Ο Μάνος Χατζιδάκης και "Οι Κίτρινοι Νάνοι"

Ο Μάνος Χατζιδάκις δεχόταν κατά καιρούς επιθέσεις από μερίδα του τύπου, τόσο άθλιες μάλιστα, που μερικές φορές ξεπερνούσαν τα όρια του ρατσισμού. Και, φυσικά, όχι μόνον από την γνωστή “εφημερίδα”, που κύριο χαρακτηριστικό της ήταν ο φτηνός λαϊκισμός, ο κιτρινισμός και η σκανδαλοθηρία, αλλά και από τις εφημερίδες εκείνες που υπερηφανεύονταν για το υψηλό πολιτιστικό τους επίπεδο, την πίστη τους στη δημοσιογραφική δεοντολογία και το σεβασμό στον αναγνώστη.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Μάνου Χατζιδάκι, όπως η ισχυρή προσωπικότητα, η παρρησία και η καλλιτεχνική ιδιοφυία του, ενοχλούσαν αφάνταστα τους “ πνευματικούς και μη νάνους” της μικρής μας πόλης. Πολύ φοβάμαι, ότι κάποιοι ενοχλούνται ακόμα και σήμερα και ας έχουν περάσει 15 ολόκληρα χρόνια από τη θανή του.
Μεταφέρω τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το σχόλιο του “ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ, ΓΙΑ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΕΛΛΕΙ ΝΑ ΓΕΝΟΥΝ ΚΑΙ Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ”, που μεταδόθηκε από το Τρίτο πρόγραμμα, την τελευταία Κυριακή του Απρίλη του 1980, και που αναφέρονται στην προσπάθεια της ηθικής του εξόντωσης, αφού δεν υπήρχε η δυνατότητα της καλλιτεχνικής του εξαφάνισης!

«… Είναι γνωστό πως μες στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, ζούμε μια νέα δικτατορία που ακμάζει κι εκμεταλλεύεται τις συμπλεγματικές δημοκρατίες του καιρού μας. Την λεγόμενη, της Τετάρτης Εξουσίας. Την περιλάλητη δικτατορία του Τύπου. Και ο δημοσιογράφος, ο ανώτατος άρχων. Ανδροπρεπής σαν την κολώνια “Μπρουτ”, καθορίζει τιμές, αξίες και εισόδους στο χώρο της αθανασίας, με αυθαίρετες προδιαγραφές που τις χαράζουν ιεροφάντες της μετριότητας και της ανυπαρξίας…»
«… Κι έρχομαι στα υποσχεθέντα δείγματα νεοελληνικής δημοσιογραφίας, αρχίζοντας από μεσημβρινή εφημερίδα που διαφημίζει με πολυδάπανη επιμονή, πως είναι εφημερίδα που σέβεται τους αναγνώστες της. Η εφημερίδα λοιπόν αυτή, που τόσο διαφημισμένα “σέβεται” τους αναγνώστες της, βδομάδες, μήνες τώρα με παρουσιάζει μέσα από παλιές γκραβούρες κι εξακολουθεί να με παρουσιάζει βασικά, κίναιδο εσχάτης υποστάθμης, δαιμόνιο που εκτείνω τον βραχίονα μου στα αλλότρια, συνοδό εφήβων αλεξανδρινών προδιαγραφών, γνωστόν Χ που μου χρειάζεται βρεγμένη σανίδα, και μουσικό που αρκούμαι να παίζω το... όργανό μου…»
«… Συνεχίζω: Μετά την εκτέλεση της “Μελισσάνθης” μου στον Πειραιά, γράφει η εφημερίς “…” επί λέξει: Προσκλησιούχος, φίλος του Τρίτου προγράμματος και φύλου, ξεφωνίζει {και μεταφέρει γνωστή διάλεκτο των τραβεστί}…
«… Ας πάμε σ έναν άλλο δημοσιογράφο-έτσι θέλει να λέγεται-και υπογράφει αυτάρεσκα “…” { Κάποιος που ονομάζεται “…”-μαθαίνω}…»
«…Ακούστε τώρα δείγματα γραφής του. 21 Μαρτίου 1980: Καλλιστεία τραβεστί θα γίνουν στην Αθήνα στις 12 Απριλίου… γράφουν οι χτεσινές εφημερίδες. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί από το “Τρίτο” του κ. Χατζιδάκι. Το Τρίτο σε εισαγωγικά, μήπως και μας διαφύγει το υπονοούμενο…»
«… Και η αθλιότης δεν προχωρά. Λασπώνει μόνο, γιατί αυτό γνωρίζει τέλεια να πράττει. Και θα τελειώσω με τον εξαίσιο αυτόν Κύριο, προσθέτοντας ένα ακόμα γραφτό του, ανεκδιήγητο, που δημοσιεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου. Ήτανε σχετικό με το σχόλιο του Τρίτου πούχε τον τίτλο: “ Το Τραμ, ένα κινούμενο αντικείμενο πόθου και οι μαύροι κύκλοι της βραδυνής δημοσιογραφίας”. Σαφώς έπαιζα με τους τίτλους πρώτον, του Τέννεση Γουίλλιαμς “ Το Τραμ που ονομάζεται Πόθος”, και το έργο του Μπουνουέλ, “ Αυτό το σκοτεινό αντικείμενο του Πόθου” και τους “μαύρους κύκλους της βραδυνής δημοσιογραφίας”, εννοώντας τις φασιστικές μονάδες που κινούνται μέσα στη βραδυνή δημοσιογραφία. Το σχόλιο τελικά δεν μετεδόθη. Και να λοιπόν τι γράφει το “…” από την εθνικόφρονα θρησκευτική του στήλη: Θα ήθελα να πω στον κ. Χατζιδάκι, ότι αν οι μαύροι κύκλοι τον εμποδίζουν να συλλάβει το κινούμενο αντικείμενο πόθου, να μας το δηλώσει ευθαρσώς, μαζί με τις διαστάσεις του εν λόγω αντικειμένου…»
«… Δεν υπάρχει τέλος σ ό,τι έγινε, σ ό,τι γίνεται και σ΄ό,τι μέλλει να γενεί. Μα ίσως επανέλθω μι άλλη φορά, για όσα θα συμβούν ακόμα.

ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ: "ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ" ΕΚΔ ΕΞΑΝΤΑΣ