Εκκλησίας της Ελλάδος εγκώμιον

DAMIEN HIRST: SKULL

Ο γνωστός συγγραφέας κ. Γιάννης Ξανθούλης από τον άμβωνα του τελευταίου τεύχους, (229, 15/12/2010, εορτής του Αγίου Ελευθερίου – βοήθεια μας), του εβδομαδιαίου free press LIFO, πλέκει το εγκώμιον της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Όσοι πιστοί προσέλθετε!

GUEST EDITO

Ψώνια στο καμπαναριό

Ο Γιάννης Ξανθούλης πιστεύει πως τα ψέματα τελείωσαν και καλεί την Ορθόδοξη Εκκλησία να φανεί αντράκι ως η μεγαλύτερη τράπεζα της έρημης χώρας μας.

Ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω από την ποδοσφαιρική αντρίλα του κ. Όλι Ρέντης της εθνικής μας υποτέλειας. Χίλιες δυο σκέψεις με φλερτάρουν ασύστολα από τη στιγμή που άκουσα τον Όλι Ρεν να ομολογεί πως εξαιτίας της Ελλάδας έχασε τις κυριακάτικες προπονήσεις του με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Κι όλα τούτα παραμονιάτικα, ενώ με καταλαμβάνει πάλι το δυσάρεστο συναίσθημα, δηλαδή πως θα βρεθώ τετ α τετ με την ψητή γαλοπούλα στη γνωστή αναίσχυντη στάσης της. Τα πόδια σηκωμένα σαν τολμηρή ωδή στο Τέστ Παπανικολάου. Τι να πρωτοσυμμαζέψει ο νους τέτοιες ώρες; Τι να σκεφτώ, τι να ευχηθώ και τι να πρωτοχωνέψω;

Από τη μια ο ναρκισσισμός της χριστουγεννιάτικης βιομηχανίας, από την άλλη το επίτευγμα του Ηρώδη να σφάξει χιλιάδες νήπια για να σωθεί το... δικό μας (ειδοποιημένος από ανιδιοτελή άγγελο, φυσικά) κι απ' την άλλη 2.147.000 Έλληνες στον πολτό της φτώχιας. Και τότε σκέφτηκα να απευθυνθώ στην Εκκλησία της Ελλάδος. Όχι, βέβαια, αυτήν που βρίσκεται «εις το βουνό ψηλά εκεί». Την άλλη. Την πιο παχουλή, την πιο αφράτη και την πολύ πιο τσαχπίνα. Αυτήν που ποιεί την πάπια αυτές τις τρισκατάρατες μέρες. Αυτήν με τις γενειοφόρες βεντέτες και τα πλουμίδια της ευσέβειας. Αυτήν που μάχεται για τη «ΜΕΤΑθάνατο ζωή», αυτή που μεσιτεύει να μπούμε επιτηρούμενοι -ΕΣΤΩ- στον παράδεισο, αυτή που έχει υιοθετήσει εκφορά λόγου (από Πατριάρχη μέχρι χοροπηδηχτό διάκονο) στο στυλ της παλαιότατης τραγωδού Αικατερίνης Βερώνη όταν ερμήνευε τη Φαύστα του Βερναρδάκη (κι όχι του Μποστ).

Αυτή την Εκκλησία που ξεχειλίζει απυρόβλητη αυτοπεποίθηση, έχοντας γαρνιτούρα αξύριστες πριμαντόνες με ανάλογης ευλάβειας ύφος και ταγιέρ. Λοιπόν, κυρίες και κύριοι... Τα ψέματα και οι χοντρομαλακίες τελείωσαν. Κι εδώ σε θέλω, κυρία Ορθόδοξη Εκκλησία, να φανείς αντράκι άμα μπορείς. Εδώ σε θέλω, να μας καλύψεις από τον πικρόχολο κ. Όλι που για πάρτη μας, όπως λέει, δεν προπονεί τη σαπιοκοιλιά του. Κάνεις συσσίτια για αναξιοπαθούντες γενικώς -και καλώς πράττεις-, όπου η σούπα ρέει άφθονη στα πεινασμένα στομάχια. Μπράβο. Φτάνει όμως αυτό, όταν ακούμε οτι ΕΣΥ είσαι η μεγαλύτερη, ισχυρότερη (και ιδιοτελέστατη) τράπεζα της έρημης χώρας; Χρόνια κυκλοφορούν οι φήμες (κι έχω ιδίαν άποψη από το Άγιον Όρος που κατάπιε μπόλικα πακετάκια Ντελόρ) πως διακινείς τεράστιες περιουσίες και αξεσουάρ, όρη, βουνά, ραχούλες, γκρεμοί, θάλασσες και λιμνοθάλασσες, ξέροντας ότι ουδείς από τους κατάπτυστους άρχοντές μας τολμά να σε θίξει επί της ουσίας, γιατί ΕΣΥ έχεις τον... τρόπο σου να τον τακτοποιήσεις. Είναι αλήθεια αυτά ή λόγια κουτουρού; Ποιοί είστε εσείς που κρύβεστε κάτω από τα ιερά κουβερλί και κατακοροϊδεύετε τον κοσμάκη με το μεταφυσικό παγανιστικό δέος σας; Τι θα τα κάνετε και πότε; Τώρα είναι η αφορμή να ξελασκάρετε από την αηδία που τρέφει για τις αγιαστούρες σας η φύση ολόκληρη. Κι αυτός που μιλά πλέον ανοιχτά κι αυτός που σιωπά και σταυροκοπιέται καλού κακού. Δείξτε το μεγαλείο σας, λοιπόν, εκτός από τα εξωφρενικά καραγκιοζιλίκια που μας έκαναν βούκινο.

