου των πλοίων, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η αναχώρηση των μαθητών για τις πενθήμερες εκδρομές τους, ποντάροντας στην αγανάκτηση του κοινωνικού συνόλου, με την πληθωρική εθνική συνείδηση και την άκριτη σκέψη, είναι επίσης λαϊκισμός. Και μάλιστα επικίνδυνος λαϊκισμός. Μήπως, προέχει ο προβληματισμός για την κατάσταση στο χώρο της παιδείας και το ζοφερό μέλλον των νέων ανθρώπων, από την ανησυχία ορισμένων για την αργοπορία της “σφηνακιο-κατάνυξης ” τους ; Δεδομένου ότι οι σχολικές εκδρομές, σχεδόν, στο σύνολο τους δεν έχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Δεν είναι λαϊκισμός, (και μάλιστα για τα πανηγύρια) να κοπτόμαστε, τάχαμου, για “το κόψιμο του τσιγάρου στον γέροντα – με τον αντικαπνιστικό νόμο - που το έχει σαν μoνaδική του παρηγοριά”, από τη στιγμή που του έχουν κόψει, όχι μόνο τη σύνταξη, αλλά και την ίδια του τη ζωή;
Θέλω να καταλήξω στο ότι ο λαϊκισμός δεν είναι “αρετή” μόνον του κ. Λαζόπουλου.

"Βέβαια, ο ακριβοδίκαιος Λάκης αγνοούσε επιδεικτικά επί δυο τετραετίες ότι τη χώρα κυβερνούσε η Ν.Δ., ότι πρωθυπουργός δεν ήταν ο Παπανδρέου, αλλά ένας άλλος, ονόματι Καραμανλής (αν θυμάται). Ο Λάκης επίσης, που στην τέχνη τού αποπροσανατολισμού είναι μάγος, είχε στον νου του το… γλωσσικό μας ζήτημα τότε, τον απασχολούσαν και τον απασχολούν τα ελληνικά του Γιωργάκη: «Επιθυμώ μια ενιαία γλώσσα, διότι αλλιώς δεν θα μπορούμε να συνεννοούμαστε. Αυτό είναι το πρόβλημα του πρωθυπουργού: του λείπουν λέξεις. Συνεπώς, του λείπουν οι σκέψεις. Διότι ο λόγος είναι λέξεις και σκέψεις. Δεν μπορείς να διατυπώσεις το νόημα αυτού που θέλεις να πεις, αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς στην ίδια γλώσσα. Αν του μιλούσαμε όλοι αγγλικά, ίσως να ήταν καλύτερα.. ». Ο Λάκης παίρνει μια σχετική αλήθεια και την κάνει απόλυτη χυδαιότητα. Τα ελάχιστα ελληνικά που γνώριζε η συντριπτική πλειονότητα των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, δεν τους εμπόδισαν να ελευθερώσουν τη χώρα… Λάκη! Κι ο Μακρυγιάννης αγράμματος ήταν (δεν κάνω συγκρίσεις, για να μην παρεξηγηθούμε), αλλά υπήρξε, σύμφωνα με τον Σεφέρη, «μια από τις πιο μορφωμένες ψυχές του ελληνισμού». Και οι δυο σημαντικότεροι Έλληνες ποιητές, ο Σολωμός και ο Καβάφης, δεν γνώριζαν καλά την ελληνική (όπως για παράδειγμα ο Λάκης…), ήταν όμως σε θέση να κάνουν μεγάλες σκέψεις, Λάκη!.. Αν ο Γιώργος μιλούσε τα αγγλικά (που είναι η μητρική του γλώσσα, όπως και δεκάδων χιλιάδων διαπρεπών Ελλήνων της διασποράς) με λαρισαϊκό accent, θα ’ταν πιο πατριώτης;"

