Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Καλωσόρισμα στη λαμπερή επισκέπτρια του Αυγούστου

Ίσως πολλοί παραξενευτούν, λόγω ακαταλληλότητας του χώρου. Στην πραγματικότητα, οι χώροι δεν παίζουν και τόσο σπουδαίο ρόλο. Εκείνο που μετράει, είναι η μαγεία που κρύβουμε μέσα μας!

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ*
Η μαγική όψη του
«Έλα, φεγγάρι αγαπημένο, να δώσεις πάλι λίγο μυστήριο σ΄αυτή τη γη, που κατάντησε μια έρημο ξερή από τις στεγνές ψυχές των ανθρώπων. Απάνω από τις κορυφές των δένδρων αρμενίζεις, χωρίς να φαίνεται πως σαλεύεις από τον τόπο σου. Μέσα στο θαμπό κρούσταλλο τ΄ουρανού βασιλεύεις εσύ, όλο μοναχό. Το λυπημένο πρόσωπο σου είναι ήσυχο, ατάραχο, κι ας βογκάνε από κάτω σου οι βάρβαρες μηχανές. Όλα αλλάζουνε, μα εσύ είσαι πάντα το ίδιο, από τον καιρό που έγινε ο κόσμος μέχρι τώρα. Ρίχνεις το γλυκό φέγγος σου απάνω στη στεριά και στη θάλασσα, κι όλα γίνουνται αλλοιώτικα, τα γεμίζεις με βαθύ μυστήριο. Εκεί που έδειχνε χώματα, πέτρες και λογιών-λογιών άλλα σκληρά πράγματα το δυνατό φως της ημέρας, με τη δική σου υδραργυρένια αντιφεγγιά τα φανερώνει ασημένια, γέμισε η γης από ακριβά πετράδια!»

ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ (Δεκέμβριος 1985)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες τα δέντρα κρύβεται μην και το καταλάβεις, έχεις ανακατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις από που το μήμυμα θα λάβεις.......
Στράτος

Χρήστος είπε...

Αγαπητέ Στράτο, σημασία έχει να λάβει κανείς το μήνυμα. Όμορφα τα ντροπαλά φεγγάρια. Άξιος εκείνος που τους καιρούς ανακατώνει, και αψηφά το τι του ξημερώνει…