Δυστυχώς, αγαπητή Εκκλησία, αν και για τη γούνα σου υπάρχουν ράμματα ατελείωτα, φαίνεται πως οι γιαουρτωμένοι κοσμικοί δορυφόροι σου σε υπολογίζουν (και ίσως να σε φοβούνται ξέροντας τι σόι είσαι). Το γνωρίζεις και το εκμεταλλεύεσαι με τον τρόπο σου, γι' αυτό και λένε λένε λένε, ΑΛΛΑ και δεν τολμούν να σου συμπεριφερθούν όπως εμάς που μας γάμησαν αλάδωτα (με το συμπάθιο). Εσύ είσαι σίγουρη πως τον Δεκαπενταύγουστο του 2011, που ο κόσμος να χαλάει, οι ίδιοι πολιτικοί «άντρες» θα σέρνονται δουλικά πίσω από τις θαυματουργές Παναγίες που δακρύζουν, πυοφορούν, ματώνουν και γενικώς παρέχουν την υγρασία που χρειάζεται η αδιάσειστη ηθική των ιερών ταμείων σου.

Γνωρίζεις, αγαπητή Εκκλησία (συνοδικοί, παπάδες, διάκονοι και ψαλτοκανδυλανάφτες) πως δεν προκειται να σε αγγίξουν. Πως οι σούπες και τα ζυμαρικά των συσσιτίων σε ψευδοκαλύπτουν ώστε να συνεχίζεις να βαράς την καμπάνα μέχρι τελικής μας πτώσης. Μεσαιωνική ή λίγο πιο σύγχρονη, δείχνεις ανέμελη κι ωραία μες στο γενικό χάλι και την αγωνία του κοσμάκη. Εσύ προσεύχεσαι και επινοείς. Και γιατί όχι; Δυστυχώς, ακόμη και οι «οργισμένοι» νεολαίοι της λεγόμενης «αντιεξουσιαστικής» παράταξης ΔΕΝ τολμούν να σε στοχοποιήσουν. Κι έτσι την πληρώνουν οι βιτρίνες, οι τράπεζες, τα φανάρια και κάπως τα ξαδερφάκια τους, οι μπάτσοι, που συνήθισαν το παιχνίδι. Όλα αυτά μόνο θλίψη προξενούν κι εσύ το ξέρεις. Απ' τη στιγμή που ευλογείς βουλευτές και ανάλογους μαγαζάτορες, δεν σε νοιάζει. Απλά, έλεγα μήπως ΕΣΥ πραγματικά μπορούσες να καταρρίψεις με έναν γενναιόδωρο τρόπο όλα τα κατά φαντασίαν θαύματα και να αποδειχτείς όντως ζωντανό, ανήσυχο κύτταρο, όπως ισχυρίζονται οτι είσαι κάποιοι φαφλατάδες μουτζαχεντίν σου. Όχι με ρητορικά επιχειρήματα. Με πράξεις επιθετικές, σβέλτες και πατριωτικά νόμιμες. Δείξε αυτό που μπορείς. Διαφορετικά, θα μηρυκάζεις τη θλιβερή ανυποληψία των οσίων σου ώσπου κάποια στιγμή θα σε πάρει και θα σε σηκώσει γιατί οι Έλληνες μπερδεύουν συχνά τους σταυρούς με τα γαμοσταυρίδια τους. Λόγω Χριστουγέννων σού τα γράφω και λόγω κωλόσφιξης.

Κι επειδή, όπως έχω ακούσει, ΟΤΑΝ ο θεός κλείνει μια πόρτα ανοίγει ένα παράθυρο, έλεγα μήπως εσύ, αγαπητή Εκκλησία -πανταχού παρούσα και κυρίως απούσα-, είσαι το παράθυρο। Διαφορετικά, ο κ. Όλι Ρεν θα πλαδαρέψει σε αηδιαστικό βαθμό.

Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι συγγραφέας. Το νέο βιβλίο του «Δεσποινίς Πελαγία» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος.

(Σ.σ) Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, από την αρχή ο κ. Ιερώνυμος είχε δηλώσει ότι, «η περιουσία της Εκκλησίας είναι … άνθρακες»! Ω εστί μεθερμηνευόμενον «ουκ αν λάβετε παρά των μη εχόντων και κατεχόντων»
Προφανώς, όλα τα έσοδα της Εκκλησίας, από τραπεζικές μετοχές, μισθώσεις ακινήτων, παντός είδους προσφορών από τα «αμνοερίφια» του Ποιμνίου και, γενικώς, από άλλες πηγές, (συμπεριλαμβανομένης και της Ε.Ε), να επενδύονται σε καρβουνάκια για τα θυμιατά των ναών της Επικράτειας, προκειμένου οι προσευχές των ιερωμένων αφ’ ενός για τη σωτηρία των ψυχών μας, (η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια αύξηση αμαρτημάτων τα τελευταία χρόνια, η οποία οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο ό’ τι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν παραδίδεται, εύκολα, σε καμία πίστη, χωρίς προηγούμενη έρευνα) και την εξασφάλιση, αφ’ ετέρου πολυτελούς παραμονής μας στον Παράδεισο, συνοδευόμενες από τις αναθυμιάσεις εξαιρετικής ποιότητος μοσχολίβανου, να τύχουν ευμενέστερης αποδοχής από τον Ύψιστο.