EMPTYSHIRT: Βασικά, η σάτιρα και η επιθεώρηση δεν είναι δικαστήρια, για να είναι “ακριβοδίκαιοι” oι καλλιτέχνες. Στη σάτιρα και στην επιθεώρηση, (δύο πολύ εφήμερα θεατρικά είδη) το ζητούμενο είναι η επικαιρότητα. Έτσι το μερίδιο του λέοντος το έχει πάντοτε το κυβερνόν κόμμα. Αν η σάτιρα ή η επιθεώρηση λειτουργούσε, όπως λειτούργησε η τέως κυβέρνηση της ΝΔ, δηλαδή, κυβερνώντας σαν αντιπολίτευση, το εργάκι θα κατέβεινε την επόμενη κι’ όλας μέρα. Πιστεύω, πως ο κ. Λαζόπουλος πράττει σωστά που δεν αναφέρεται μετά μανίας στον τέως Πρωθυπουργό. Δεν είναι ούτε ηθικόν ούτε δίκαιο να λακτίζεις πεσμένο άνθρωπο .Στην πραγματικότητα εκείνος που αγνόησε τον ίδιο του τον εαυτό, αγνοώντας επιδεικτικά το λαό ήταν ο ίδιος ο κ. Καραμανλής και κανένας άλλος. Πάντως, τώρα τελευταία, πέραν της κ. Πελέκη που ασχολήθηκε μαζί του, έστω και ξώφαλτσα, έσκασαν μύτη κι άλλοι μουστερήδες, που προσπαθούν να τον επαναφέρουν στην επιφάνεια.
Βρίσκω λιγάκι παρακινδυνευμένες τις συγκρίσεις των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης, του Μακρυγιάννη καθώς και των δύο από τους μεγαλύτερους ποιητές μας, με το “γλωσσικό ιδίωμα” του κ. Παπανδρέου, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την “απόλυτη χυδαιότητα” του κ. Λαζόπουλου η οποία, όμως ενέχει και μια “σχετική αλήθεια”. Πάλι καλά!
Έτσι για την ιστορία να πούμε ότι η “αγραμματοσύνη” του Μακρυγιάννη, δεν τον εμπόδισε να διεκδικήσει το πάλαι ποτέ – ως περιουσιακό του στοιχείο – κομμάτι από τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, από την πλευρά της οδού Θρασύλλου, στο οποίο περιλαμβανόταν και μέρος του θεάτρου του Διονύσου. Επίσης, να θυμίσουμε ότι τα σπουδαιότερα έργα του ο Διονύσιος Σολωμός τα έγραψε στην ελληνική γλώσσα και ότι μελέτησε συστηματικά τα δημοτικά μας τραγούδια. Ο δε Κωνσταντίνος Καβάφης δεν είχε κανένα πρόβλημα με την ελληνική γλώσσα. Ήταν γνώστης και της καθαρεύουσας και της δημοτικής. Απόδειξη τα ποιήματά του.
Αλήθεια, οι χιλιάδες μη “διαπρεπείς Έλληνες της διασποράς”, πρώτης, ακόμη και δεύτερης γενεάς, που μιλούσαν τα αμερικάνικα με προφορά ανάλογη των τόπων καταγωγής τους, δεν πιο ήταν πατριώτες;

"Ο ίδιος δεν διστάζει να παραχωρήσει απλόχερα στον εαυτό του το δικαίωμα (εκτός του να λαμβάνει θορυβωδώς μέρος σε συνέδρια αρχαίων ελληνικών στο εξωτερικό) να εκφωνεί τηλεοπτικά διαγγέλματα για την οικονομία, το έλλειμμα, το ΔΝΤ (με οικονομοτεχνικές αξιώσεις), όπως και να χαράζει εξωτερική πολιτική, να διδάσκει διπλωματία παραδίδοντας ταυτόχρονα μαθήματα σάτιρας εμπνευσμένης από την Έφη Σαρρή, την Έφη Θώδη, τον συνονόματό του Λάκη Γαβαλά και άλλες παρομοίου ενδιαφέροντος προσωπικότητες, απ’ τις οποίες ο Λάκης αναζητά τη… δόξα (και το χρήμα), αλλά κυρίως την τιμητική γειτνίασή του με τον Αριστοφάνη…"

