Ποιος άλλος από τον ψηφοφόρο ή επί το ρεαλιστικότερο: Πελάτη! Άλλωστε δεν απέχει και πολύ από τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τον απλό καταναλωτή!
Σαν τον πελάτη, κι αυτός, έχει δίκιο{πάντα προεκλογικά}, αλλά μετά ψάχνει να το βρει μαζί με το κομμένο χέρι του! Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο {κάλπη}, ουδέν λάθος του αναγνωρίζεται, και το σκάρτο εμπόρευμα {κυβέρνηση} μπορεί να το αλλάξει {συνήθως με ένα άλλο ακόμη πιο σκάρτο},μόνο μετά από 3 ή 4 χρόνια!
Τριάντα ένα μικρά κόμματα πρόκειται να αγωνιστούν, για να εξασφαλίσουν βήμα στο Ευρωκοινοβούλιο, προκειμένου, να μεταφέρουν τη φωνή αγωνίας μας, και να παλέψουν με τον κ. Αλμούνια, στα μαρμαρένια αλώνια του Στρασβούργου, για τα συμφέροντα μας!
Γλυκύτατο όνειρο, αφελούς Ευρωπαίου πολίτη, που μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν κάποια στιγμή παρεμβαίνει αποφασιστικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προς βοήθεια του λατρεμένου μας επίτροπου Χοακίν!
Οι ρόλοι τόσο των μικρών κομμάτων, όσο και του εκλογικού σώματος, κατά την προεκλογική περίοδο είναι απόλυτα καθορισμένοι.Τα μικρά κόμματα προσπαθούν να αλιεύσουν όσους περισσότερους "αγανακτισμένους" πολίτες μπορούν,{με στόχο φυσικά, τη συμμετοχή τους στη νομή της εξουσίας}, ενώ το εκλογικό σώμα τα χρησιμοποιεί, μέσω των δημοσκοπήσεων, μόνο και μόνο για να τρομοκρατήσει τα κόμματα εξουσίας, όντας και το ίδιο τρομοκρατημένο, με το παραμύθι της ακυβερνησίας.
Χρόνια τώρα η ίδια και απαράλλαχτη ιστορία. Η αυτοδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων που κινδυνεύει, από τη μια μεριά και η αξιοπιστία των μικρών κομμάτων, από την άλλη.
Ένας φαύλος κύκλος, αποτέλεσμα των καλλιεργούμενων ψευδαισθήσεων από τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου