Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Επιβεβαιώνοντας τον Μπρεχτ



Αλίμονο στους νέους που περιμένουν τον ξερό κρότο ενός πιστολιού, για να ξεκινήσουν τον αγώνα, που θα τους αλλάξει τη μοίρα τους.
Αλίμονο στις κοινωνίες που έχουν ανάγκη από εξιλαστήρια θύματα, για να δουν κατά πρόσωπο την αλήθεια.
Αλίμονο στις Πολιτείες εκείνες που δρουν σαν τον Μινώταυρο.
«Αλίμονο στη Χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες»*
Ας το πάρουν κάποια στιγμή απόφαση όλοι αυτοί οι «επαγγελματίες δημοκράτες» ότι, ο ΑΛΕΞΗΣ ανήκει μοναχά στους φίλους του, στην οικογένειά του και πάνω από όλα στη μητέρα του.
Οι κάθε είδους σκοπιμότητες αυτών που συστηματικά «υιοθετούν ήρωες», είναι πιο ένοχες και από τη σφαίρα του ένστολου ανθρωποφύλακα.
Aς τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη αυτού του έφηβου, αναλογιζόμενοι τη ζωή που δεν έζησε.

*Mπρεχτ: “Ο Βίος του Γαλιλαίου”

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Αλίμονο".... γενικώς.
Σαν τραγωδία. Σύγχρονη.
Που ψάχνει τον απομηχανής θεό της. Κι ας μην πιστεύει πια στους θεούς. Παρά μόνο στις μηχανές. Γι΄αυτό κι οι λύσεις, μόνο από εκεί θα έρχονται. Έχουν οι μηχανές αισθήματα;

Χρήστος είπε...

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ΄εικόνα και ομοίωση του Θεού – δεν το λέω εγώ, το ισχυρίζονται οι Άγιες Γραφές . Οι μηχανές κατασκευάστηκαν κατ΄εικόνα και ομοίωση των ανθρώπων – δεν το ισχυρίζομαι εγώ, το αποδεικνύει η πρακτική . Ψάξε, λοιπόν, Αλικάκι μου να βρεις τη ρίζα του κακού, στην εν λόγω αυθαίρετη εξίσωση μου. Εγώ, απλώς αναλαμβάνω το κόστος των όσων ισχυρίζομαι και τα έξοδα του αφορισμού μου (κεριά, πολυέλαιοι, ψαλτάδες και όλα τα συναφή).

Crux είπε...

Φοράδα δεν νομίζω πως τη λύση φέρνει η πίστη στο θεό.Αντιθέτως μάλιστα θα έλεγα πως η ιδέα της έμμεσης(μετέπειτα)δικαίωσης οδηγεί στην άμεση αδρανοποίηση.Με το σκεπτικό ότι εγώ δεν κάνω τίποτα,αφήνω τους Θεούς να αποφασίσουν.Τα αισθήματα χάνονται εξαιτίας της συνεχούς επιδείνωσης των άσχημων χαρακτηριστικών μας.Ιδιοτέλεια,επεκτατισμός,κερδοσκοπία
πονηριά.Σε αυτά δεν οφείλεται η απιστία αλλά ένα πανέξυπνα δημιουργημένο παγκόσμιο σύστημα που προβάλλει συνεχώς με πολλαπλά μέσα το χρήμα ως μοναδική αξία.Αυτό το σύστημα δημιουργήθηκε από ανθρώπους και εκμεταλλεύεται και από πολλούς "εκπροσώπους" διαφόρων θεών.
Για το κείμενο έχω να κάνω ένα σχόλιο.Στην επανάσταση δεν υπάρχουν άδειες και αργίες.
Καλησπέρα σας :)

Χρήστος είπε...

@Crux. 1.- Η πίστη στο θεό είναι γέννημα του φόβου των ανθρώπων για τον θάνατο. Αν δεν είχε γίνει ποτέ κουβέντα για την ανάσταση, ο θεός θα κατέληγε στα αζήτητα. 2.- Εμείς είμαστε το σύστημα. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. 3.- Το σχόλιο σου για το κείμενο – το οποίον ειρήσθω εν παρόδω, δεν μπόρεσα να εντοπίσω - μάλλον θα έπρεπε να απευθυνθεί σε όσους είχαν συμμετάσχει στα «Δεκεμβριανά» του 2008. Την καλησπέρα μου.

Crux είπε...

Σε όσους είχαν συμμετάσχει μόνο στα Δεκεμβριανά.
Πίστεψε με ένας συνομήλικος με τον Αλέξη αντιλαμβάνεται πολύ διαφορετικά την κατάσταση.Εγώ τουλάχιστον δικαιολογώ τον χαρακτηρισμό του ως ήρωα.Να ξέρεις ότι το κάθε παιδί που καταφέρνει να μεγαλώσει σώο και αβλαβή σωματικά και ψυχολογικά σ΄αυτή τη χώρα είναι ήρωας.Δεχόμαστε τεράστια ψυχολογική και σωματική πίεση κι ας μην το δείχνουμε.Όταν βλέπουμε να σκοτώνεται ένας συνομήλικός μας συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει μέλλον για κανέναν.Και όσον αφορά τουλάχιστον τα παιδιά είμαι βέβαιος πως δεν εξυπηρετούν καμιά σκοπιμότητα.Το γεγονός ότι πολλοί νιώσαμε τον Αλέξη δεν νομίζω πως ήταν ψευδαίσθηση,ούτε και θέλημα κανενός συμφεροντολόγου.
Αν δεν μπορώ να μελετήσω κατά βάθος τον Μπρεχτ θα φταίει η ηλικία μου.Εγώ αυτό που εύχομαι είναι η ομόνοια,η αλληλοκατανόηση και η υποστήριξη που υπάρχει μεταξύ των νέων να αναβιώσει και στους μεγάλους.
Ή θα είμαστε όλοι μια οικογένεια στην πράξη,ή θα είμαστε μια οικογένεια στη θεωρία.
Καλημέρα.

Χρήστος είπε...

@Crux. Πίστεψε με, η αντίληψη παρόμοιων καταστάσεων – όπως του Αλέξη - δεν έχει να κάνει με τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, αλλά με την πνευματική ωριμότητα. Να ξέρεις ότι ό κάθε Έλληνας – ανεξαρτήτου ηλικίας – αγωνίζεται να παραμείνει αλώβητος μέχρι το τέλος της ζωής του. Από σένα, που διαδηλώνεις για μια καλύτερη παιδεία, μέχρι τον παππού σου, που φορτωμένος τα χρόνια του κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο για μια πιο αξιοπρεπή σύνταξη. Ποιος σου είπε ότι, όσοι έχουν περάσει το στάδιο της νεότητας συμμετέχουν σε ένα συνεχές πάρτι, αγνοώντας επιδεικτικά τα πιεστικά προβλήματα της νεολαίας; Υπήρχαν και πριν τον θάνατο του Αλέξη αστυνομικά περίστροφα που «εκπυρσοκροτούσαν» και σφαίρες που «εξοστρακίζονταν» . Τι σας εμπόδιζε να το είχατε συνειδητοποιήσει εγκαίρως, για να μην θρηνήσουμε ακόμα ένα άδικο θύμα; Σαφώς και υπάρχουν σκοπιμότητες. Όχι, βέβαια, από την πλευρά των παιδιών - πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στην ανάρτηση μου. Αν είστε υποψιασμένοι, θα καταλάβετε από πού. Αν συνεχίσετε να παίζετε το παιχνιδάκι όλων εκείνων που σας «χαϊδεύουν» τα αυτιά, με αποτέλεσμα να διαχωρίζεται το κοινωνικό σύνολο σε νέους και μεγάλους, σίγουρα ο κοινωνικός οικογενειακός ιστός θα παραμείνει στη θεωρία. Καλό ξημέρωμα.

Crux είπε...

Καλημέρα christ.Συμφωνώ μαζί σου.Όντως ο διαχωρισμός που έκανα μεταξύ νέων και μεγαλύτερων ήταν λάθος.
Το ότι έσπευσαν όλα τα κόμματα να εκμεταλλευτούν το γεγονός το γνωρίζω.Αυτό που μας εμπόδισε να το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως πιστεύω πως ήταν η ελλειπής παιδεία που μας δόθηκε.Πραγματικά,χωρίς να θέλω να μας απαλλάξω από ευθύνες αλλά μία ζωή μας δινόταν η εικόνα του καλού φύλακα με τη μπλε στολή.Κανείς δεν μας έδωσε την άλλη άποψη ή καλύτερα κανείς δεν μας έδειξε την άλλη μεριά.Ίσως αυτό να είναι μια δικαιολογία.Πραγματικά δεν ξέρω...

Χρήστος είπε...

Καλησπέρα Crux.Θέλω να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσες να πω κάποια πράγματα και για την πολιτισμένη επικοινωνία που είχαμε μέχρι τώρα.

Contradictions είπε...

Η πρώτη γραφή ουσίας που διάβασα από πέρυσι για τα "Δεκεμβριανά".
Ειλικρινά, ευχαριστώ.

Χρήστος είπε...

@Stradivariously. Θέλω να πιστεύω ότι δεν πρόδωσα τη μνήμη αυτού του παιδιού, που έπεσε θύμα της κρατικής παραβατικότητας και εν συνεχεία των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Ευχαριστώ για την επικοινωνία.