EMPTYSIRT: Την απόλυτη ευθύνη για τη συμμετοχή του κ. Λαζόπουλου σε συνέδρια αρχαίων ελληνικών στο εξωτερικό φέρουν οι οργανωτές των εν λόγω συνεδρίων. Όπως και το Προεδρείο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, για την παρουσίαση του νέου site του,(tospirto.net).
Για να είμαστε “ακριβοδίκαιοι”, δεν είναι ο μόνος που εκφωνεί τηλεοπτικά διαγγέλματα. Το ίδιο ακριβώς κάνουν όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές. Από τα δελτία αποπροσανατολισμού των 8, τις πολιτικές εκπομπές κυβερνητικής προπαγάνδας, τις εκπομπές infotainment, (ελληνιστί τουρλού), τις εκπομπές καλόπιστης κοινωνικής κριτικής,(ρεπορτάζ ενταφιασμών και ξεκατινιάσματος) μέχρι εκπομπές “ κάδοι τηλεοπτικών σκουπιδιών” (TRASH TV). Σημεία των καιρών.
Προς τι αυτός ο έκδηλος ρατσισμός με τα συγκεκριμένα τηλεοπτικά πρόσωπα; Και ποιος δεν γνωρίζει πλέον ότι η τηλεόραση έχει καταστεί σημείο αναφοράς όλων των Ελλήνων. Μήπως, ξεχνάμε ότι έχουν γίνει επερωτήσεις στη Βουλή, για αμφιλεγόμενα πρόσωπα της τηλεόρασης ή ότι συγκροτούνται ολόκληροι τηλεοπτικοί θίασοι με στόχο την εύκολη κονόμα και ότι στηρίζονται πάνω της τα περισσότερα νούμερα των επιθεωρήσεων;
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτο.

"Με ευκολίες και χυδαίους λαϊκισμούς (όπως στην τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση δίπλα στους «επαναστατημένους» φορτηγατζήδες, αντιπροσωπευτικό δείγμα του πεφωτισμένου πολιτιστικού του προφίλ) που επιβραβεύονται από τον γεμάτο αισθαντικότητα γέλωτα της κυρίας Ανθούλας, ο Λάκης… εκπροσωπεί την άλλη Ελλάδα… την πνευματική…, τη δημοκρατική…, την πατριωτική, αυτήν που αρνείται να πάει στρατό κι όταν αυτό συμβεί, γίνεται εθνικό ζήτημα (δεν έχουμε χάσει όλοι τη μνήμη μας… Λάκη)."

ΕMPTYSHIRT: Δεν κατάλαβα. Χυδαία θεωρείται η κίνηση του κ. Λαζόπουλου ή η εμφάνιση των “επαναστατημένων” φορτηγατζήδων;
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι νεοέλληνες αντιμετωπίζουν με ένα ελιτισμό τους απεργούς και αξιώνουν οι απεργιακές εκδηλώσεις να γίνονται σύμφωνα με τους κανόνες του Savoir Vivre!
Εγώ προσωπικά, θεωρώ χυδαία την αντιμετώπιση οποιουδήποτε εργατικού σωματείου, όταν αυτο αντιμετωπίζεται με ανασηκωμένο φρύδι και συμπεριφορά κοινοβουλευτικού εκπροσώπου. Είναι αποτέλεσμα του τι κληροδότημα κράτησε ο καθένας μας από τη “μεταπολίτευση”.

"Εν κατακλείδι, τη χώρα αυτήν δεν την ταλαιπωρούν οι «ηλίθιοι», αλλά οι εμπνευσμένες μετριότητες!"

ΕMPTYSHIRT: Τελικά, θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω, πως έχουν σχεδιάσει μέσα στο μυαλό τους, οι σοφοί τούτου του τόπου, τον τέλειο Λάκη.
Όχι συγκεκριμένα τούτον το Λάκη, που έγινε η πέτρα του σκανδάλου, από τη στιγμή που άρχισε να “ ενοχλεί” τους δημοσιογράφους.

"Αν υποψιαστώ ότι η πιο «εμπνευσμένη» εκδοχή αυτής της χώρας λέγεται Λάκης… θα πεθάνω!"
xenofonb@gmail.com

ΕMPTYSHIRT:Προς άρση παρεξηγήσεως, η τελευταία πρόταση ανήκει στον συντάκτη του άρθρου.
*ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010